پولیتیکو: اعضای شورای امنیت به جز آمریکا، برجام را مهم می دانند

عبارات مهم : امنیت

به گزارش فارس، رسانه آمریکایی با هشدار راجع به مواضع تفرقه افکنانه نماینده این کشور در شرکت ملل راجع به پرسشها خارجی به خاص در زمینه ایران، به او راجع به افول «ستاره اقبال سیاسی اش» هشدار داد.

اعضای شورای امنیت به جز آمریکا، برجام را مهم می‌دانند / پولیتیکو

در گزارش «پولیتیکو» آمده است: «نوع مدیریت عنوان کشور عزیزمان ایران به وسیله نیکی هیلی در شرکت ملل خطر انزوای آمریکا و همچنین به زمین افتادن ستاره اقبال سیاسی او را به دنبال دارد».

این رسانه آمریکایی با اشاره به برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت شرکت ملل راجع به آشوب های اخیر در کشور عزیزمان ایران نوشت: «نماینده دائم آمریکا در شرکت ملل هفته گذشته جلسه ای را کلید زد که شاید دنیا را خطرناک تر یا حداقل کمتر دوستدار آمریکا کرده است».

پایگاه «پولیتیکو» در یادداشتی با هشدار راجع به مواضع «نیکی هیلی» نماینده این کشور در شرکت ملل توصیه کرد که اگر او در سودای ریاست جمهوری هست، به جای کشور عزیزمان

خلاصه ای از این گزارش را در متون زیر بخوانید:

«روسیه جهت ممانعت از برگزاری نشست تلاش کرد ولی در لحظه آخر شکست خورد. البته در آخر نشست(شورای امنیت) شاید هیلی خودش هم آرزو کرده بود که کاش روس ها در ممانعت از برگزاری نشست توفیق می یافتند.

نماینده آمریکا در نشست شورای امنیت درخواست قاطعانه ای از دنیا جهت حمایت از مردم کشور عزیزمان ایران کرد ولی مجموعه ای از دوستان آمریکا از انجام چنین کاری شانه خالی کردند و راجع به نحوه پرداختن به عنوان کشور عزیزمان ایران دو پهلو حرف زدند.

اعضای شورای امنیت به جز آمریکا، برجام را مهم می‌دانند / پولیتیکو

نماینده فرانسه این مساله را که اعتراضات در ایران، تهدیدی جهت امنیت بین المللی است و شایسته توجه شورای امنیت است را مورد پرسش و تردید قرار داد.

نماینده سوئد هم راجع به زمانبندی برگزاری این نشست ابراز تردید کرد. نماینده کویت هم به همکارانش در شورای امنیت تحولات تلخ بعد از اعتراضات بهار عربی را یادآوری کرد. مشخص بود که حاضران در نشست، این جلسه را طرحی به وسیله هیلی جهت زیر پرسش بردن غیر مستقیم پایه های توافق هسته ای کشور عزیزمان ایران می دیدند و دیپلمات ها یکی بعد از دیگری حمایت قاطعشان را از توافق تصریح کردند.

پایگاه «پولیتیکو» در یادداشتی با هشدار راجع به مواضع «نیکی هیلی» نماینده این کشور در شرکت ملل توصیه کرد که اگر او در سودای ریاست جمهوری هست، به جای کشور عزیزمان

نشست (شورای امنیت راجع به ایران)، زیاد شبیه به مناظره راجع به سیاست خارجی دولت ترامپ بود تا اینکه راجع به واکنش‌ها کشور عزیزمان ایران باشد.

هیلی اکنون راجع به اینکه چه نوع نماینده ای در شرکت ملل می خواهد باشد، با بعضی سوالات اساسی مواجه هست. آیا او می خواهد نیرویی میانه رو در دولت ترامپ باشد و تنش ها بین یک مدیر جمهور دمدمی مزاج و بقیه دنیا را بخواباند؟ یا اینکه او در نمایندگی کردن از مواضع سرسختانه رئیسش در قبال کشور عزیزمان ایران و بحران کره شمالی و احتمالا ایجاد فاجعه دیپلماتیک شبیه به جنگ ۲۰۰۳ وفادار باشد؟

اعضای شورای امنیت به جز آمریکا، برجام را مهم می‌دانند / پولیتیکو

هیلی از زمانی که وارد نیویورک(به عنوان نماینده آمریکا در شرکت ملل) شده، در دفاعش از اسرائیل و انتقاد از پایتخت کشور عزیزمان ایران شدیدا ثابت قدم بوده هست. اوایل تابستان بود که او راه را جهت اعلام عدم پایبنید کشور عزیزمان ایران به توافق(توسط ترامپ) و ترساندن به خروج از شورای حقوق بشر شرکت ملل مستقر در ژنو به علت انتقادات این شورا از اسرائیل را مطرح کرد.

