رئیس اسبق صداوسیما را درخیابان پاستور شرقی بعد از گیت اول بازرسی ملاقات می کنم. بنایی قدیمی که طبق گفته کارمندانش شناسنامه ای ۶٠ساله دارد و متعلق به خاندان امیر
اعترافات ٨٨ چگونه پخش شد
عبارات مهم : امنیت
رئیس اسبق صداوسیما را درخیابان پاستور شرقی بعد از گیت اول بازرسی ملاقات می کنم. بنایی قدیمی که طبق گفته کارمندانش شناسنامه ای ۶٠ساله دارد و متعلق به خاندان امیراعلم بوده، صاحب همان بیمارستان معروف و حالا دفتر کار عزت الله ضرغامی، رئیس سابق صداوسیما و عضو فعلی شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی انقلاب فرهنگی هست. می گوید جهت این دو سمت از رهبری حکم دارد و این محل هم بابت مأموریت های محوله و مرتبط با همین دو سمت، در اختیار او گذاشته شده است است.
اعترافات ٨٨ چگونه پخش شد
پنجره اتاقش درست رو به همان بالکنی باز می شود که محل صبحانه های معروف او با صورت های مشهور هست. از هنرپیشه ها تا سیاسیون راست و چپ. او این روزها به واسطه حضور فعالش در فضای مجازی و برخی اظهارنظرهای متفاوتش در مقایسه با سایر اصولگراها در مرکز توجه هست. یک مشاور رسانه ای هم دارد.
نوجوانی که بین مصاحبه داخل می شود و متن ویرایش شده است و آماده برای توییت را با او چک می کند. می گوید: «همه مطالبم را در شبکه های اجتماعی خودم می نویسم. همه کامنت ها را هم می بینم. وقت کنم جواب هم می دهم. هم کامنت ها را و هم دایرکت ها را. فقط توییتر را نمی رسم که پاسخ بدهم». گفت وگوی ما با رئیس اسبق صداوسیما نزدیک به دوساعت ونیم طول کشید و محور گفت وگو عملکرد صداوسیما بود. بخش اول این گفت وگو را امروز می خوانید.
رئیس اسبق صداوسیما را درخیابان پاستور شرقی بعد از گیت اول بازرسی ملاقات می کنم. بنایی قدیمی که طبق گفته کارمندانش شناسنامه ای ۶٠ساله دارد و متعلق به خاندان امیر
ماجرای صبحانه های شما خیلی معروف شده است است.
گفته بودم اگر این صبحانه ها را خبری کنیم، مشکل درست می کند…(باخنده).
به تازگی میهمانی صبحانه ای با آقای ابطحی داشتید. آقای ابطحی در وقت ریاست شما بر صداوسیما به تلویزیون آمد و اعتراف کرد.
لطف کرد.
اعترافات ٨٨ چگونه پخش شد
آیا در این میهمانی صبحانه صحبتی یا اشاره ای به ماجرای اعترافات ایشان شد؟ آقای ابطحی گلایه ای نداشت؟
آقای ابطحی از دوستان قدیم ماست که از وقت وزارت ارشاد با هم محشور بودیم. ایشان چون شیرین و خوش مصاحبت است و یکی اگر مثل خودش کنارش بنشیند که راحت و بی دغدغه حرف بزند واقعا حرف هایش شنیدنی است.
خوش اعتراف هم هستند؟
رئیس اسبق صداوسیما را درخیابان پاستور شرقی بعد از گیت اول بازرسی ملاقات می کنم. بنایی قدیمی که طبق گفته کارمندانش شناسنامه ای ۶٠ساله دارد و متعلق به خاندان امیر
(خنده…) بله صحبت من با ایشان لذت بخش بود… به ایشان گفتم از اینکه پیشگام شده است اید تشکر می کنم؛ ولی راجع به اعترافات ایشان، پاسخ شما هم یک خطی نیست. ممکن است آقای ابطحی در حین صحبت با من راجع به برخی رویه ها و روش ها یا فرایند زندان و بازجویی و اعترافات تجربه ای را طرح و انتقال یافته کرده باشند. این حرف ها همیشه هست. ایشان می گفت اصلا من برانداز نبودم. به همین علت زندان آن لذت حداقلی را که برای مبارزان دارد، برای من نداشت، چون من اصلا با کسی قصد مبارزه نداشتم. برای همین زندان برای من سخت بود، ولی بحثی جدی راجع به اعترافات ایشان نداشتیم.
