راز سرمایه گذاری های عجیب

عبارات مهم : قانون

بررسی ها از اقتصاد ایران نشان می دهد که در سال های اخیر نه تنها سرمایه گذاری در بخش های مولد کم کردن یافته که سرمایه ها بیشتر به بخش های غیرمولد سوق پیدا کرده است تا جایی که صنایع مولد از تکاپو افتاده اند و دیگر تاب وتوان گذشته را ندارند.

راز سرمایه‌گذاری‌های عجیب

این را نه فقط از آگهی های ریز و درشت روزنامه ها که با نگاهی به آمارها و بیانات کارشناسان و فعالان صنعتی می توان به راحتی مشاهده کرد؛ آگهی هایی که با عنوان «نیاز به سرمایه گذار با تضامین و وثایق کافی» در صفحات روزنامه ها خودنمایی می کند، ولی همگی حکایت از این دارند که این سرمایه گذاری ها نیز در بخش هایی همچون واردات تجهیزات نفت، گاز و پتروشیمی و خودروهای لوکس و برخی هم در بازارهای طلا و مسکن بوده هست. این آگهی های پرزرق وبرق روزنامه در حالی هر روز شدت بیشتری پیدا می کند که فعالان صنعتی و اقتصادی هشدار می دهند که به این آگهی ها اعتماد نکنید. این کارشناسان همچنین با تأیید هدایت سرمایه ها به بخش های غیرمولد تأکید می کنند که شرایط این روزهای اقتصاد و قوانین دست وپاگیری که سد راه تولید واقعی شده، علت آن شده است تا سرمایه گذاری ها در بخش تجاری و سوداگری بازده بیشتری نسبت به بخش مولد داشته باشد و تولید واقعی در حاشیه باقی بماند.

طلا
صفحات روزنامه را ورق می زنم. به یکی از آگهی ها برمی خورم که نوشته شده است است: «سرمایه گذاری مطمئن جهت تولید». شماره اش را می گیرم. خانمی گوشی را برمی دارد. راجع به جزئیات آگهی می پرسم. مسئولش می گوید اینجا کارگاه طلاسازی هست. صفر تا صد تولید در اینجا انجام می شود. از ریخته گری گرفته تا ساخت انگشتر، نیم ست و آبکاری همگی در این دفتر انجام می شود. از بازار پایتخت کشور عزیزمان ایران طلا می خریم و کار می کنیم. سود این بستگی به گردش کار در ماه بین پنج تا هفت درصد در نوسان هست. قیمت هم بستگی به عرف بازار دارد و سقف ندارد. برای شروع کار اگر دو کیلو شمش بدهید، بین ١۵ تا ٢١ میلیون سود دریافت می کنید. گارانتی هم بستگی به سرمایه متفاوت هست. به عنوان نمونه اگر سرمایه تان ۵٠٠ تا ۶٠٠ میلیون تومان باشد، سند یک میلیاردی به عنوان گارانتی داده می شود.

واردات
به آگهی دیگری زنگ می زنم که نیاز به سرمایه گذار دارد. آقایی گوشی را برمی دارد و راجع به جزئیات این آگهی می گوید: «شرکت ما در حوزه واردات در بخش پتروشیمی، نفت و گاز هست. شرکت دولتی یک سری قرارداد برای خرید کالاهای وارداتی همچون دستگاه شارژ سیلندر برای کپسول آتش نشانی، لوازم کار در ارتفاع، لوازم برقی، گازیاب و کپسول آتش نشانی به ما ابلاغ کرده است و پول و سود نیز بعد از حمل، ترخیص و تحویل کالا پرداخت می شود. رقم پروژه ها بین ٢٠ تا ١۴٠ میلیون تومان هست. پروسه خرید و تحویل پول نیز پنج تا شش ماه وقت می برد. به سرمایه گذاری نیاز است که پنج تا شش ماه روی هر کدام از پروژه ها سرمایه گذاری کند». او ادامه می دهد پروژه ها همگی برای شرکت ملی نفت و گاز است و اگر کالا همانی باشد که آنها درخواست کرده باشند، پول پرداخت می شود. سرمایه گذاران بابت گارانتی چک شرکتی دریافت می کنند. پول هم به وسیله فرد مستقیما به کمپانی سازنده در آلمان حواله می شود. سودها تفاوت دارد و هم ماهانه و هم پایان قرارداد پرداخت می شود. تازگی نیز یک سری درخواست از کارفرمایان دولتی برای راه آهن شهری قطار مشهد داشته ایم.

