پیشنهاد به سردارسلیمانی: با جوانی که پرچم کشور عزیزمان ایران را آتش زد ملاقات کنید و از او بپرسید….

عبارات مهم : آموزش

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:یکی از موارد پیش آمده در این اعتراضات آتش زدن پرچم کشور بود که تصویر العمل و تاسف بسیاری را برانگیخت، به طوری که مقام رهبری نیز به آن اشاره کردند.

با جوانی که پرچم کشور عزیزمان ایران را آتش زد ملاقات کنید و از او بپرسید…. / پیشنهاد به سردارسلیمانی

در آخرین واکنش ها نیز فیلمی از سردار محترم قاسم سلیمانی منتشر شد که در آن اظهار شده: «صحنه های عجیبی بود کربلای ۵. ما برای دفاع از هر متر کشورمان، خصوصا در آن منطقه شهید دادیم. من همین جا بگویم وقتی صحنه نابخردانه آن نادان را در آتش زدن پرچم ایران دیدم خیلی دلم سوخت. گفتم ای کاش به جای پرچم، من را ده بار آتش می زدند، به جای تصویر من.چون ما برای نشاندن پرچم بر سر قله ده ها شهید دادیم تا بتوانیم این پرچم را سرافراز و برافراشته نگه داریم.»

طبیعی است که واکنش ابتدایی ما نیز انزجار و تاسف باشد، که هست، ولی به نظر می رسد که این واکنش نه تنها کافی نیست، بلکه ممکن است موثر هم نباشد. از این رو به جناب سردار سلیمانی یک پیشنهاد منطقی ارایه می کنم.

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:یکی از موارد پیش آمده در این اعتراضات آتش زدن پرچم کشور بود که تصویر العمل و تاسف بسیاری را برانگیخت، به طوری که مق

جنابعالی نفوذ و قدرت دارید، دست تان به خیلی از جاها می رسد، و این علی رغم وضع دیگران از جمله امثال ما هست. پیشنهاد می کنم بلند شوید و یک ساعت از وقت خود را صرف دیدار با این نوجوان کنید. ظاهرا برحسب اطلاع نیروی انتظامی به سرعت شناسایی و دستگیر شده است هست. فیلمبردار هم ببرید تا از دیدار شما تصویربرداری کنند. بعید می دانم که از آن طرف آب آمده باشد یا به ادعای برخی رابطه ای سببی یا نسبی با داماد صدام حسین داشته باشد.

به احتمال زیاد خانواده او چندان ناآشنا نباشند. او در همین نظام آموزش و پرورش ما درس خوانده هست. تحت تعلیم و تربیت و تبلیغات همین صداوسیما بوده است.

پس از گفت وگو با او اول به مردم بفرمایید که این اتفاق در کدام شهر رخ داد؟ آیا در مناطق شمالی شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و به قولی مرفهان بی درد یا عاشقان فرهنگ غرب بود یا از مناطقی که هم اکنون هم باید، منبع بسیج نیروها برای کارها دفاعی از کشور باشد؟ دوم اینکه او از چه خانواده ای بود؟ آیا خانواده او از غرب زدگان یا دشمن های حکومت بودند؟ آیا غیرمذهبی و غیرملتزم بودند؟ بفرمایید که پدرش در چه شغلی بود و سابقه اش چه بوده است؟ بپرسید که آیا این کار را انجام داد؟ آیا آموزش و پرورش، نظام رسانه ای و نهادهای دینی که همه در خدمت ارزش های رسمی هستند، به او یاد ندادند که به پرچم کشورش که نماد کشور است احترام بگذارد؟ اگر آموزش ندادند، آیا از طریق خانواده و دوستان و جامعه هم متوجه نشد که باید احترام بگذارد؟ آیا نمی دانست که شما یا بزرگترهایش برای به اهتزاز در آوردن این پرچم در متر، متر این خاک در کربلای۵ جانفشانی کرده اید؟ چقدر اطمینان دارید که پدر یا یکی از نزدیکان او از مجروحان و جانبازان همان کربلای۵ یا سایر عملیات نباشد؟ بعد آیا یک جوان باید تا این حد علیه آن ارزش ها نه تنها بی تفاوت که جری و ستیزه گر باشد؟

با جوانی که پرچم کشور عزیزمان ایران را آتش زد ملاقات کنید و از او بپرسید…. / پیشنهاد به سردارسلیمانی

مساله مهم تر از آتش زدن آن پرچم به سکوت ناظران در برابر این واکنش‌ها است که ظاهرا کمتر توجه ما را به خود جلب کرده هست. صادقانه و صریح بگویم، اگر می توانستم، حتما دست چنان جوانی را می گرفتم و در اولین وقت او را از زندان رها می کردم. این زندان جای کسانی است که عمر خود را در مقام بی تدبیری و اتلاف منابع کشور و پرخاشگری به این و آن گذرانده اند و اکنون نیز طلبکار می شوند. مشکل اینجاست که شما صادقانه سخن خود را گفته اید و هنوز با خاطره کربلای ۵ و ده ها عملیات دیگر زندگی می کنید که بسیار هم خاطره های ارزنده ای هست، ولی دو نکته مهم را در این میان فراموش می کنیم. اول اینکه آیا یک جوان زیر ٢٠ ساله خاطره خود را با این گذشته افتخارآمیز پیوند نمی دهد؟ علت اصلی این است که این خاطرات و جانفشانی ها تبدیل به سرمایه ملی نشده اند. آنها بازیچه دست عده ای برای به سکوت واداشتن دیگران و نیز کسب امتیازات ویژه هستند. علی رغم شما و تعدادی از دوستان تان که نخواستید تا آن گذشته را سرمایه ارتقای جایگاه و کسب رانت نمایید، و با استناد به آن دیگران را سرزنش یا به سکوت وادار کنید، متاسفانه بخش قابل توجهی هستند که این گذشته دکان دونبش را تبدیل به ابزاری برای توجیه موقعیت فعلی و کسب رانت و به سکوت واداشتن دیگران کرده اند. در میان این کاسبان کسانی هستند که روح ارزش هم از حضور در جبهه بی خبر بود، چه رسد به جسم آنان. جوان امروز به علت این نحوه برخورد با میراث گذشته، نمی تواند با آن همدلی و همراهی و همنوایی مورد نیاز را پیدا کند.

هیچ کدام از این دوستان به خود نگفتند که آیا خاوری و خاوری ها با انداختن یک چفیه هر کاری می کنند و بعد به کانادا فرار می کنند؟ ریشه این واکنش‌ها در نابود کردن سرمایه تاریخی کشور در جنگ تحمیلی پیش پای متقلبان و فاسدان هست. حال چگونه از یک جوان ١۶ ساله انتظار داریم که خود را با این میراث همدل کند؟

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:یکی از موارد پیش آمده در این اعتراضات آتش زدن پرچم کشور بود که تصویر العمل و تاسف بسیاری را برانگیخت، به طوری که مق

واژه های کلیدی: آموزش | خاطره | خانواده | اخبار سیاسی و اجتماعی