از همین جا به خود بحث اعترافات و دادگاه های ٨٨ اشاره می کنم. اصلا آیا صداوسیما دادگاه متهمانی را که هنوز اتهامشان ثابت نشده و حکمی برایشان صادر نشده بود، پوشش داد؟ صداوسیما معمولا دادگاه ها را به این شکل پوشش نمی دهد صورت افراد را نشان نمی دهد و نام افراد را تا پیش از صدور حکم به صورت اختصاری پخش می کند. در ماجرای اعترافات هم قبل از صدور حکم افراد آمدند و در صداوسیما اعتراف کردند. چه شد که صداوسیما به این ماجرا ورود کرد؟
سؤال خوبی کردید. من راجع به این رویه که دستگاه قضائی افراد را با حروف اول اسم اعلام می کند انتقاد دارم و به نظرم یک جور شوخی شده است هست. راجع به پرسشها امنیتی در کشور اصلا ربطی هم به صداوسیما ندارد… .
اعترافات ٨٨ چگونه پخش شد
آقای ضرغامی من خیلی دوست دارم که مصداقی صحبت کنیم؛ یعنی پاسخ مشخص به همین سؤال.
درباره پرسشها امنیتی تصمیم با شورای عالی امنیت ملی هست. آنجا با اشراف به قوانین و مقررات تعیین تکلیف می کنند. آقایان رؤسای سه قوه هم هستند. مسئله فتنه و حوادث ٨٨ یک مسئله امنیتی بسیار مهم بود که دشمن با نشانه براندازی خیلی تلاش کرد. آبروی نظام به مخاطره افتاد. شورای عالی امنیت ملی در اینجا مدیریت می کرد و جلسات مکرر داشت. حصر هم مصوبه شورای عالی امنیت ملی را داشت. حصر تصمیم قضائی نبود. به لحاظ قضائی نمی شود برای کسی چنین حکمی صادر کرد. راجع به پخش آن دادگاه ها و اعترافات، شورای عالی امنیت ملی تشخیص می داد که پخش آنها به لحاظ مدیریت ناامنی های موجود در کشور و کنترل امنیت به نفع مردم کمک می کند.
یعنی پخش دادگاه ها با آن شکل و شرایط با مصوبه شورای عالی امنیت ملی بود؟
همه اینها براساس مصوبات امنیتی کشور هست. برخی ممکن است مصوبه خاص شورای امنیت را داشته باشند، برخی دیگر به این شکل است که دبیرخانه براساس مصوبات شورای عالی امنیت، تصمیمات و رویه هایی را دنبال و براساس آن عمل می کند. خلاف آن باشد در شورا متعرض او می شوند.
یعنی به صداوسیما ابلاغ می شد که شما باید به عنوان نمونه اعترافات را پخش کنید.
بالاتر از ابلاغ بود. همکاری بسیار نزدیکی با ما داشتند. ما هم همکاری می کردیم برای اینکه بتوانیم امنیت را در کشور حفظ کنیم.
آقای محمدرضا تاجیک بعد از آزادی از زندان در یک گفت وگوی خبری شرکت کردند و صحبت هایی کردند که خیلی عجیب بود. ماجرای ایشان چه بود؟
درباره ایشان واقعا یادم نیست؛ ولی آنهایی که آمدند گفت وگو کردند، خودشان می خواستند؛ مگر اینکه بعدا بگویند که نه یک جور دیگر بوده هست. البته من خیلی کارهای دیگر در حوادث ٨٨ انجام دادم که درواقع تصمیم گیری های خودم بود. اینکه من آن اغتشاش زیر پل کالج را در عصر عاشورا نشان دادم، تصمیم خود من هست. شورای امنیت به من نگفت. شاید هم اگر می گفتم، فکر می کردند پخش نشود بهتر هست. البته چیزی به ما ابلاغ نشد یا پخش عکس پاره شده است امام در تظاهرات، تصمیم خود شرکت بود و ربطی به شورای امنیت ملی نداشت.
