بادامچی: دلواپس آینده ایرانم/ باید فضا را به نفع مردم عوض کنیم

عبارات مهم : صندوق

نماینده پایتخت کشور عزیزمان ایران و نایب رییس کمیسیون اجتماعی جزو آن دسته نمایندگانی است که در کنار دغدغه های اجتماعی هر لحظه دغدغه مبارزه با فساد را داشته و راه حل خروج از این بحران را شفافیت و پاسخ به موقع مسئولان می داند. در همین رابطه و طی دعوتی که صورت گرفت ایشان به دفتر پایگاه خبری رویداد۲۴ آمدند تا گفت وگویی تفصیلی را با ما داشته باشند.

دلواپس آینده ایرانم/ باید فضا را به نفع مردم عوض کنیم ، بادامچی

این نماینده مجلس در گفت‎وگو با رویداد۲۴ عنوان می کند که در کشور و در تمام مباحث دارای قانون های خوبی هستیم و خیلی احتیاجی به تصویب قانون تازه نداریم مگر آنکه اتفاق خاصی در کشور بیافتد که نیاز باشد جهت آن قانونی را تصویب کنیم.

***

محمدرضا بادامچی، نماینده پایتخت کشور عزیزمان ایران اعتقاد است یکی از اصلی‌ترین دلایل وجود فساد در کشور نبود شفافیت در دستگاه‌های متفاوت است و می‌گوید اگر مسئولی

اهم صحبت های محمدرضا بادامچی:

اکنون نیاز است که نمایندگان، عمده وقت خود را در بخش نظارت بگذارند، آن هم نظارتی که توام با تعارف با دولت نباشد

کشوری توسعه یافته تلقی می شود که دستگاه قضایی آن به عنوان دستگاهی ناظر و عدالت محور در روال و روند خود یک بازبینی و شفافیتی را صورت دهد

دلواپس آینده ایرانم/ باید فضا را به نفع مردم عوض کنیم ، بادامچی

امروز مردم مطالبه گرتر از گذشته شده است اند و نقش اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … در این مطالبه گری بسیار پررنگ است

شاید غافل ماندن مجلسی ها در بعضی مواقع باعث رشد این فساد در کشور شده است هست. در کل باید بگویم همه باید قبول کنیم که در اجرای وظایف خود خوب عمل نکردیم

محمدرضا بادامچی، نماینده پایتخت کشور عزیزمان ایران اعتقاد است یکی از اصلی‌ترین دلایل وجود فساد در کشور نبود شفافیت در دستگاه‌های متفاوت است و می‌گوید اگر مسئولی

با شرایط موجودی که کشور ما دارد نظارت بر قوه قضاییه کمی سخت است

متاسفانه در دو سال آخر دولت دهم ما شاهد ۱۰۰ میلیارد دلار واگذاری اموال دولتی بودیم. صندوق فولاد هم به یک باره خالی شد و ۸۶ هزار نفر که مستمری بگیر این صندق بودند بلاتکیف ماندند

دلواپس آینده ایرانم/ باید فضا را به نفع مردم عوض کنیم ، بادامچی

روند قانون گذاری و نظارتی در کشور طولانی است و خیلی سریع صورت نمی گیرد. یعنی الان قوانین این طوری وضع نشده که نمایندگان سریع دست چند نفر را بگیرند و آن ها را بابت عملکردشان مواخذه کنند

من اعتقاد دارم اگر پرسشها اجتماعی در کشور حل شود و تبعیض ها کمتر شود فضا خیلی بهتر می شود و جوانان در آن صورت رغبت بیشتری جهت زندگی در کشور عزیزمان ایران پیدا می کنند

***

نگران نیستید؟

نگران جهت چی ؟

نگران آینده ایران؟

چرا اتفاقا خیلی دلواپس هستیم. بزرگترین نگرانی ما نمایندگان این است که قوانینی را در مجلس مصوب می کنیم ولی متاسفانه کسی از اجرای آن نمی پرسد. در بعضی مواقع از تصویب این قوانین وقت زیادی هم گذشته ولی التزام در اجرای آن ها دیده نمی شود. به طور مثال قانون هوای پاک یکی از آنهاست که هنوز هیچ آیین نامه ای جهت آن نوشته نشده است.

