ابراهیم رئیسی گرچه ورودی خلق الساعه به سیاست داشت ولی تحرکات او بعد از کسب ۱۶ میلیون رای حکایت از آن دارد که سید مشهدی نشین فعلا قصد کنار رفتن از سیاست را ندارد
رویاهای سیاسی ابراهیم رئیسی جهت تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور یا بهارستان
عبارات مهم : سیاسی
به گزارش نامه نیوز ؛ساختمان پاستور در دو دوره انتخابات ریاست جمهوری اخیر به اصولگرایان روی خوش نشان نداد و در برابر از گزینه رقیب اصلاح طلبان آنها یعنی شیخ حسن روحانی استقبال کرده هست. این ناکامی در کنار واگذاری اکثریت کرسی بهارستان دهم به ائتلاف انتخاباتی اصلاح طلبان و اعتدالیون، آن هم در روزهای اوج قدرت راست گرایان، چنان خاطره تلخی جهت اصولگرایان به جای گذاشته است که با وجود فاصله چند ساله تا انتخابات مجلس ۹۸ و ریاست جمهوری ۱۴۰۰ اصلا دور از ذهن نیست که پشت ویترین آرام جبهه ها و احزاب اصولگرا، تکاپوی زودهنگام انتخاباتی شکل گرفته باشد.
رویاهای سیاسی ابراهیم رئیسی جهت تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور یا بهارستان
رویاهای سیاسی ابراهیم رئیسی جهت تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور یا بهارستان / ۱۶ میلیون رأی تبدیل به دامی جلوی پای رئیسی خواهد شد؟ /ریسک پرهزینه اصولگرایان در اجماع بر روی «کاندیدایِ تکراری»
شاید از همین روست که در فاصله چند ساله باقیمانده تا انتخابات مجلس و ریاست جمهوری زمزمه انتخاباتی از اردوگاه راست شنیده می شود. زمزمه هایی که نام ابراهیم رئیسی بلندتر از بقیه به گوش می رسد.
ابراهیم رئیسی گرچه ورودی خلق الساعه به سیاست داشت ولی تحرکات او بعد از کسب ۱۶ میلیون رای حکایت از آن دارد که سید مشهدی نشین فعلا قصد کنار رفتن از سیاست را ندارد
ورود خلق الساعه به سیاست
ابراهیم رئیسی صورت ای بود که در سال ۹۶ به شیوه خلق الساعه در میان گزینه های اصولگرایان جهت دستیابی به کرسی ریاست جمهوری جای گرفت. «من در خلوت و جلوت و پنهان و آشکار گفتم که من با مسئولیت کنونی ام-تولیت آستان قدس- بنایم جهت حضور در انتخابات نیست و این تا همین آخرهای وجود داشت ولی این حجت ها و دیدن بسیاری از پرسشها مردم و دعوت ها باعث این تصمیم من شد.» این جملات رئیسی در روز عضویت در انتخابات، نشان از جای گیری یکباره نام او در جایگاه «گزینه انتخاباتی اصولگرایان» در سال ۹۶ داشت.
او که با تکیه بر اجماع حداکثری اصولگرایان در نهایت نامش به عنوان کاندیدای نهایی اصولگرایان مطرح شد در نهایت نتوانست منجی اصولگرایان جهت رسیدن به پاستور باشد. با این وجود ۱۶ میلیون رایی که نتیجه اجماع حداکثری اصولگراها بر روی نام او بود تبدیل به یک اعتبار جهت رقیب مشهدی روحانی شد تا خروج زودهنگامی از سیاست نداشته باشد.
بهارستان ۹۸ یا پاستور ۱۴۰۰ شاید همان وعده گاهی باشد که باز هم نام سیدابراهیم رئیسی نه به عنوان تولیت آستان قدس که از جایگاه یک صورت سیاسی اصولگرا بر سر زبان ها بیفتد.