شرکت یا خود شما؟
هر دو.
همین جا می خواستم راجع به آن ٢٠ دقیقه وقت اضافه ای که به آقای احمدی نژاد بعد از مناظره ها تخصیص داده شده است داده شد، سؤال کنم. شما گفته اید که به خود احمدی نژاد گفته بودید بهتر است از این وقت استفاده نکند؛ ولی او گفته بود که حق قانونی من است و استفاده می کنم؛ ولی ماجرای مهم تر این است که آقای دری نجف آبادی، دادستان وقت کل کشور، بعدا در این باره گفت: «کمیسیون تبلیغات صداوسیما با حضور نماینده صداوسیما، نماینده شورای نگهبان و نماینده دادستان کل کشور تشکیل می شود که محوریت جلسه ها بر عهده نماینده دادستان هست. در جلسه اخیر کمیسیون تبلیغات صداوسیما که با نشانه بررسی مناظره های صورت گرفته بین نامزدهای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری تشکیل شده است بود، نماینده دادستان حضور نداشته و به همین علت نه تنها برگزاری این جلسه رسمی نیست؛ بلکه مصوبات آن نیز از درجه اعتبار ساقط است».
من صحبت ایشان را ندیدم؛ ولی همه صورت جلسات هست. این کمیسیون پنج نفره یک کمیسیون دائمی بود. همین کمیسیون تصویب کرد که نوار آقای کروبی خلاف قانون است و نباید پخش شود. این طرفش را هم شما ببینید؛ چون همه مواضعش خلاف قانون بود. آن را من شخصا از رهبری سؤال کردم و رهبری به خاطر یک مصلحت بالاتر تشخیص من را درست دیدند که همکاری تان را داشته باشید تا بهانه دست کسی داده نشود که بگویند نوار ما را نگذاشتند پخش نشود؛ چون آقای کروبی گفته بود اگر یک فریم از آن پخش شود، من می گویم این نوار مال من نیست. چطور آنجایی را که خود کمیسیون می گوید این نوار نباید پخش شود؛ ولی من از رهبری اجازه می گیرم و پخش می کنم، نمی بینند؛ ولی یک جلسه دیگر را می بینند.
چون آقای دری گفته بودند چون دادستان حضور نداشته، مصوبه جنبه قانونی ندارد.
آنجا رأی گیری می شود. بالاخره یک کمیسیون هست. می توان اسامی آن پنج نفر را درآورد و شما با آنها صحبت کنید. اگر نماینده دادستان نبوده؛ ولی بقیه بودند و اکثریت داشتند. من به عنوان رئیس صداوسیما دوست نداشتم آن ٢٠ دقیقه پخش شود؛ حتی به ایشان زنگ زدم و گفتم استفاده نکن و آن را ول کن، تمام شد مناظرات. این قدر به آقای دکتر پورحسین فشار آمده بود که خیلی برایش سخت بود دوباره برود در آن دکور که من گفتم حتما باید خودت بروی.
شاید منظور آقای دادستان این بوده که به نماینده ایشان اطلاع داده نشده بوده.
نه، آن کمیسیون از صبح تا شب فعال بود. دائم مسئله پیش می آمد. در اتاق دفتر سیاسی ما نشسته بودند. از روزی که ما تصمیم گرفتیم تا زمانی که این ٢٠ دقیقه متعلق به آقای احمدی نژاد پخش شد، یک مدت طول کشید. حداقل ٢۴ ساعت و من یادم نمی آید که آقای دری به من گفته باشد که خلاف قانون بوده هست. آیا به ما نگفته؟ آن هم در وقت حساسی مانند مناظره ها.
