* خیلی دلواپس هستم. به خاص آنکه می بینیم بسیاری از تندروهای داخلی و خارجی علیه برجام با یکدیگر همراه شده است اند. نشانه ترامپ و تندروهای داخلی هم تنها بلااثر کر
بهزادنبوی: زندان که بودم ضدانقلاب شدم،ضدهمه انقلابها!/ مدیر جمهور کمتراز۱۵درصد قدرت را دراختیار دارد
عبارات مهم : خارجی
روزنامه وقایع اتفاقیه با بهزاد نبوی مصاحبه ای انجام داده است.
زندان که بودم ضدانقلاب شدم،ضدهمه انقلابها!/ مدیر جمهور کمتراز۱۵درصد قدرت را دراختیار دارد ، بهزادنبوی
بخشهایی از بیانات او را می خوانید:
* خیلی دلواپس هستم. به خاص آنکه می بینیم بسیاری از تندروهای داخلی و خارجی علیه برجام با یکدیگر همراه شده است اند. نشانه ترامپ و تندروهای داخلی هم تنها بلااثر کردن عنوان برجام است.
* خیلی دلواپس هستم. به خاص آنکه می بینیم بسیاری از تندروهای داخلی و خارجی علیه برجام با یکدیگر همراه شده است اند. نشانه ترامپ و تندروهای داخلی هم تنها بلااثر کر
*در شرایط فعلی، اوضاع اقتصادی خوبی نداریم. لایحه بودجه پیشنهادی دولت به مجلس کسری قابل توجهی داشت که در صورت تصویب تغییرات پیشنهادی کمیسیون تلفیق، این کسری زیاد هم می شود.
*شرایط امروز در مواردی نامناسب تر از آخرهای جنگ هست، حتی با دوره میانی دهه هفتاد نیز قابل قیاس نیست، اگرچه درآمد ارزی کشور در آن ایام حدود هفت میلیارد دلار بود ولی میزان واردات در دولت هشتم، بسیار محدود بود و این واردات در دولت های نهم و دهم بر اساس سیاست «آوردن درآمد نفت بر سر سفره های مردم!» و با استفاده از درآمدهای افسانه ای نفت به حدود ۷۰ میلیارد دلار در سال رسید.
*درحال حاضر نیز دولت فعلی با وجود تلاش فراوان نتوانسته است این واردات را به کمتر از ۴۵ میلیارد دلار برساند. طبیعی است معده واردات کشور که در طول سال های قبلی به علت واردات زیاد متسع شده، به سادگی جمع نخواهد شد. به این ترتیب با کسر بودجه و کم کردن چشمگیر درآمدهای ارزی امکان سرمایه گذاری های بزرگ که در میان مدت می تواند رکود و بیکاری را کم کردن دهد از دولت سلب شده است و همگان معترف اند که رکود و بیکاری از علل مهم نارضایتی ها و ناآرامی های اخیر بوده هست.
زندان که بودم ضدانقلاب شدم،ضدهمه انقلابها!/ مدیر جمهور کمتراز۱۵درصد قدرت را دراختیار دارد ، بهزادنبوی
*سرمایه گذاری تنها راه در شرایط کنونی هست، همان طور که گفتم دولت امکان ارزی و ریالی جهت سرمایه گذاری را ندارد و بخش شخصی هم توان سرمایه گذاری ندارد و آن بخشی هم که پول دارد اطمینان مورد نیاز جهت سرمایه گذاری را ندارد. بعد تنها راه حلی که می ماند سرمایه گذاری خارجی هست. این امر نیز مستلزم دیپلماسی فعال و غیرماجراجویانه است.
*پیش از امضای برجام رابطه اقتصادی ما با دنیا کاملا تعطیل شده است بود. نقش برجام صرفا این بود که موانع را از سر راه بردارد. والا برجام فی النفسه کاری نمی توانست کند. همان طور که دیدید در یکی دو ماه بعد از امضای برجام، تعداد زیادی از هیات های بزرگ اروپایی، ژاپنی و کره ای به کشورمان آمدند که به دنبال گسترش روابط اقتصادی بودند ولی متاسفانه در اثر برخوردهای غلط مان، ارتباط ارزش استمرار نیافت. با روی کارآمدن ترامپ در آمریکا، هماهنگی کاملی میان تندروهای داخلی در جهت بلااثر و بلاموضوع کردن برجام، ایجاد شده است است.
* خیلی دلواپس هستم. به خاص آنکه می بینیم بسیاری از تندروهای داخلی و خارجی علیه برجام با یکدیگر همراه شده است اند. نشانه ترامپ و تندروهای داخلی هم تنها بلااثر کر
* مرحوم هاشمی بعد از مشاهده ناآرامی های مشهد و اسلامشهر سیاست های تعدیل اقتصادی را تعدیل کرد. ولی درحال حاضر دست آقای روحانی بسته است و بدون هماهنگی با نهادها و قوای دیگر امکان تجدیدنظر در سیاست خارجی، به منظور فراهم کردن امکان سرمایه گذاری را ندارد. به طور مسلم حوادث اخیر زمینه داخلی داشته است و البته عوامل دیگر هم دخالت های خاص خودشان را در این حوادث داشته اند.
