بهترین ابزار جهت در هم آمیختن علاقه فراوان به تاریخ و اشتیاق به بازیگری را در اختیار «تام هنکس» قرار می‌دهد. بازی او در نقش بن بردلی، سردبیر واشینگتن پست در فیل
فیلم «پست»؛ در ستایش روزنامه نگاری افشاگر
عبارات مهم : سیاسی
به گزارش ماهنامه پژواک هنر، عالی ترین ابزار جهت در هم آمیختن علاقه فراوان به تاریخ و اشتیاق به بازیگری را در اختیار «تام هنکس» قرار می دهد. بازی او در نقش بن بردلی، سردبیر واشینگتن پست در فیلم «پست»، نه تنها او را در فهرست شانس های نامزدهای دریافت جوایز بازیگری این فصل جای داد، بلکه او را به مرکز مناظرات سیاسی هم وارد کرده است!
در ستایش روزنامه نگاری افشاگر , فیلم «پست»
در ستایش روزنامه نگاری افشاگر
فضای سیاسی آمریکا در بهار و تابستان سال ۱۹۷۱ بسیار ملتهب بود. در ماه مارس، یک گروه زیرزمینی بمبی در کاخ کنگره کار گذاشتند. در ماه آوریل نیم میلیون نفر علیه جنگ ویتنام راهپیمایی کردند و با فرا رسیدن ماه ژوئن، دولت نیکسون – مدیر جمهور وقت ایالات متحده – به نزاعی با روزنامه های واشینگتن پست و نیویورک تایمز بر سر انتشار اسناد طبقه بندی شده است پنتاگون وارد شد، نزاعی که افشاگر سال ها فریبکاری در بالاترین سطوح دولت در وقت جنگ بود.
آن وقت قطعا «تام هنکس» از وقایع باخبر نبود. او چهارده سال داشت و هنگام تحصیل در دبیرستان برت هارت اوکلند، چیزهایی جز سیاست در سر داشت. خودش در این باره می گوید: «من توجهی به اتفاقات اطرافم نداشتم. بلکه توجهم به چیزهایی بود که یک نوجوان چهارده ساله را به خود جلب می کنند؛ مثل تیم های هاکی اوکلند رایدرز و کالیفرنیا گولدن سیلز و دخترها و چیزهای دیگر.»
اما در زمستان ۲۰۱۷، فضای سیاسی آمریکا بار دیگر ملتهب هست. یکی از محبوب ترین ستاره های هالیوود، هنکس، حالا ۶۱ ساله است و اگرچه همچنان شوریدگی یک پسربچه را دارد، ولی این بار به شدت با حوادثِ در حال وقوع، درگیر شده است هست. هنکس در تازه ترین درام تاریخی استیون اسپیلبرگ با نام «پست»، نقش بن بردلی، سردبیر اسبق واشینگتن پست را ایفا می کند که همراه با کاترین گراهام (مریل استریپ) ناشر روزنامه، بعد از شکایت دولت نیکسون از نیویورک تایمز جهت توقیف آن، اقدام به انتشار اسناد پنتاگون کردند.
از نیکسون تا ترامپ؛ ما کجاییم؟
ستایش های منتقدان از بازی تام هنکس در نقش بردلی بی پروا و کاریزماتیک (که زیاد به وسیله جیسون روباردز در فیلم «تمام مردان مدیر جمهور» در سال ۱۹۷۶ به تصویر کشیده شده است بود) او را هم در فهرست شانس های جوایز و هم در کانون منازعات سیاسی قرار داده است.
هنکس به عنوان یک علاقه مند به تاریخ، متعجب از تکرار آن هست؛ لیکن که دولت ترامپ هر روز با رسانه های خبری درگیر هست. او می گوید: «زمان زیادی گذشته ولی چیزی واقعا عوض کردن نکرده هست؛ همان ادبیات و همان موضوع!» احتمالا هنکس شرایط را بسیار خطرناک تر می داند: «دولت نیکسون تقریبا غلبه نخستین متمم قانون اساسی اعلان جنگ کرد. در آن وقت تمام حقایق در دسترس بود، ولی چیزی که الان رخ می دهد، تقریبا نامشخص است.»