مقصر کیست؟ آیا نمایندگان نباید نقش نظارتی خود را درست انجام دهند؟

درست هست، مجلس هم در این راستا تقصیر دارد. به نظرم خیلی نیازی به تصویب قوانین در مجلس نیست؛ الان در تمام مباحث دارای قانون های خوبی هستیم مگر آنکه اتفاق خاصی در کشور بیافتد که نیاز باشد جهت آن قانونی را تصویب کنیم. اکنون نیاز است که نمایندگان، عمده وقت خود را در بخش نظارت بگذارند، آن هم نظارتی که توام با تعارف با دولت نباشد. وقت آن رسیده که تک تک مباحث را روی میز بگذاریم و از دولت بخواهیم و بپرسیم که تاکنون چه کرده اند. من فکر می کنم اگر این روال در دستور کار نمایندگان قرار بگیرد، بهره بیشتری جهت کشور خواهد داشت تا اینکه بنشینند و قانون های جدیدی را به تصویب برسانند.

افزایش رانت، فساد و اختلاس چقدر باعث نگرانی شما در رابطه با آینده کشور عزیزمان ایران شده است است؟

اکنون شفافیت مورد نیاز در دستگاه های اجرایی کشور وجود ندارد. از طرفی مردم هم به دستگاه قضایی انتقاداتی دارند. حقیقتاً این یک نگرانی بزرگ هست. کشوری توسعه یافته تلقی می شود که دستگاه قضایی آن به عنوان دستگاهی ناظر و عدالت محور در روال و روند خود یک بازبینی و شفافیتی را صورت دهد. زیاد کردن نیروهای قوه قضاییه و توجه به کمیت کافی نیست و مورد نیاز است کیفیت در این دستگاه بزرگ و با اهمیت تقویت شود. مردم انتظار دارند تمام قوا نسبت به فساد و اختلاس حساس باشند و حقیقتاً انتظار به جایی هم هست. امیدوارم به مرور، نظارت ها زیاد شود تا ان شاالله اعتماد مردم به تمام دستگاه ها بیش از گذشته شود.

از یک دوره ای به بعد رانت، فساد و اختلاس روند رو به رشدی در کشور پیدا کرد. به نظر شما چه اتفاقی افتاد در کشوری که قرار بود گفتمان عدالت محور اسلامی را توسعه دهد در این مسیر قرار داده شد و اکنون شاهد آن هستیم که رهبر معظم انقلاب هم به این روند معترض شده است اند؟

این عنوان دلایل متعددی دارد. یکی از مهم ترین دلایل آن همان طور که گفتم، نبود شفافیت در دستگاه های کشور هست. اگر مسئولین بدانند که باید به موقع به مردم پاسخ دهند و رسانه ها از پوشش مطالب واهمه نداشته باشند و روی به محافظه کاری نیاورند، بسیاری از پرسشها مربوط به این عنوان حل خواهد شد. امروز مردم مطالبه گرتر از گذشته شده است اند و نقش اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … در این مطالبه گری بسیار پررنگ هست. مسئولین باید بدانند که وظیفه آن ها پیدا کردن نقاط تاریک دستگاه های تحت مدیرتشان است و رسانه ها هم باید به قدری اعتماد به نفس داشته باشند که نقاط تاریک را رصد کنند. اگر این اتفاق بیافتد بسیاری از فسادها جمع می شود. شاید امروز بواسطه پیشرفت تکنولوژی و آگاهی مردم، فسادها بیش از گذشته برجسته شده است هست. نظارت دقیق و به موقع مجلس هم می تواند راه مناسبی جهت جلوگیری از این فسادها باشد. شاید غافل ماندن مجلسی ها در بعضی مواقع باعث رشد این فساد در کشور شده است هست. در کل باید بگویم همه باید قبول کنیم که در اجرای وظایف خود خوب عمل نکردیم. مسئولین باید عادت کنند که هر لحظه بر منافع مردم تاکید داشته باشند. به نظر عدم حساسیت مدیران بر این موضوع، آفت بزرگی در کشور شده است است.