آیا به آقای ناطق نوری و هاشمی در همان سال ٨٨ اجازه ندادید که بیایند در صداوسیما و پاسخ گفته های احمدی نژاد را بدهند؟ در جایی شما گفته بودید اگر می خواستیم اجازه بدهیم، تعداد افراد خیلی زیاد بود؛ حتی وزرای احمدی نژاد هم می درخواست کردند بیایند پاسخ بدهند و ماجرا جمع نمی شد. به نظرم گفته های شما کمی توجیه بود برای اینکه آن دو نفر خاص امکان پاسخ گویی نداشته باشند؛ چون به طور مشخص به آن دو نفر اشاره شده است بود. آقای هاشمی بالاخره آن وقت رئیس مجمع تشخیص مصلحت بودند. آیا اجازه ندادن به آقای هاشمی هم مصوبه شورای عالی امنیت ملی بود.
بر اساس مصوبات کمیسیون تبلیغات، تنها نامزدهای انتخابات حق پاسخ گویی موارد اتهامی در مناظره ها را داشتند و ما دقیقا بر اساس قانون عمل کردیم. من در این باره بارها با آقای ناطق صحبت کردم. خیلی تماس گرفتم و گفتم تلویزیون در اختیار شماست. بیایید سخنرانی کنید؛ ولی ایشان خودشان در شرایطی بودند که نمی آمدند. حتی من گفتم در مراسم احیا شرکت کنید، ما پخش می کنیم؛ ولی باز هم نمی رفتند. اصلا در فضاهای عمومی نمی رفتند. مورد نیاز نبود من بگویم مردم منتظر باشید آقای ناطق می خواهد بیاید راجع به پسرش توضیح بدهد؛ چون این خودش ضد تبلیغ بود. ما صد برنامه دیگر می توانستیم ترتیب بدهیم که آقای ناطق بیاید صحبت کند. حتی بعد برای ٢۵ بهمن خودم به آقای ناطق گفتم حتما شما مصاحبه کنید که اتفاقا آمدند مصاحبه هم کردند؛ ولی راجع به آقای هاشمی اصلا رفتارهای ارزش در جهت فتنه ادامه داشت. نماز جمعه هم که رفتند، مراسم خوبی نشد.
بعد تشخیص شما این بود که ایشان نباید بیاید در نماز جمعه صحبت کند.
نه! به من ربطی نداشت و نماز جمعه ایشان کامل هم پخش شد؛ ولی اینکه ایشان یا آقای ناطق یا حتی خود آقای موسوی و کروبی و چه بقیه معترضان بیایند دائما توضیح بدهند، اصلا چنین چیزی امکان نداشت.
شما که گفتید به آقای ناطق گفته بودید بیایند، خودشان نیامدند.
منظورم گفت وگو به بهانه دیگر بود. اصلا برای آقای ناطق خوب نبود بیاید بنشیند، بگوید من راجع به پسرم می خواهم صحبت کنم. من برای ایشان دلسوزی کردم.
این تصمیم را شما شخصا می گرفتید؟ بر چه اساسی شما این تصمیم را می گرفتید که برای طرف خوب است بیاید یا خوب نیست؟
سؤال خوبی هست. زمانی رئیس صداوسیما چون رسانه را می شناسد، به مسئولی زنگ می زند می گوید مصاحبه کردید این تکه از مصاحبه شما چنین شائبه ای ایجاد کرده. او هم تشکر می کند و ما از بین بردن می کنیم. بارها پیش آمده، در بالاترین سطوح. رئیس صداوسیما زنده و فعال هست. صداوسیما را هدایت می کند. من خیلی از اوقات به آدم ها توصیه می کردم و حرف من را گوش می کردند. من می توانم یک مصاحبه بکنم و راجع به توصیه هایی که به بزرگان داشته ام و گوش کرده اند پنج ساعت صحبت کنم. آقای هاشمی هم اگر قرار بود بیاید راجع به مناظره ها و بحث ها دوباره شروع کند به صحبت، یعنی اینکه بقیه هم بیایند؛ ولی ایشان همه حرف هایی که می خواست بزند آیا بالاتر از این چیزهایی بود که در نماز جمعه گفت؟ همه را گفت.
بعد شما تشخیص دادید که همان نماز جمعه کفایت می کرد.
