«احمدی نژاد همانی بود که هست. احمدی نژاد تنها روش بازی‌اش را عوض کرده هست؛ روشی که کمک می‌کند او دیده و تبدیل به تیتر یک رسانه‌ها شود.»
می خواهم زنده بمانم!
عبارات مهم : ایران
به گزارش عصر ایران؛«احمدی نژاد فیلم یک دقیقه ای علیه قوه قضاییه پر می کند. به حرم حضرت عبدالعظیم می رود. روی پله های دادگاه صحبت می کند. سفر می رود و در نهایت نامه می نویسد.
رییس جمهور سابق ایران، این روزها تبدیل به منتقد جدی وضع موجود شده است هست. احمدی نژاد همانی است که در وقت دولت اصلاحات اعلام کرده بود:« همواره دیکتاتورها از مقابله با قوه قضاییه و قانون شروع کرده اند! می خواهند متخلف را قهرمان جلوه دهند بعد می گویند سیاسی برخورد می کنند.»
می‌خواهم زنده بمانم!
احمدی نژادی که در وقت حضورش در قدرت هیچگاه لب به گلایه نگشود و حتی داعیه مدیریت دنیا را داشت.
این همه کنش گری از سوی احمدی نژاد را بعضی نشانه عوض کردن او میدانند و می نویسند رییس دولت های نهم و دهم عوض کردن کرده است و دیگر آن مرد سابق نیست. حتی بسیاری از دوستان او، احمدی نژاد را روانی خطاب کردند. احمدی نژاد ولی عوض کردن نکرده هست. او همانی بود که هست. احمدی نژاد تنها روش بازی اش را عوض کرده، روشی که کمک می کند او دیده و تبدیل به تیتر یک رسانه ها شود.
«احمدی نژاد همانی بود که هست. احمدی نژاد تنها روش بازی‌اش را عوض کرده هست؛ روشی که کمک می‌کند او دیده و تبدیل به تیتر یک رسانه‌ها شود.»
احمدی نژاد از از بین بردن شدن می ترسد. از دیده نشدن وحشت دارد. او از زمانی که به کرسی شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران تکیه زد هر لحظه بخشی از اخبار مهم کشور بوده هست. احمدی نژاد هنگامی که رییس جمهور شد خوراک مهم رسانه های داخلی و خارجی بود. او دیده می شد و این دیده شدن را دوست داشت. احمدی نژاد دوست ندارد تا هنگامی که او هست. فرد دیگری در کانون توجه باشد. شاید به خاطر همین بود که از اواسط دولت اول روحانی، ساز ناکوک خود را جهت دولت یازدهم کوک کرد و رییس جمهور را دعوت مناظره کرد.
هیاهوهای این روزهای احمدی نژاد هم به همین علت هست. او بعد از رد صلاحیت در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم فهمید که دیگر نمی تواند از طریق صندوق های رای به صحنه سیاسی کشور بازگردد. شورای نگهبان راه را بر او بست. نه تنها او بلکه به همفکران احمدی نژاد اجازه نداد وارد صحنه انتخابات شوند.
راه کار جهت ادامه حیات احمدی نژاد چه بود؟ شنا بر خلاف جریان آب.
می‌خواهم زنده بمانم!
احمدی نژاد جهت ماندن در فضای سیاسی کشور به عنوان یک مهره تاثیرگذار تصمیم گرفت نقش یک اپوزیسیون را بازی کند. تیری که به درستی به نشانه نشست.
احمدی نژاد جهت فراموش نشدن دست به هر کاری می زند. او به یاد دارد که میرحسین موسوی آخرین نخست وزیر ایران، به مدت بیست سال خود را از صحنه سیاسی کشور دور کرد و هنگامی که بعد از این سال ها پای به عرصه گذاشت، بسیاری از نسل سومی ها او را نمی شناختند و بسیاری از نسل اول و دومی ها هم به ذهن خود فشار آوردند تا صورت او را به یاد آوردند.
«احمدی نژاد همانی بود که هست. احمدی نژاد تنها روش بازی‌اش را عوض کرده هست؛ روشی که کمک می‌کند او دیده و تبدیل به تیتر یک رسانه‌ها شود.»
این نق زدن ها جهت زنده ماندن در فضای سیاسی کشور هست. رییس جمهور سابق کشور عزیزمان ایران دوست ندارد به سادگی از کنارش عبور کنند. احمدی نژاد می خواهد مثل هاشمی رفسنجانی محل رجوع، اشخاص سیاسی کشور عزیزمان ایران باشد. یا می خواهد مثل خاتمی با تکرار صندوق های انتخابات را فتح کند.
احمدی نژاد با این واکنش‌ها خود را مطرح می کند ولی به نظر می رسد او فراموش کرده است که بر خلاف هاشمی و خاتمی طبقه حامیان ندارد و نمی تواند همچون آنها در جامعه موج ایجاد کند.
می‌خواهم زنده بمانم!
احمدی نژاد بعضی را به یاد کودکی می اندازد که تلاش می کند در جمع خانواده دیده شود. حتی با جیغ، داد و گریه!»
واژه های کلیدی: ایران | سیاسی | انتخابات | احمدی نژاد | احمدی نژاد | رییس جمهور | انتخابات ریاست جمهوری | اخبار سیاسی و اجتماعی