مجلس می تواند بر قوه قضاییه هم نظارت داشته باشد ولی هیچ گاه شاهد این اتفاق نبودیم علت آن را در چه می بینید؟

با شرایط موجودی که کشور ما دارد نظارت بر قوه قضاییه کمی سخت هست. ما عادت نکردیم که هنگامی که یک موضوعی از ما پرسش شد به آن پاسخ درست دهیم. البته این چالش در دیگر دستگاه های اجرایی کشور هم وجود دارد. باید این عنوان را در کشور جا بیاندازیم و نهادینه کنیم که همه باید جهت مردم کار کنیم و باید به آن ها گزارش دهیم. به نظرم اگر همه دستگاه ها بتوانند گفت وگوهای دوستانه را بین هم برقرار و در این مسیر حرکت کنند فضای حاکم بر کشور در تمام حوزه ها با پیشرفت های خوبی روبرو می شود.

شما در جایی گفته بودید که مجلس تنها بر ۳۰ درصد بودجه کشور نظارت دارد و از ۷۰ درصد دیگر بودجه بی خبر هستید، این ضعف بزرگ و جدی جهت کشور هست، آیا قرار است جهت برطرف این معضل قدمی برداشته شود؟

نمایندگان قبل از بودجه، طرحی را آوردند که این ۷۰ درصد دیگر بودجه کشور بسیار با اهمیت است و ما باید بر آن نظارت داشته باشیم. ولی در ادامه کار، به فصل بودجه رسیدیم و بررسی این طرح ماند جهت بعد از تصویب نهایی بودجه. همین که نسبت به این عنوان حساسیت پیدا شده است نشان از مسئولیت پذیری نمایندگان دارد. امیدوارم در آینده این نظارت بر بودجه به صورت کامل اتفاق بیافتد.

در هفته های آخر آخر سال شاهد تجمعات گسترده کارگران در بسیاری از نقاط کشور بودیم، شمابه عنوان یکی از اعضای کمیسیون اجتماعی اساساً این اتفاقات ناشی از چه می دانید؟

این اعتراضات یک هشدار بزرگ جهت مسئولین بود و است و اگر این افراد را باور نکنیم و دلایل این مباحث را بررسی نکنیم و در جهت برطرف آن قدم برنداریم قطعاً نگرانی ها جهت کشور زیاد خواهد شد. کارگران ساعت ها زحمت می کشند و در قبال آن توقع دارند دستمزد خود را دریافت کنند. از طرفی کسورات روشنی از دستمزد آن ها کم و در صندوقی ذخیره می شود. این صندوق ها در طی زمان، مورد دستاویز دولت ها قرار گرفته است.

به طور مثال صندوق فولاد یکی از عالی ترین صندوق ها بود و شرکت های جوانی آن را تحت پوشش قرار می دادند. در مقطعی طرح های خوبی را ارائه دادند و از صندوق جهت این پروژه ها هزینه کردند. قاعدتاً این پروژها جهت صندوق بود ولی مسئولین امر این پروژه ها را واگذار کردند و پول آن را به حساب صندوق نریختند و به صورت غیرشفاف در جای دیگر هزینه کردند. متاسفانه در دو سال آخر دولت دهم ما شاهد ۱۰۰ میلیارد دلار واگذاری اموال دولتی بودیم. صندوق فولاد هم به یک باره خالی شد و ۸۶ هزار نفر که مستمری بگیر این صندوق بودند بلاتکیف ماندند. این نتیجه ندانم کاری و بی توجهی عده ای بود که امروز اثرات آن را می بینیم. صندوق بازنشستگی کشوری هم چیزی بدتر از این مورد هست. ۲۷۰ یا ۲۸۰ شرکت خوب در زیرمجموعه صندوق بازنشستگی کشوری هستند که اگر ۵ یا ۶ تا از آن ها را جدا بکنیم و سامان دهیم می توانیم روند بهتری را در کشور در پیش بگیریم. متاسفانه شرکت هایی که باید سوده باشند اکنون ورشکسته هستند. امروز تصمیم گرفته شده است که جهت صندوق فولاد فروش اموال در دستور کار قرار گیرد که این اتفاق بسیار ناراحت کننده ای است لیکن از سرمایه های شرکت فولاد کاسته می شود.

نقش سوء مدیریت ها در ورشکستگی صندوق های بازنشستگی را چطور ارزیابی می کنید؟

صندوق ها در کشور مثل ساعت می مانند، یک دقیقه تاخیر در تصمیم گیری های کلان آن می تواند پرسشها بزرگی را جهت صندوق رقم بزند. بی تردید اداره این صندوق ها متوجه عملکرد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هست. یکی از موضوعاتی که باعث استیضاح آقای ربیعی شد، نقاط ضعف در مدیریت همین صندوق ها بود.