دیدید بی بی سی که تلاش می کند در بسیاری از موارد، حداقل ظاهر بی طرفانه خود را حفظ کند در این ماجرا موضع گیری های جانبدارانه زیادی داشت. از سوی دیگر، جرقه این حوادث هم از سوی بعضی جناح های داخلی زده شد که تصور می کردند با این کار صرفا دولت را مورد حمله قرار خواهند داد که در عمل کنترل از دست ارزش خارج شد. می توانند شخص روحانی را مورد حمله قرار دهند ولی توصیه ای که باید مورد توجه قرار گیرد، بالارفتن تحسین برانگیز آگاهی مردم و شعور سیاسی اقشار میانگین و حتی بخش های گسترده ای از اقشار فرودست جامعه بود. آنها با وجود نارضایتی های بزرگ و کوچکی که دارند، در ناآرامی ها شرکت نکردند و ترجیح دادند خواسته های خود را گرچه تدریجی، از طریق صندوق های رای تحقق بخشند و مانع از بسته تر شدن فضا و در نهایت آسیب دیدن زیاد آزادی انتخابات و صندوق های رای شوند. پایتخت کشور عزیزمان ایران و بسیاری از شهرهای بزرگ، حتی کوچک در این رخدادها تقریبا ساکت بودند.
زندان که بودم ضدانقلاب شدم،ضدهمه انقلابها!/ مدیر جمهور کمتراز۱۵درصد قدرت را دراختیار دارد ، بهزادنبوی
*من شنیده ام که تقریبا در کل کشور در حدود ۶۰ شهر و جمعا حدود ۶۰ تا ۱۰۰ هزار نفر به خیابان ها آمده بودند. این آمار نشان می دهد که این اعتراضات آن چنان وسیع نبوده است و به همین علت، هم نسبتا سریع فروکش کرد. ضمنا به نظر می رسد که ناآرامی های اخیر، در کوتاه مدت دستاوردهای مطلوبی هم جهت مخالفان دولت داشت. به عنوان مثال، اینترنت تا اندازه ای محدود و موضع گیری ها علیه اصلاح طلبان در اینترنت بسیار تند شد. به خاص آنکه تلاش خاص ای کردند تا شخص آقای خاتمی را هم تخریب کنند.
* این جو درمیان مدت بعید می دانم که استمرار پیدا کند. بالاخره گروه های مخالف جمهوری اسلامی، به خاص در خارج از کشور از این شرایط و به خاص حملات به اصلاح طلبان و میانه روها که جهت نخستین بار آنها در ۱۳۷۶ از دوم خرداد به عنوان «فتنه خاتمی» نام بردند، ذوق زده شده است بودند. چندی قبل از این ناآرامی ها، جمعی در اینترنت و به نام اصلاح طلب هیاهوی «پشیمانی از رای به روحانی» را مطرح کردند که مورد استقبال مخالفان ائتلاف اعتدال، میانه روی و اطلاح طلبی هم قرار گرفت، شبیه موج «عبور از خاتمی» که آخرهای دوره دوم ریاست جمهوری او مطرح شد. شاید بعضی با حسن نیت تصور کنند با این «اعلام پشیمانی» خرج خود را از روحانی جدا می کنند. حال آنکه امکان جدایی این خرج جهت اصلاح طلبان وجود ندارد. به فرض شکست دولت، اصلاح طلبان هم شکست خواهند خورد. اصلاح طلبان باید تمام تلاش ارزش را کنند تا روحانی موفق شود. تنها کاری هم که در دولت دوم روحانی همگی باید جهت تحققش تلاش کنیم جلب سرمایه های خارجی هست. همان طور که می دانید ما جهت اینکه اشتغال را در وضع فعلی حفظ کنیم، باید چند سال پیاپی، هر سال ۶۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری داشته باشیم. این درحالی است که از سال ۹۲ تاکنون هر سال کمتر از پنج میلیارد دلار سرمایه گذاری در کشور عملا تحقق یافته است».
* در سال ۹۲ در زندان هنگامی که روحانی به ریاست جمهوری برگزیده شد، نامه ای جهت ایشان نوشتم و ضمن تبریک گزینش شان، تاکید کردم که ما در حال تحمل حبس مان هستیم و مشکلی هم نداریم. انتظارمان از شما حل پرسشها سیاست خارجی و به تبع آن، پرسشها اقتصادی هست. واقعیت این است که من از همان موقع اعتقاد بودم که اگر روحانی در زمینه حل کردن این پرسشها توفیق پیدا کند، در سایر زمینه ها هم قدرت بیشتری خواهد داشت.
