جامعه در آستانه تحول بزرگ سیاسی است/احمدی نژادمبهوت است که چراصدایش ازنارمک فراتر نمیرود

عبارات مهم : سیاست

روزنامه شرق در سرمقاله خود نوشت:درست یا نادرست، آنچه همه به آن باور دارند این است که اوضاع سیاست کنونی در کشور عزیزمان ایران نیازمند اصلاح و عوض کردن هست. تجربه نشان داده است که چنین شرایطی همواره آبستن حوادث نابهنگام هست؛ حوادثی که به نحوه بطئی نطفه می بندد و ناگهان پدیدار می شود.

احمدی نژادمبهوت است که چراصدایش ازنارمک فراتر نمیرود ، جامعه در آستانه تحول بزرگ سیاسی است

این زایشِ دردناک گاه در موعد مقرر و گاه به ناگزیر با سزارین همراه هست. تغییرات گسترده دوره هاشمی در سیاست و اقتصاد و فرهنگ، نطفه اتفاق ای را در بطن خود پروراند که سزارینِ دوم خرداد نمایان شدن آن بود.

با اینکه وقت چندانی از حوادث دوم خرداد و بعد از آن نگذشته هست، هنگامی که راجع به آن حوادث حرف می زنیم انگار از تاریخی دور سخن می گوییم که سپری شده است است و دیگر توان مورد نیاز جهت «ستیزِ» گذشته با اکنون، یا «ادغام» در شرایط کنونی را ندارد.

روزنامه شرق در سرمقاله خود نوشت:درست یا نادرست، آنچه همه به آن باور دارند این است که اوضاع سیاست کنونی در کشور عزیزمان ایران نیازمند اصلاح و عوض کردن هست. تجرب

اگر این گفته را بپذیریم، باید گفت اصلاح طلبان تسلیم این شرایط شدند و توانایی تذکار یا حافظه سازی از دوران شکوفایی خود را ندارند. این مشکلی است که تیر و طایفه احمدی نژادی ها هم به نوعی دیگر با آن دست به گریبان اند. آنان نیز وارث گذشته ای سپری شده است اند و از عوض کردن اکنون دَرمانده اند.

اگرچه قیاس اصلاح طلبان با احمدی نژادها قیاس مع الفارق هست، در این سطح تحلیل مسئله آنان با هم همخوانی دارد، با این تفاوت که بیچاره احمدی نژاد، ذهن تحلیلگری ندارد و تلاش می کند با طرح وتوطئه های سیاسی جسد پرو ژه سیاسی اش را احیا کند. او بیش از هرکس در پاسخ به این پرسش مبهوت مانده است که آیا صدایش فراتر از محله نارمک نمی رود. اصلاح طلبان با ذهن تحلیلگرِ خود در کمین نشسته اند تا در موقع لزوم شرایط را به نفع خود عوض کردن دهند.

اما در حال حاضر بیش از هر چیز عیان است که نیروهای سیاسی کشور عزیزمان ایران فاقد توانِ مورد نیاز جهت آنند که در ستیز گذشته و حال، بانیِ ظهور آینده ای متفاوت باشند. با این اوصاف گویا همه نیروهای سیاسی از هرگونه عوض کردن محسوس در جامعه عقیم هستند. این شرایط ماحصل سال ها سیاست ورزی بدون توجه جدی به تغییرات جامعه است.

احمدی نژادمبهوت است که چراصدایش ازنارمک فراتر نمیرود ، جامعه در آستانه تحول بزرگ سیاسی است

نیروهای فعال سیاسی در موارد اندکی قادر بوده اند به تغییرات اساسی جامعه نزدیک شوند تا این نزدیکی موجب فاصله گذاری آنان با دیگران و دولت های مطبوعشان باشد. از این رو رخدادهای سیاسیِ دوران آنان به سرعت تاریخی شده است و پیوندش را با اکنون از دست داده هست. اینک همه جریان ها وارث نوعی انفعال سیاسی اند که از مجموعه کردارها و رفتارهای احزاب سیاسی و نهادهای رسمی و دولتی نشئت گرفته هست. توصیف و تحلیل وقایع سال های اخیر شاید تا حدودی نشان بدهد شرایط سیاسی در آینده، آبستن چه حوادثی است.