مجلس بارها بر عملکرد این صندوق ها و حتی روند مدیریتی شرکت شستا انتقاد داشته ولی گویا خیلی اتفاق خاصی نیافتاده، علت این عنوان را، نبودن مجلس در راس امور می دانید؟

نماینده ها در پیگیری این موارد دقیق هستند و نمی توان آن ها را بی توجه به این مباحث قلمداد کرد. روند قانون گذاری و نظارتی در کشور طولانی است و خیلی سریع صورت نمی گیرد. یعنی الان قوانین این طوری وضع نشده که نمایندگان سریع دست چند نفر را بگیرند و آن ها را بابت عملکردشان مواخذه کنند. امروز جهت استیضاح یک وزیر باید کلی وقت گذاشت تا وی به صحن مجلس بیاید. شاید یک عده خاصی به سمت لابی گری بروند ولی عموم نمایندگان در این مباحث دلسوز هستند. همان طور که گفتم ۷۰ درصد بودجه جهت بررسی به وسیله نمایندگان به مجلس نمی آید و شاید بعضی از این نا بسامانی ها، به علت همین عدم نظارت هست. همچنین مقررات طوری تنظیم شده است که به هیات مدیره های این شرکت ها و صندوق ها اختیارات وسیعی را می دهد که این خود جای پرسش و بحث است.

شما چقدر با استیضاح وزرا موافقید؟

استیضاح یک وقت جهت وزرا و نمایندگان است.

از قرار معلوم شما هم به مانند بسیاری از نمایندگان دغدغه مدیریت صندوق ها و شرکت های زیرمجموعه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را دارید، به نظر شما چقدر استیضاح آقای ربیعی معقول و کارشناسی بود؟

استیضاح وزرا حق نمایندگان است و حتماً هم این روند معقول هست. من استیضاح را امضا نکردم ولی همه باید قبول کنیم که این روند یک وقت است حال چه جهت وزیر و چه جهت نمایندگان. در روز استیضاح خیلی از شبهات مطرح و پرسش شد و وزیر هم جواب داد. این مسیر خود به براق سازی زیاد منجر می شود. روند استیضاح بسیار آموزنده است و هر دفعه خبر های روشنی را به دو طرف می دهد.

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به اندازه یک دولت بزرگ هست، به نظر شما بزرگی وزارتخانه باعث شده است که عملکرد هر فردی که در راس آن قرار می گیرد راضی کننده نباشد؟

من ۳۰ سال کار اجرایی کردم و احساس می کنم ما نتوانستیم سیستم درستی جهت ادارات و شرکت های خود طراحی کنیم. وزارتخانه مذکور بسیار بزرگ است و فقط شرکت تامین اجتماعی که بخشی از آن محسوب می‎شود خود دریایی هست. امروز باید در تمام وزارتخانه ها یک سیستم درست مدیریتی تنظیم شود که همه پرسشها دوباره به راس هرم برنگردد بلکه زیرمجموعه با روندی که طراحی می شود کار را به جلو هدایت کند.

در این سال ها تحولات زیادی در جامعه رخ داده و بسیاری از این اتفاقات از سوی جوانان بوده هست، مثل پدیده دختران خیابان انقلاب، شما به عنوان نایب رییس کمیسیون اجتماعی چقدر این تحولات را رصد می کنید؟