بهترین ابزار جهت در هم آمیختن علاقه فراوان به تاریخ و اشتیاق به بازیگری را در اختیار «تام هنکس» قرار می‌دهد. بازی او در نقش بن بردلی، سردبیر واشینگتن پست در فیل
از آنجایی که فیلمبرداری «پست» در تابستان اتفاق افتاد، هنکس این تکرار تاریخی را غیر عادی می داند. او می گوید: «یک روز اخباری مربوط به تحقیقات در مورد روسیه شنیدیم. به نظرم در مورد اخراج مایکل فلین، مشاور امنیت ملی بود و ما آن را در یک برنامه تاریخی در دفتر کاربن بردلی تماشا می کردیم. به خاطر ساخت فیلم، لباس های دهه هفتادی بر تن داشتیم و با تلویزیونی قدیمی داشتیم اخبار روز را نگاه می کردیم. واقعا در آن لحظه همه شگفت زده بودیم که در چه سالی هستیم؟ آیا این یکی از قسمت های سریال «نقطه تاریکی» راد سرلینگ است و ما تلویزیونی جادویی داریم که می توان آینده را در آن دید؟»
سال ها قبل هنکسی، بردلی (که در سال ۲۰۱۴ درگذشت) و همسرش، سالی کین را از طریق دوست یکسان ارزش نورا افرون، نویسنده و فیلمساز ملاقات کرده بود. او می گوید: «بن، شخصیتی بزرگ بود. هر کس داستانی از او می دانست و همه افسانه ای جالب از او تعریف می کردند.» هنگام تحقیقات راجع به نقش، هنکس شیفته یکی از نقل قول های بردلی شد که به نظر می رسد تمامی منش سرسخت ولی کمالگرا و ژورنالیستی او را در خود خلاصه کرده است: «باید همواره بدبین باشی؛ بدون آن که بدبین به نظر بیایی.»
متفاوت ترین نقش هنکس از نگاه اسپیلبرگ
فیلم «پست»، پنجمین همکاری تام هنکس و استیون اسپیلبرگ بعد از فیلم های «نجات سرباز رایان»، «اگه می تونی منو بگیر»، «ترمینال» و «پل جاسوسان» هست. ولی اسپیلبرگ بر این باور است که هنکس هرگز پیش تر چنین نقشی را ایفا نکرده؛ لیکن خود بردلی شخصیتی منحصر به فرد بوده است.
اسپیلبرگ می گوید: «بردلی، جذابیت خاصی در روش هدایت اتاق خبر و پافشاری بر سر یک عنوان و حتی جدال با ناشر یا هر کس که با او لجاجت می کرد، داشت. شخصیت او ابعاد و رنگ های متفاوتی داشت که اعتقاد دارم هنکس هرگز قبلا چنین نقشی ایفا نکرده هست. نوعی قاطعیت مردانه در واکنش‌ها بردلی وجود داشت که هنکس تا به حال وارد شخصیت هایی که نقش آنان را بر عهده گرفته، نکرده بود.»
اسپیلبرگ و هنکس در طول سال های همکاری (از سال ۱۹۸۶ و فیلم کمدی «گودال پول» به تهیه کنندگی اسپیلبرگ) به یک ارتباط ذهنی عمیق و خلاق رسیده اند. اسپیلبرگ می گوید: «ما هر دو به فلسفه «کمتر، زیاد است» معتقدیم، بارها اتفاق افتاده که من قسمت هایی از دیالوگ ها را جهت این که سریع تر به درونمایه مهم صحنه برسیم، عوض کردن داده ام و بعد متوجه شده است ام که هنکس دقیقا همان قسمت ها را با قلم قرمز در نسخه فیلمنامه خودش علامت گذاری کرده است.»
در ستایش روزنامه نگاری افشاگر , فیلم «پست»
کریستی مکاسکو کریگر، تهیه کننده «پست» که بیش از دو دهه با اسپیلبرگ همکاری کرده، می گوید: «آن دو به یکدیگر اعتماد دارند، می دانند که هر کدام با عالی ترین ایده هایش سر کار حاضر خواهد شد و در طول روز با هم از آنها استفاده خواهند کرد.»