آنچه بیش از هر چیز اوضاع سیاسی را به انفعال کشانده، افشای اختلاس های میلیاردی هست. این افشاگری ها نخست شوقی سیاسی در رگ وپِی جامعه دواند، ولی مواجهه با این اختلاس ها که صفرهای ارقام آن جهت عام وخاص قابل شمارش نبود، آنان را سرخورده کرد و ناگزیر از واقعیت موجود به افسانه سرایی روی آوردند.

روزنامه شرق در سرمقاله خود نوشت:درست یا نادرست، آنچه همه به آن باور دارند این است که اوضاع سیاست کنونی در کشور عزیزمان ایران نیازمند اصلاح و عوض کردن هست. تجرب

اتفاق دیگر، دستگیری سعید مرتضوی، مجرمِ کهریزک بود. فرایندِ این دستگیری موجب از بین رفتن توان کنشگری سیاسی جامعه شد. بعد از مرتضوی، احمدی نژادی ها پا به میدان گذاشتند تا خط قرمزها را یکی بعد از دیگری درنوردند. احمدی نژادها در روزهای آغازین این پروژه مردم را شگفت زده کردند. آنان مردم را واداشتند چشم به دهان کسانی بدوزند که خود پیش از هرکس باید پاسخ گوی فجایع عملکردشان باشند. خدشه دار شدن جای پاسخ گو و پرسشگر، ضربه سنگینی به سیاست داخلی کشور عزیزمان ایران وارد کرد. مردم با چشمان خیره و ناباور شاهد آن بودند که کسانی طلبکارانه همه را به پرسش می کشند که باید پاسخ گو باشند. این اغتشاش سیاسی از توان تحلیل مردم فروکاست و به تبع آن احمدی نژادی ها به سرعت از توان کنشگری سیاسی تهی شدند. اگر مردم هم اندک شوق و باوری داشتند، در صحبت های بی ثمر آنان که عامدانه در عبور از خط قرمزها مبالغه می کردند، از دست رفت.

دولت روحانی نیز در عرصه سیاست داخلی چنان ناکارآمد عمل کرد که دیگر نمی توان از آن انتظار هیچ کنشگری سیاسی در سطح خرد و کلان داشت. اگر این پرسشها گره بخورد به اوضاع بد اقتصادی مردم، آن گاه باید نشست و دید که از دل این جامعه سیاسی چه پدید ه ای زاده خواهد شد. این اوضاع سیاسی بیش از هرچیز نمایانگر تخت شدگیِ سیاست هست؛ جامعه ای که تضادها و تنش هایش را از دست داده و با انفعال دست به گریبان است.

احمدی نژادمبهوت است که چراصدایش ازنارمک فراتر نمیرود ، جامعه در آستانه تحول بزرگ سیاسی است

نیروهای سیاسی توازن خود را در مواجهه با یکدیگر از دست داده اند و بیش از آنکه در پی عوض کردن باشند، درصدد حفظ وضع موجودند. دور از ذهن نیست در بطن این وضعیت، اتفاقی غیرمترقبه نهفته باشد، این اتفاق هرچه باشد فراگیر خواهد بود. از تحلیل شرایط این گونه استنتاج می شود که ظهور مدیر جمهوری غیر سیاسی، همسو با سیاست های خاورمیانه ای که اختیارات فراتری از رؤسای جمهور سابق خواهد داشت دور از ذهن نخواهد بود. ایده دیگری که می تواند از دل این شرایط بیرون بیاید، ظهورِ «مرد آینده ساز» هست. البته مرد آینده سازی که در تکرار تاریخ بعید نیست تراژدی آن کمدی از آب در بیاید.

واژه های کلیدی: سیاست | سیاسی | احمدی نژاد | احمدی نژاد | اصلاح طلبان | احمدی نژادها | اخبار سیاسی و اجتماعی