بسیاری از عوض کردن و تحولاتی که در کشور عزیزمان ایران رخ می دهد به مانند مثالی که زدید زیاد به وظایف کمیسیون فرهنگی مجلس برمی گردد و همکاران ما در آن جا این مباحث را مورد بحث و بررسی قرار می دهند. حقیقت امر این است که ضعف های زیادی در کشور وجود دارد که بسیاری از آن ها به خود ما نمایندگان برمی گردد. یعنی ما نمایندگان باید زیاد با هم حرف بزنیم و مباحث را بررسی کنیم و نباید از اطلاع رسانی رسانه ها جلوگیری شود. باید یاد بگیریم که پرسشها را بیش از حد کوچک و بزرگ جلوه ندهیم. بعضی از قوانین ما باید عوض کردن کند و اگر این اتفاق بیافتد خیلی از چالش های کشور حل و فصل می شود. جوانان ما چون ذهن های خلاق تری دارند زیاد در جهت مدرن شدن حرکت می کنند و نیاز است که مطالبات آن ها تا جایی که معقول و منطقی است دنبال شود. ما باید NGOهای مربوط به جوانان را خیلی بیش از این گسترش دهیم تا صدای آن ها را بشنویم. هنگامی که صدای جوان در جایی که حق با اوست شنیده نشود وی را مجبور می کند که به سمت یک ناهنجاری دیگر حرکت کند و این یک چالش بزرگ جهت کشور هست. ما چاره ای نداریم جز اینکه با تمام اقشار جامعه در حوزه های متفاوت به گفت وگو بنشینیم تا قبل از آنکه موضوعی به چالش تبدیل شود، راه حل های آن را پیدا کنیم. در کمیسیون اجتماعی هم مباحث متفاوت جامعه که به تخصص ما نمایندگان مربوط می شود رصد و بررسی می شود ولی نیاز است کمی زیاد با یکدیگر صحبت کنیم و به این جلسات عمق دهیم.

نگاهتان راجع به روابط نسل شما با فرزندان ارزش چیست؟ مثلاً ممکن است راجع به رفتن زن ها به استادیوم اختلاف نظر داشته باشید. جهت مثال، شما در برابر جوان خود چه تصمیمی اتخاذ می کنید؟

ما نباید جهت جوانان تعیین وظیفه کنیم، خود آن ها می توانند تصمیم بگیرند و صلاح خودشان را تشخیص دهند. جوانان در بسیاری از کارها با دوستان و همفکران خود مشورت می کنند. پدر و مادرها موظفند که پرسشها و مباحث متفاوت را به جوانان گوشزد کنند تا آن ها عالی ترین تصمیم را بگیرند هرچند نسل ما با نسل بعدی که فرزندانمان هستند خیلی متفاوتیم و به همین جهت شکاف زیادی رخ داده است.

در حال حاضر دو دسته از جوانان، کشور را به امید آینده بهتر به مقصد خارج ترک می کنند، یک دسته افرادی هستند که تصور می کنند پیشرفت علمی آن ها در خارج از کشور سرعت بیشتری پیدا می کند و دسته دیگر افرادی هستند که احساس می کنند نابرابری های اجتماعی در کشور بالاست و می توانند در خارج از کشور عزیزمان ایران به حقوق خود برسند، در این رابطه در کمیسیون اجتماعی، مطالعاتی صورت گرفته و تصمیماتی اتخاذ شده است است؟

نمایندگان دغدغه این عنوان و دیگر چالش های اجتماعی را که پیش پای جوانان هست، دارند. من اعتقاد دارم اگر پرسشها اجتماعی در کشور حل شود و تبعیض ها کمتر شود فضا خیلی بهتر می شود و جوانان در آن صورت رغبت بیشتری جهت زندگی در کشور عزیزمان ایران پیدا می کنند ولی هنگامی که چالش های اجتماعی در کشور وسیع باشد و جوانی تصمیم به خروج از کشور بگیرد دیگر خیلی نمی توان به بازگشت او به کشور امیدوار باشیم. اکثریت قاطع ایرانی ها، کشورشان را دوست دارند و ما مسئولین هستیم که باید فضا را به نفع مردم عوض کنیم. متاسفانه بیکاری در جامعه بیدا می کند و اگر اشتغال زایی در حد قابل قبولی در کشور رخ دهد بسیاری از جوانان به آینده خود در کشور عزیزمان ایران امیدوار می شوند. باید فرهنگ احترام گذاشتن به یکدیگر را در کشور گسترش دهیم. مردم ما دنبال احترام و پاسخگویی از سمت مسئولین هستند و این انتظار زیادی نیست. نقش آموزش و اطلاع رسانی را در این بُعد بسیار ارزشمند می دانم و تصورم بر این است اگر با کمک یکدیگر در این مسیر، درست قدم برداریم می توانیم به آینده اجتماعی کشور بیش از پیش امیدوار شویم.

واژه های کلیدی: صندوق | جوانان | دستگاه | استیضاح | اخبار سیاسی و اجتماعی