می توانست پخش نشود. هیچ کس به من نگفت نماز جمعه پخش نشود. ضرغامی می توانست کل نماز جمعه آقای هاشمی را پخش نکند، چون اصلا در جهت آرامش دادن و مسیر حل فتنه و حوادث و رهنمودهای رهبری نبود.
برسیم به نحوه اداره صداوسیما و نقش رئیس سازمان. آقای عبدالله ناصری به جلسه ای اشاره کرده اند که با حضور چند نفر دیگر به نمایندگی از شورای اصلاح طلبان و با دعوت شما برای همفکری و صحبت راجع به رویکرد صداوسیما تشکیل شده است بود. ایشان تعریف می کنند که شما وعده های زیادی برای تغییر نگرش صداوسیما داده بودید و درعین حال در برابر صحبت های آنها و انتقاداتشان که اعتقاد بودند جریانی خارج از صداوسیما در تعیین رویکردهای این شرکت نقش دارد و ریاست شرکت بیشتر حالت شکلی دارد ناراحت و عصبانی شده است بودید.
اینکه ایشان یک قرائتی از آن جلسه دارند، مربوط به خودشان هست. من خیلی محتوای آن جلسه در خاطرم نمانده هست، ولی حتی اگر بگوییم که روایت ایشان هم درست باشد نشان می دهد که ایشان یا آقای مرعشی را من به حضور پذیرفتم و علاقه مند بودم که با آنها گفت وگو کنم. یکی از گمشده های ما گفت وگوست. ما وقتی با هم حرف می زنیم به آشنایی بهتری می رسیم.
آقای ناصری می گوید شما در آن جلسه می گویید چند روز است احمدی نژاد به شما فشار می آورد که خبر عزل آقای لاریجانی از دبیری شورای عالی امنیت ملی را منتشر کنید، ولی شما مقاومت می کردید و گفته اید که امشب در خبر ساعت ٩ قرار است آن را پخش کنید، در همین حین آقای ناصری به شما می گوید که خبر ساعت ١٠ صبح به نقل از آقای الهام از رادیو پخش شد. آقای ناصری می گوید که شما خیلی تعجب می کنید و از اتاق بیرون می روید و وقتی بازمی گردید، خیلی بی حوصله و ناراحت بودید. آقای ناصری این را نشانه این می داند که ریاست صداوسیما بر همه حوزه های شرکت مسلط نبوده یا حداقل بخش خبر و معاونت سیاسی کاملا تحت نظر ریاست شرکت نبوده است.
من به روایت و قرائت افراد از یک جلسه واحد احترام می گذارم، ولی معمولا برخی ناهماهنگی ها در پخش اتفاق می افتد که عادی است.
این اهمیتی که شما برای گفت وگو قائل هستید و این منش را در ملاقات های شما با صورت های متفاوت هم شاهد هستیم، آیا شما بعد از خروج از صداوسیما پیدا کردید؟ یا همان وقت هم اعتقاد داشتید که صداوسیما محل گفت وگو و تعامل همه جریان های فکری سیاسی و سلایق متفاوت است؟ در حقیقت ما چنین تصوری از شما در دوران ریاست بر صداوسیما نداریم، چراکه خروجی صداوسیما چنین چیزی را نشان نمی داد و نمی بینیم.
من در صداوسیما هم همین جریان را راه انداختم. هم خودم با افراد متفاوت صحبت می کردم و هم جلساتی می گذاشتم و تقریبا مشروح آن را از صداوسیما پخش می کردیم؛ به عنوان نمونه من اگر برای سیاست گذاری های کلان با ٢٠ نفر از زن های برجسته حوزه زنان و سیاست جلسه داشتم، از زن ها کولایی، راکعی و رهنورد در این جلسه بودند تا زن های دیگری که نماینده مجلس یا عضو نهادهای دیگری بودند. نوار آن است و اینها از صداوسیما پخش شده است هست. حرف های زنانی که متعلق به جریان اصلاحات بودند و دیدگاه هایشان مشخص است.