رویاهای سیاسی ابراهیم رئیسی جهت تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور یا بهارستان
اما سید مشهدنشین اصولگرایان جهت دست یافتن به این آرزوی بلند سیاسی اش باید از چه مسیری عبور کند؟ و تکاپوهای پشت پرده اصولگرایان جهت کرسی نشاندن رئیسی، چه اهدافی را دنبال خواهد کرد؟
رای ۱۶ میلیونی تبدیل به دامی جلوی پای رئیسی خواهد شد؟
ابراهیم رئیسی گرچه ورودی خلق الساعه به سیاست داشت ولی تحرکات او بعد از کسب ۱۶ میلیون رای حکایت از آن دارد که سید مشهدی نشین فعلا قصد کنار رفتن از سیاست را ندارد
رئیسی، صورت ای بود که با وجود مخالفت آشکار اصولگرایان سنتی، توانست حمایت طیف هایی از اصولگرایان از جبهه پیروان تا جبهه پایداری و نزدیکان سابق احمدی نژاد را به سمت خود جلب کند و در نهایت – با کنار زدن قالیباف- عبای تنها گزینه برآمده از جمنا را بر تن کرد. حضوری که جهت او دستاوردی جز شکست نداشت.
شکست اصولگرایان در انتخابات ۹۶ ولی یک سر انتقادات را به سمت رئیسی و حامیانش کج کرد، چه آنکه از نگاه این طیف از اصولگرایان اگر اجماع بر روی فردی چون قالیباف صورت می گرفت شانس بیشتری جهت پیروزی در انتخابات وجود داشت. شاید از همین روست که ریسک دوباره اصولگراها بر روی نام ابراهیم رئیسی آنهم جهت انتخابات مهم ۱۴۰۰ با ولی و اگر روبرو می شود.
رویاهای سیاسی ابراهیم رئیسی جهت تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور یا بهارستان
یک سر طیف اصولگراها همچنان امیدوارند بتوانند با مانور دادن بر روی ۱۶ میلیون رای سیاسی رئیسی و نگه داشتن او در فضای سیاسی انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم را به نفع خود کنند در سوی دیگر ولی اصولگرایانی هستند که این ۱۶ میلیون رای را نه رای شخص رئیسی که رای اجماع اصولگرایان می دانند و تاکید دارند نباید اشتباهی که بعضی اشخاص تکراری اصولگرا چون قالیباف و محسن رضایی انجام دادند و با کاندیداتوری چندین باره ناکام های انتخابات لقب گرفتند باز هم در اردوگاه اصولگرایی تکرار شود. این طیف شاید از هم اکنون در پی یافتن کاندیدایی صورت تر و رای آور تر از رئیسی جهت انتخابات ۱۴۰۰ باشند.
کرسی لاریجانی به چه کسی خواهد رسید؟
اما آینده سیاسی رقیب مشهدی روحانی فقط در انتخابات ۱۴۰۰ خلاصه نشده هست، این روزها نام رئیسی پیوندی جالب تر با یک انتخابات دیگر خورده هست؛ انتخابات مجلس ۹۸
اصولگراها که انتخابات مجلس دهم را در سایه تشتت و انتشار چند لیست موازی به لیست ناشناخته ائتلاف اصلاح طلبان – اعتدالیون واگذار کرده بودند دغدغه ای مهمتر از انتخابات ریاست جمهوری آینده دارند. جهت آنها کرسی های سبزرنگ بهارستان اهمیتی چندین برابر دارد. از همین روست که تلاش های پشت پرده و چراغ خاموش جهت انتخابات ۹۸ رو شروع کرده اند.
تحرکاتی که باز هم نام رئیسی را وارد فضای سیاسی کرده هست، چه آنکه از نگاه طیفی از سیاسیون مزه شیرین کاندیداتوری همچنان رئیسی را می تواند در فضای سیاست نگه دارد، آنهم نه فقط جهت انتخابات ۱۴۰۰ که جلوتر از آن جهت انتخابات مجلس یازدهم.