خودرو
«پذیرش سرمایه گذار برای واردات و فروش ماشین از صد میلیون تا دو میلیارد تومان». این یکی دیگر از صدها آگهی راجع به سرمایه گذاری هست. با شماره ای که زیر آگهی داده شده است تماس می گیرم. خانمی پاسخ می دهد ماشین ها همگی وارداتی است از کیا و هیوندا گرفته تا بنز و بی ام و. نحوه فروش به صورت نقد و اقساط و با سود پنج تا شش درصد. سند ماشین شش دانگ به نام شما می شود. چک تضمین نمایشگاه داده می شود. بیمه نامه بدنه هم به نام شما صادر می شود. چک های سود نیز ماه به ماه یا اول قرارداد یا پایان قرارداد پرداخت می شود. قراردادها سه ماهه، شش ماهه و یک ساله است.

بررسی ها از اقتصاد ایران نشان می دهد که در سال های اخیر نه تنها سرمایه گذاری در بخش های مولد کم کردن یافته که سرمایه ها بیشتر به بخش های غیرمولد سوق پیدا کرده

مسکن
به شماره بعدی زنگ می زنم. می پرسد خودتان سرمایه گذار هستید؟ قبلا سرمایه گذاری کرده اید؟ چقدر سرمایه دارید که من برآن اساس صحبت کنم؟ وقتی اطلاعات را می دهد، می گوید دفتر ما جردن هست. نصف قیمت ملک را پول می دهید و دوبرابر مبلغی که پول می گیرید سند دریافت می کنید با قیمت و وقت مشخص. وقتی می پرسم اکنون با چه نرخی می توانم سرمایه گذاری کنم، می گوید اگر واضح بگویید چقدر سرمایه دارید عرض می کنم. کمی مکث می کند و ادامه می دهد کار ما حقوقی است و امین شما خواهیم بود. وقتی می گویم سرمایه ام ٢٠٠ میلیون تومان هست، ادامه می دهد با این رقم ها نمی توانید سرمایه گذاری کنید و باید بالای ۵٠٠ میلیون تومان سرمایه داشته باشید. در این صورت دوبرابر آن به عنوان گارانتی سند به نامتان می شود. سود آن نیز توافقی و سه، چهار یا پنج درصد است.

کوچ سرمایه ها
چرا در سال های اخیر سرمایه گذاری ها بیشتر به سمت بخش های غیرمولد هدایت شده است است؟ سیدمحمد مهدی رئیس زاده، عضو هیئت رئیسه اتاق تهران، در پاسخ به این سؤال «شرق» می گوید اولا به دلیل واقع شدن کشور در راه بزرگراه ابریشم از همان ابتدا بحث تجارت و ترانزیت مطرح بوده هست. ثانیا در سالیان اخیر سیاست گذاری ها در جهت تشویق و حمایت از صنعت و تولید به معنای واقعی نبوده است.