من این جلسات را با سیاسیون و احزاب و گروه ها هم گذاشتم. حدود ٣٠ نشست بود که در شروع کار من خیلی فضا را باز کرد؛ به عنوان نمونه در جلسه ای که من با جامعه شناسان داشتم، آقای جلایی پور خیلی حرف های خوبی زدند یا به عنوان نمونه در جلسه کارگردانان دعوای بین آقای نوری زاد و آقای شاه حاتمی یادم نمی رود، چون آقای فخیم زاده کارگردان نظراتی داد و آقای نوری زاد خیلی آن وقت حزب اللهی بود و حرف های تندی علیه کارگردانان قبل از انقلاب زد و تعابیر بسیار بدی به کار برد که جلسه را متشنج کرد که آقای شاه حاتمی پاسخ های محکمی به آقای نوری زاد داد که اگر شما می خواهید این طور بحث کنید، ما جلسه را ترک می کنیم یا در برنامه ای به مناسبت تسخیر سفارت آمریکا من از آقای اصغر زاده و زن ابتکار دعوت کردم، ولی آنها در صحبت هایشان بحث را به وقایع ٨٨ کشیدند و من بعدا بر سر آن خیلی انتقاد شنیدم که آیا آنها را دعوت کرده ام. وقتی دوستان خودشان رعایت نمی کردند، دست من هم برای ادامه دادن این روند بسته بود. من نشان دادم که می خواهم با همه کار کنم و بهترین دلیلش هم این است که از آقای خاتمی در انتهای دوره ریاست جمهوری ارزش دعوت و از ایشان تجلیل کردیم. ایشان بالاخره در سال های ریاست جمهوری ارزش یک قضاوتی نسبت به این شرکت داشتند، ولی در یک سال وخرده ای بعد از مسئولیت من صراحتا قضاوت و بهترین تعابیر را در مورد عملکرد شرکت مطرح کردند.
البته آقای خاتمی خیلی مأخوذ به حیا هستند و احتمالا قضاوت میانه رویی هم داشته اند.
اگر مبتنی بر عقلانیت باشیم، می توانیم انتقاداتمان را بهداشتی و در قالب کلمات زیبا بگوییم ولی اصل سخن را تحریف نمی کنیم.
شما گفت وگو و نشست هایی را که با افراد و جریان های متفاوت داشتید، مطرح کردید ولی من می خواهم بگویم خروجی صداوسیما چه وقت شما چه قبل و بعد از آن هیچ وقت منعکس کننده چند صدایی نبوده هست. مقصودم این است که چند جلسه گفت وگو، نمادی از روند کلی و سیاست های حاکم بر همه برنامه های صداوسیما نبوده و نیست؛ به ویژه برنامه های خبری و سیاسی. ما این عدالتی را که شما از آن صحبت می کنید و معتقدید در صداوسیما سلایق و نگاه های متفاوت حضور داشته اند، نمی بینیم. در واقع به نظر ما همین روند است که صداوسیما را در افواه به «رسانه میلی» و نه «رسانه ملی» معروف کرد.
در بحث مدیریت علمی که همه دنیا پذیرفته اند، یک واکنش‌ها فردی داریم یک واکنش‌ها سازمانی. کسانی که در دوره مدیریتشان این دو را باهم خلط کنند، حتما شرکت را به انحراف می برند. شرکت اهداف روشنی دارد که بر اساس آن برنامه ریزی می شود. من ٢٠ سال است درس مدیریت می دهم. شرکت را با محیطش می شناسم. حالا ممکن است یک نفر رئیس سازمانی بشود و هر روز که از خواب بلند شد، یک نظر فردی بدهد و بگوید هوس کردم یا عشقم کشیده می خواهم فلان کار را انجام بدهم.