اما تحلیل ها راجع به حضور رئیسی در انتخابات مجلس پیش رو از چند زاویه دنبال می شود. از یک سو بعضی عبای ریاست مجلس را جهت او می دوزند و معتقدند رئیسی شاید با هوس ریاست قوه مقننه وارد کارزار انتخابات شود. از نگاه این طیف از سیاسیون بعید نیست رئیسی راه رسیدن به پاستور را از بهارستان شروع کند و بی میل نباشد تا بعد از کاندیداتوری ریاست جمهوری کاندیداتوری در انتخابات مجلس را هم تجربه کند.
سوی دیگر قصه اصولگرایان ولی افرادی هستند که تاکید دارند رئیسی جهت انتخابات ۹۸ فعال خواهد شد ولی نه در قامت یک کاندیدای ریاست جمهوری بلکه تلاش خواهد کرد خود را یک سر لیدری جریان اصولگرا قرار دهد. معتقدان به این نظر براین باورند که رئیسی با لیستی وارد عرصه انتخابات خواهد شد تا کرسی هایی موافق با خود را در بهارستان یازدهم تصاحب کند.
دولت ستیز کردن فضای جامعه جهت جذب آرای خاکستری
اما رئیسی جهت دوام در سیاست چه در قامت کاندیدای انتخابات مجلس ۹۸ یا ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و یا قرار گرفتن در جمع لیدرهای اصولگرا نیازمند فراهم سازی بعضی زمینه هاست. همراه کردن طیف های متفاوت اصولگرایی به تنهایی کمکی به او نخواهد کرد او نیازمند فضایی در افکارعمومی است که نگاه ها را از سمت دولت روحانی به سمت او بچرخاند. یک فضای دولت ستیز علیه روحانی.
این احتمال آنجا نیرومند تر می شود که مروری بر اعتراضات اخیر داشته باشیم، اعتراضاتی که از مشهد شروع شد و از قضا نام مخالفان و رقبای اصولگرای روحانی در پشت پرده این اعتراضات مطرح بود.
چنانکه صادق زیباکلام هم در رابطه با این اتفاقات به اعتماد آنلاین گفته بود:«این اعتراضات از مشهد شروع شد و الان دیگر جهت همه مشخص است که چه کسانی شروع کننده آن بودند. این اعتراضات در جهت استراتژی کلی تندورها جهت ناکارآمد جلوه دادن دولت حسن روحانی تنظیم شد.»، «این تندروها مشمول بر آقای رئیسی و طرفداران آقای احمدی نژاد و کسانی که به ایشان نزدیکند است.
در دوران انتخابات اردبیهشت ماه هم شاهد بودیم که بسیاری از نزدیکان آقای احمدی نژاد از اعضای ستاد آقای رئیسی بودند. بنابراین مشخص است که طرفداران احمدی نژاد و رئیسی ابتدا این اعتراضات را با شعار فوت بر روحانی به راه انداختند و تلاش کردند از نارضایتی مردم به نفع خود بهره برداری کنند. آنها قصد داشتند ابتدا در مشهد و سپس در سایر شهرهای دیگر موج نارضایتی علیه آقای روحانی به راه بیندازند ولی اشکال کار از اینجا به وجود آمد که به سرعت مردم عادی به اعتراضات پیوستند و آن شعارهایی که قرار بود داده بشود علیه روحانی به حاشیه رانده و شعارهایی که همه دیدیم و شنیدیم داده شد. به همین علت است که بعد از چند روز شروع کردند به سرعت با اعتراضات برخورد کردند.»
در واقع دولت ستیزی، اسم رمزی در اردوگاه اصولگرایان است که این روزها با مشی و روش جدیدی پیگیری می شود تا مسیر جهت گام برداشتن امثال رئیسی در قد و قامت گزینه «آقای مدیر جمهور» یا « آقای مدیر مجلس» راحت تر شود.
واژه های کلیدی: سیاسی | سیاسیون | انتخابات | حسن روحانی | ریاست مجلس | اصولگرایان | دولت روحانی | ریاست جمهوری | انتخابات مجلس | انتخابات مجلس دهم | انتخابات ریاست جمهوری
