آقای وزیر کشور گفته‌اند که نگاه ما به حجاب جرم‌انگارانه و مجرمانه نیست. خوب اگر چنین است مواجهه پلیس دیگر چه معنایی دارد؟ و اگر این مواجهه بی‌معناست، بعد قانون
عباس عبدی:اگر وزیرکشور،برخورد با حجاب را جرم انگارانه نمی داند،چرا پلیس ورود می کند؟
عبارات مهم : قانون
عباس عبدی در روزنامه گزینش نوشت: از آنجا که جلسه بعدی شورای اجتماعی کشور تخصیص داده شده است به عنوان حجاب دارد، بی مناسبت نیست که بنده هم نظرم را در این باره بنویسم. امیدوارم کسی در آن شورا باشد که نظرات افراد بیرون از شورا را نیز به جمع انتقال دهد.
البته اگر این شورا جدی باشد، بطور طبیعی دبیرخانه آنجا گزارشی از این نظرات را به صورت متن در اختیار اعضا قرار می دهد تا آگاهانه تر تصمیم بگیرند؟ اگر اصولا در این مورد خاص قادر به تصمیم باشند.
اگر وزیرکشور،برخورد با حجاب را جرم انگارانه نمی داند،چرا پلیس ورود می کند؟ / عباس عبدی
توصیه بنده این است که پیش از ورود به توصیف وضع حجاب در جامعه و علت و ریشه یابی آن، باید نگاه کلی خود به عنوان را روشن کنیم. آقای وزیر کشور گفته اند که نگاه ما به حجاب جرم انگارانه و مجرمانه نیست. خوب اگر چنین است مواجهه پلیس دیگر چه معنایی دارد؟ و اگر این مواجهه بی معناست، بعد قانون مربوط به حجاب در این میان چیست؟ قبلا هم رییس پلیس کشور مطالبی را در این زمینه اظهار کرده بود که آن نیز با وضعیت قانون موجود تطابق ندارد. به عبارت دیگر تبصره ماده ۶٣٨ قانون مجازات اسلامی علی رغم نظر آقای وزیر کشور است و اتفاقا پلیس موظف به اجرای آن هست، در حالی که اجرا نمی شود. چرا؟ به این دلیل راحت که قابلیت اجرایی ندارد و بسیاری از مردم هم با اجرای آن موافق نیستند، حتی کسانی که خودشان محجبه هستند. اگر آقای وزیر کشور عنوان حجاب را مجرمانه نمی داند، دیگر بحثی در میان باقی نمی ماند. در این صورت آیا می تواند در برابر پرسش دیگران پاسخ دهد که آیا قانون مزبور را اجرا نمی کند؟ در واقع پاسخ به این پرسش، مقدم بر هر ارزیابی دیگری هست. شورای اجتماعی کشور باید روشن کند که نگاهش به حجاب چگونه است؟ آیا آن را واجب شرعی می داند؟
اگر بلی، آیا هر واجب شرعی، لزوماً باید با الزام قانونی همراه باشد؟ برای مثال نماز هم واجب شرعی هست، ولی آیا بجا آوردن آن الزام حقوقی است؟ اگر پاسخ به این پرسش نیز مثبت باشد، باید پرسید که آیا به لحاظ عملی هم ممکن است؟ اگر پاسخ به این پرسش نیز مثبت باشد، دیگر جایی برای بحث نمی ماند. چون حجاب یک الزام شرعی است (با حدود معین شده است در عرف فقها که پوشاندن کامل بدن به جز صورت و کف دست است) و هر الزام شرعی باید با الزام قانونی همراه شود و ما هم می توانیم این را انجام دهیم، بعد باید انجام داد.