هرچند قوانین خوبی در سطح قانون گذاری به تصویب رسیده ولی در اجرا اعتقادی به این عنوان حداقل در بدنه دولت نبوده و دولت ها علی رغم شعارهایی که می دادند، روزبه روز فربه تر شدند و هزینه های آنها اوج و بالاتر رفت. براساس قوانین اساسی مواردی چون بهداشت و تأمین امنیت بر عهده دولت است ولی به دلیل بالارفتن قیمت تمام شده است ارائه این خدمات، صاحبان صنایع مشاهده کردند که اگر سرمایه هایشان را در بخش تجاری و سوداگری به کار می گرفتند، بازده سریع تری داشت. به هرحال وقتی یک واحد تولیدی هر روز با پرسشها حاشیه ای چون مباحث مالیاتی، بانکی و زیست محیطی روبه رو می شود، بخش مولد به حاشیه می رود. علاوه بر این به دلیل تورم اوج در گذشته همه به سمت اخذ تسهیلات یا سرمایه گذاری های غیرمولد هدایت شدند و خیلی ها نیز به جای سرمایه گذاری در صنعت، سرمایه ارزش را در بانک ها گذاشتند و سود بالایی بدون مالیات گرفتند. او با بیان اینکه حال و هوای صنعت خوش نیست، اضافه می کند؛ البته برخی از صنایع بزرگ شرایط متفاوتی دارند؛ جهت مثال صنایع ماشین و پتروشیمی مورد حمایت های ویژه قرار می گیرند ولی صنایع پایین دستی آنها حال و روز خوبی ندارند. این در حالی است که اشتغال در صنایع پایین دستی مثل مواد غذایی، نساجی و پوشاک وجود دارد که ارزش افزوده بالایی دارند. رئیس زاده با تأکید بر اینکه با توجه به محدودیت های موجود در کشور، توازن و تعادل در رشته های متفاوت اقتصادی نداریم، می گوید؛ به عنوان نمونه محدودیت منابع آبی داریم ولی طرح های فولادی تصویب و اجرا می شود که اگر این منابع وارد صنعت گردشگری می شد به مراتب بازدهی بیشتری داشتیم.

اصل عنوان به نبود برنامه ریزی و وجود نداشتن استراتژی مشخص برای اقتصاد برمی گردد. هیچ کشوری نمی تواند ادعا کند از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را می تواند تولید کند. همه کشورها یک سری اولویت ها و برنامه های درازمدت تعیین می کنند و برمبنای آن تاکتیک ها، استراتژی ها، روش ها و اولویت ها را تعیین می کنند. بخشی هم به دلیل موارد زیرساختی و قانون گذاری هست. یکی از نواقص ما در ارتباط با قانون ورشکستگی است که جز قانون تجارت هست. در کشورهای پیشرفته قوانین به طور کامل انجام می شود و وقت ورشکستگی صنایعی که از بین می رود ادغام می شوند و صنعت نوپای جدیدی با شرایط جدید شکل می گیرد ولی این قانون در کشور ما موجود نیست. ممکن است سالیان سال ورشکستگی ها اعلام نشود و کماکان با ضرر و زیان واحد به کار خود ادامه می دهد. در حالی که نباید این اتفاق بیفتد. درهمین حال اقتصاد وارد دوره رکود می شود ولی واکنش‌ها بخش های اقتصادی، حاکمیتی، بانک ها، شرکت مالیاتی و تأمین اجتماعی متناسب با درک شرایط رکود نیست، برای همین به دنبال قیمت بالاتر می رود و درنتیجه واحدهای تولیدی که نیازمند منابع هستند، متضرر می شوند. بنابراین باید در چارچوب برنامه های عملی نه شعاری تصمیم گیری کنیم. رئیس زاده راجع به آگهی های موجود با عنوان پذیرش سرمایه گذار نیز این توضیح را می دهد؛ کسی که سرمایه گذار واقعی باشد، هرگز به این آگهی ها اطمینان نمی کند. وقتی در سیستم های موجود شاهد فساد هستیم، توقع این است که کارآفرینان و سرمایه گذاران به آگهی های تبلیغاتی اکتفا کنند؟

راز سرمایه‌گذاری‌های عجیب

روزنامه شرق

بررسی ها از اقتصاد ایران نشان می دهد که در سال های اخیر نه تنها سرمایه گذاری در بخش های مولد کم کردن یافته که سرمایه ها بیشتر به بخش های غیرمولد سوق پیدا کرده

واژه های کلیدی: قانون | روزنامه | گارانتی | سرمایه گذاری | اخبار اقتصادی و بازرگانی