بهتر است همین صحبت های شما را مصداقی روی خود صداوسیما طرح کنیم. به عنوان نمونه کجا و آیا صداوسیما با این ویژگی خلقی شما که معتقدید اهل گفت وگو و تعامل با همه جریان ها هستید، تضاد و تعارض دارد و آیا اصلا باید متعارض باشد؟ مگر جز این است که صداوسیمای ملی باید منعکس کننده چند صدایی باشد؟
صداوسیما زمین بازی من است و اگر وارد آن بشوم، آن قدر مثال دارم که شما را قانع کند ولی شما مثال ها را کنار بگذارید و اول استدلال من را گوش کنید. رئیس شرکت صداوسیما نمی تواند واکنش‌ها شخصی نشان دهد. به عنوان نمونه وقتی قرار است یک خبر حساس پخش شود، باید به شورای عالی امنیت ملی پاسخ گو باشد. در همه بحث های جدی مصوبات شورای عالی امنیت ملی و دبیر شورا برای رئیس شرکت صداوسیما مورد نیاز الاجرا هست.
مثلا در باره همین پاسارگاد و روزی که می گویند روز کوروش است و عده کثیری از مردم هم می روند. شاید سه تا چهار هزار نفر هم باشند که بخواهند اوضاع را به هم بزنند و در شبکه های خارجی پخش کنند و هیمنه نظام را از بین ببرند.
دولت می خواهد ماجرا را کنترل کند. انصافا امسال دولت ماجرا را خوب کنترل کرد. یک کار امنیتی قوی و دقیق که نگذاشتند کوچک ترین تحرکی شود ولی اشکال آنجا بود که گفتند نگویید به فلان دلیل ما آنجا محدودیت عبور و مرور ایجاد کرده ایم بلکه تابلو گذاشته بودند که بزرگراه در دست تعمیر هست. من از دو روز قبل که می دیدم این تابلو دست به دست در شبکه های مجازی می چرخد، از خودم خجالت می کشیدم. موارد بسیار مهمی بوده که من خبری را در صداوسیما منتشر کردم و در شورای امنیت شدیدا توبیخ شدم و کارت قرمز گرفتم؛ حتی مجلس. گاهی یک خبر علیه مجلس منتشر می کردیم، در طول دوره های متفاوت چه هجمه ای علیه صداوسیما می شد. ولی حال برگردیم سر سؤال شما که آیا افراد و صورت های سیاسی از طیف های متفاوت در صداو سیما حضور ندارند.
و برعکس حتی اینکه صداوسیما به طور علنی علیه یک جریان یا علیه صورت های آن جریان برنامه سازی می کند، به ویژه در بخش های خبری و به ویژه برنامه خبری ٢٠:٣٠ که توپخانه اش همواره علیه جریان اصلاحات روشن بود. ببینید ماجرای صداوسیما تا جایی پیش رفته که به نظر می رسد اعتماد عمومی به آن از دست رفته، تاجایی که در برخی تجمعات و راهپیمایی ها وقتی دوربین صداوسیما را می بینند، علیه آن شعار می دهند. به نظرم اینها مواردی نیست که صداوسیما بتواند از آن عبور کند و نادیده بگیرد. دیگر اینکه شما معتقدید که رئیس یک شرکت نباید تعلقات فردی و شخصی اش را با اهداف سازمانی اش یکی یا مخلوط کند. اتفاقا سؤال من حالا این است که وقتی طبق قانون اساسی ما انحصارا یک صداوسیمای ملی داریم و مجاز به داشتن شبکه های تلویزیونی خصوصی نیستیم، بعد قاعدتا صداوسیمای ما باید ملی باشد، نه بلندگوی یک جریان خاص. بعد از قضا اگر تعلقات شخصی شما هم که تعامل با همه جریان هاست، با اهداف واقعی شرکت صداوسیما هم پوشانی دارد، این یک نکته مثبت باید باشد نه منفی؛
ولی ما اثر آن را ندیدیم.
افکار متفاوت در عرصه های متفاوت هم در سیما و هم صدا فراوان مطرح می شود. شما بیشتر حوزه سیاسی، آن هم شخصیت های سیاسی جناحی را رصد می کنید؛ درحالی که چند صدایی و بیان نظرات متفاوت و حوزه های متنوع موضوعی و تخصصی به وفور اتفاق می افتد.
شرق
واژه های کلیدی: امنیت | اعترافات | اخبار سیاسی و اجتماعی