آقای وزیر کشور گفته‌اند که نگاه ما به حجاب جرم‌انگارانه و مجرمانه نیست. خوب اگر چنین است مواجهه پلیس دیگر چه معنایی دارد؟ و اگر این مواجهه بی‌معناست، بعد قانون
در این صورت باید پرسید که بعد آیا این قانون اجرا نمی شود؟ و فقط به یک روسری نیم بند، بند شده است است! اگر این قانون عملی نیست، مثل آنچه که راجع به قانون ماهواره اتفاق افتاده هست، و قانون متروک محسوب می شود، در این صورت نیز عنوان زیادی برای بحث باقی نمی ماند، چون الآن مساله جامعه در زمینه حجاب، مواجهه حقوقی با آن هست. شاید پاسخ بهتر برای شورای اجتماعی این باشد که حجاب واجب شرعی هست، ولی این امر لزوما مترادف با الزام قانونی نیست، بلکه قانون راجع به پوشش و نه حجاب زنان برمبنای دیگری نظر می دهد. نظری که مبتنی بر عفت عمومی است که منبعث از برداشت اجتماعی و افکار عمومی هست. حدی از پوشش را که مخالف عرف و عفت عمومی نباشد، مجاز می داند. این حد برحسب وقت و مکان تا حدی متغیر است و باید برآیند آن را در نظر گرفت.
با این ملاحظه می توان به مساله پوشش ورود کرد. اگر از زاویه اخیر باشد، تغییر سبک زندگی و فرهنگ عمومی و برداشت عام مردم که به معنای عرف هست، ملاک و پایه این واکنش‌ها و قانون قرار خواهد گرفت. به نظر می رسد که این دیدگاه نزدیک تر به صواب هست، و در صورت پذیرش دستاوردهای مهمی خواهد داشت، و مواجهه با پوشش و حجاب را به دو بخش تقسیم می کند. یک بخش آن قانونی و از طریق ضابطان قضایی و مهم تر از همه پلیس است.
حدود ٩٠ سال پیش در ایالات متحده تصویب کردند که دامن بانوان در فضای عمومی از اندازه معینی کوچک تر نباشد. پلیس برای اجرای قانون همیشه متر همراه خود داشت و اندازه می گرفت و متخلفان را به اداره پلیس می برد و مطابق قانون جریمه می کرد. شاید این برای ما خنده آمیز بیاید ولی چنین بود. امروز هم باید قانونی را برای پوشش تصویب کرد که هر پلیسی با حمایت جامعه و مردم قادر به اجرای تمام و کمال آن باشد. دادگستری نیز قاطعانه با تخطی از آن برخورد کند. ولی می دانیم که اجرای قانون موجود در عمل محال است و هیچ کس قادر به اجرای آن نیست. بنابر این باید طرح اصلاحی ارایه کرد و فقط پوشش خلاف عفت عمومی را منع کرد.
اگر وزیرکشور،برخورد با حجاب را جرم انگارانه نمی داند،چرا پلیس ورود می کند؟ / عباس عبدی
بخش دوم نیز به عرصه عمومی و افراد و نهادهای طرفدار حجاب شرعی واگذار شود. این بخش ماجرا ربطی به قانون و حقوق و گارانتی اجرای آن ندارد. متکی بر فرهنگ سازی و تبلیغات و توجیه افراد هست. همانطور که پیش از انقلاب از این شیوه موثر سود جسته می شد. هنگامی که نشانه مدنی و دوم بخواهد تحت لوای قانون و الزام حقوقی پیش برده شود، همین خواهد شد که می بینیم. قانون برای حفظ نظم و عفت عمومی است و نه برای عمل صالح. با قانون و حکومت باید نظم و عدالت را برقرار کرد ولی ترویج ایثار و مراتب بالاتر در ذیل قانون نمی گنجد. باید با شیوه های دیگر تربیتی افراد را به این درجات رساند.
آقای وزیر کشور گفته‌اند که نگاه ما به حجاب جرم‌انگارانه و مجرمانه نیست. خوب اگر چنین است مواجهه پلیس دیگر چه معنایی دارد؟ و اگر این مواجهه بی‌معناست، بعد قانون
واژه های کلیدی: قانون | همراه | اخبار اجتماعی