*من در زندان، ضد انقلاب ،یعنی ضد همه انقلاب ها شدم! از انقلاب فرانسه تا بهار عربی. از نگاه من انقلاب ها پرسشها اساسی دارند. بااهمیت ترین مسئله آنها این است که با تفکر انقلابی، ساختار موجود کشور را نابود می کنند و به علت بی تجربگی در ایجاد ساختار تازه دچار پرسشها اساسی می شوند. خود ما هم در ابتدای انقلاب تجربه نداشتیم و طبعا در اداره کشور دچار پرسشها اساسی بودیم. اجرایی ترین فرد در میان ما مرحوم مهدی بازرگان بود که تصور می کنم بااهمیت ترین سمت اجرایی اش ریاست شرکت آب پایتخت کشور عزیزمان ایران در وقت مرحوم محمد مصدق بود. به این نتیجه رسیدم که در عصر حاضر جهت ما و همه ملت ها و کشورها، تنها راه، اصلاحات هست. گفتمان اصلاح طلبی تعطیل بردار نیست. در هیچ کجای دنیا، امروز دیگر انقلاب مقبولیتی ندارد.
*سه راه جهت عوض کردن وضع موجود به وضع مطلوب متصور است.: انقلاب، دخالت خارجی و اصلاحات. دو مورد اول را هم خودمان و هم سایر کشورهای دنیا تجربه کرده ایم. در سراسر دنیا جز داعش به انقلاب فکر نمی کند، حتی القاعده هم دیگر کمتر به کارها انقلابی دست می زند. این نظر من پیرمرد نیست که رمق انقلاب ندارم و ممکن است محافظه کار شده است باشم، بلکه حتی جوانان هم دیگر اعتقاد و انگیزه انقلاب را مثل دوره جوانی ما ندارند. دخالت خارجی هم دیگر یک راه حل شکست خورده است که مثال بارز آن را در افغانستان، عراق، یمن و سوریه می بینیم. دخالت آمریکا در عراق و افغانستان را دیدیم چه نتیجه ای در پی داشت؟ حالا این کشورها چه دارند؟ یمن و سوریه هم در آتش جنگ داخلی می سوزند؛ بنابراین دو راه مذکور را امروز همه مردود می دانند و دنبال آن نیستند. تنها راهی که می ماند همین اصلاحات است که از دوم خرداد ۷۶ در کشور ما مطرح شد.
*فشارهایی که بر دولت فعلی وارد می شود به مراتب بسیار زیاد از فشار بر دولت هفتم و هشتم هست. اگر آن دولت هر ۹ روز با یک بحران مواجه بود، دولت فعلی شاید هر ۹ ساعت یک بحران دارد. در شرایط کنونی، بیش از ۵۰ درصد ثروت کشور در دست چند نهاد است و به این ترتیب حتی نقش دولت در اقتصاد نیز بسیار کمتر از دولت های هفتم و هشتم هست. نهادهای رسمی تبلیغاتی و نهادهای نیمه رسمی تبلیغاتی که تعداد و قدرت آنها امروز به مراتب بیش از دوره دولت هفتم و هشتم است به صورت کامل و بی رودربایستی علیه دولت کار می کنند.
* چند ماه بعد از روی کارآمدن دولت آقای خاتمی، مصاحبه ای با روزنامه سلام داشتم. در آن روزها سطح توقعات از دولت خیلی زیاد بود. در آن مصاحبه مطرح کردم که رییس جمهور در عالی ترین اوضاع و اگر سایر نهادها و قوا همراهش باشند و در مقابلش نایستند، ۱۰ تا ۱۵ درصد قدرت را در دست دارد. امروز واقعا آن ۱۵ درصد قدرت هم نیست. هنگامی که بیش از ۵۰درصد اقتصاد و علاوه بر صداوسیما خبرگزاری های قدرتمند در دست مخالفان دولت باشد و پرسشها اقتصادی بی سابقه هم مزید بر علت شود، کار جهت دولت بسیار مسئله خواهد بود.
* هنوز هم من اعتقاد دارم جهت تسلط کامل تر بر صندوق های رای باید ائتلافی با همه میانه روها و اعتدالیون اعم از اصلاح طلب، اصولگرا و مستقل داشته باشیم و اعتدال و میانه روی محور مهم باشد؛ البته این به معنای فراموش کردن هویت اصلاح طلبی و اصولگرایی نیست، بلکه همه طیف ها باید حول محور اعتدال و میانه روی باهم ائتلاف کنند.
واژه های کلیدی: خارجی | انقلاب | اقتصادی | انقلابی | اصلاح طلب | اصلاح طلبان | سرمایه گذاری | سرمایه گذاری