همکاری هنکس با اسپیلبرگ در فیلم «پست» اتفاق تازه ای نیست. ولی هنکس هرگز قبلا با استریپ کار نکرده بود؛ اتفاقی که هیچ کدام نمی توانند به خوبی شرحش دهند. «مریل استریپ» راجع به همکاری با هنکس می گوید: «همه می پرسند آیا تا به حال با هنکس کار نکرده ای؟! چیزی که هر لحظه امیدوار بودم اتفاق بیفتد.»
او با شوخ طبیعی اضافه می کند: «هنکس ۶۱ سال دارد و من ۶۸ سال. بعد فقط امکان داشت که نقش مادر یا مادربزرگش را بازی کنم!» امی پاسکال، دیگر تهیه کننده فیلم «پست» که مالکیت نخستین فیلمنامه نوشته شده است به وسیله لیز هانا را پاییز گذشته به دست آورد، می گوید: «مریل، معمولا در فیلم هایی بازی می کند که در مورد خودش است و تام نیز چنین هست. من فکر می کنم این که عنوان فیلم یک رابطه دوستانه هست، جهت هر دوی آنها بسیار عالی و جالب بود. این عنوان را هرگز در فیلم های دیگر نمی بینید. عشقی افلاطونی بین مرد و زنی که همکار هستند.»
شایستگی هنکس از نگاه مریل استریپ
با وجود تمام این حرف ها که هنکس آن را فروتنانه اظهار فضل می نامد، به خوبی می داند که نه یک رهبر آکادمیک است و نه برگزیده. او بازیگر است و کاملا از این بابت خرسند است و می گوید: «بن بردلی می دانست روحیه ای دارد که مردم عاشقش می شوند. اگر زنده بود می گفت: فهمیدم! شادی! جهت شغلم هم همین را می خواهم.»
بهترین ابزار جهت در هم آمیختن علاقه فراوان به تاریخ و اشتیاق به بازیگری را در اختیار «تام هنکس» قرار می‌دهد. بازی او در نقش بن بردلی، سردبیر واشینگتن پست در فیل
تام هنکس، ژانویه ۲۰۱۷ روی فرش قرمز جشنواره پالم اسپرینگر رفت و جایزه «دستاورد سینمایی» این جشنواره را به دست آورد. مریل استریپ، بازیگر نقش برابر هنکس در فیلم «پست» می گوید که ارزش و استعداد درخشان این بازیگر به چشم نیامده هست. او روی پرده، چنان جالب و بی خیال است که حتی با پنج بار نامزدی اسکار و دو بار برنده شدن آن، مریل استریپ عقیده دارد از او به عنوان یک بازیگر به شایستگی قدردانی به عمل نیامده است.
استریپ می گوید: «مساله این است که در طول این سال ها از استعداد درخشان تام قدردانی نشده هست. جایگاه او در تالار مشاهیر سینما چندان بدیهی به نظر می رسد که گاهی فکر می کنم آرامش او را با سادگی کار اشتباه می گیریم. جهت او تنها چیز ساده، اعتقاد کامل به حرفه اش است.» هنکس در برابر این پرسش که آیا تصور می کند از او به اندازه کافی تحلیل نشده خنده بلندی سر می دهد و می گوید: «من سوار یک خودروی گرانقیمت «تسلا» می شوم. چطور ممکن است از من قدردانی نشده باشد؟»
او اعتقاد است بدون توجه به افتخاراتش، هنوز به اندازه روزهای اول بازیگری اش در اوایل دهه ۸۰ که در یک کمدی تلویزیونی با لباس خانمانه مشغول خنداندن مردم بود ، درگیر حرفه اش است: «از برنامه شاد و مسخره ای مثل «رفقای جون جونی» تا فیلم «پست»، در حال امتحان کردن مضمونی هستی که به شدت وابسته به متن است و تلاش می کنی تمام این متون و رفتارها را طوری تفسیر کنی که چیزی فراتر از خودت را آزمایش کرده باشی و این واقعا عالی است.» او در حالی که شانه اوج می اندازد می گوید: «هیچ راه بهتری جهت پول در آوردن نمی شناسم. چی می تونم بگم؟ احساس می کنم که خیلی خوش شانسم که هنوز ازم خواسته می شه بازی کنم.»
در ستایش روزنامه نگاری افشاگر , فیلم «پست»
واژه های کلیدی: سیاسی | همکاری | روزنامه | بازیگری | روزنامه | مریل استریپ | روزنامه نگار | اخبار فرهنگی و هنری