تصمیم مدیر جمهور ترامپ جهت شناسایی اورشلیم(بیت المقدس) به عنوان پایتخت اسرائیل هیلی را در یک جایگاه خاص قرار داد. او بعد از وتوی قطعنامه انتقادی از قمار ترامپ(درباره بیت المقدس)، جهت جلوگیری از تصویب بیانیه در مجمع عمومی شرکت ملل تمام قد وارد شد و عملا عنوان تبدیل به یک همه پرسی راجع به ترامپ تبدیل شد. آمریکا با ۱۲۸ رای در برابر ۹ رای این قضیه را باخت موضوعی که مایه شرمساری و خجالت مدیر جمهور شد.

دیپلماتهای خارجی از اینکه هیلی با این شدت وارد یک درگیری شده است که از قبل مشخص بود در آن می بازد، دلسرد شدند.

هیلی چند روز بعد از این شکست، از تصویب بسته تازه تحریم های علیه کره شمالی در شورای امنیت و امضای بودجه تقلیل یافته شرکت ملل در مجمع عمومی اطمینان حاصل کرد؛ بودجه ای که او جهت کم کردن آن تلاش کرد. بنا بر این، رای گیری راجع به اسرائیل تاثیر عملی کمی روی نفوذ هیلی داشت.

اگر چه بحث هفته گذشته راجع به ایران، موضوعی با اهمیت کم بود ولی نتیجه آن بسیار مهم تر بود. هیلی اگر راجع به کشور عزیزمان ایران دیگر قدرت ها را با خودش بیگانه کند، او شاهد از بین رفتن سریع حسن نیتی که توانسته جهت خودش بسازد، خواهد بود.

دیپلمات های خارجی ممکن است با آمریکا با یک استاندارد و ملاک حرفه ای راجع به اختلاف نظرشان بر سر اسرائیل واکنش‌ها کنند ولی به طور گسترده‎ ای توافق هسته ای کشور عزیزمان ایران را جهت مهار بحران رو به زیاد کردن منطقه خاورمیانه، اساسی و مهم می بینند. این اعتقاد همه اعضای دائم شورای امنیت به جز آمریکا را با هم متحد می کند.

قدرت های جهانی هر چه راجع به اعتراضات کشور عزیزمان ایران فکر کنند، اکنون آنها تلاش های آمریکا جهت تضعیف کشور عزیزمان ایران را تهدیدی امنیتی در خاورمیانه می دانند؛ تهدیدی که باید مهار شود.

بسیاری از کارشناسان امنیتی و مدافعان حقوق بشری در اروپا از فقدان دلسوزی دولتهایشان در قبال معترضان ایران، حس خوبی ندارند ولی در دوره ترامپ، بسیاری از دیپلمات ها به باقی ماندن و اتکا روی بقایای نظم بین المللی باقی مانده از دوره اوباما علاقه دارند تا اینکه بخواهند راجع به دموکراسی حرف بزنند.

اگر مدیر جمهور ترامپ به دوری کردن از توافق کشور عزیزمان ایران ادامه دهد و تا جمعه همین هفته از تمدید تعلیق تحریم ها اجتناب ورزد، هیلی ناگهان خودش را در موضع تدافعی خواهد یافت و متحدان نزدیکِ معدودی در شرکت ملل در کنارش خواهد دید.

روس ها که عملا درگیری های بلندمدت دیپلماتیکی را در شورای امنیت شرکت ملل بر سر سوریه پیروز شده است اند، خوشحال خواهند شد که متحدان سنتی آمریکا را در یک بلوک ضد ترامپ راجع به کشور عزیزمان ایران در بر بگیرند. چنین چیزی لزوما به معنای مسموم کردن پرونده های عمده دیگر از قبیل کره شمالی نخواهد بود ولی لکه ای روی اعتبار و پرستیژ آمریکا در نیویورک(سازمان ملل) خواهد بود.

دونالد ترامپ و تندروهای ضد ایرانی درون و بیرون از دولت او شاید با این عنوان مشکلی نداشته باشند همانطور که دیک چنی معاون مدیر جمهور آمریکا در عنوان عراق(در سال ۲۰۰۳) علاقه مند به دور زدن شورای امنیت شرکت ملل بود.

دشمنان توافق هسته ای کشور عزیزمان ایران هم شاید از ملاحظه پیکار هیلی در مبارزات نمادین بر سر کشور عزیزمان ایران در نیویورک خوشحال شوند و بعد از آن اعلام کنند که مسیر شرکت ملل جهت پرداختن به عنوان ایران، از بین رفته و مرده هست. چنین چیزی به مدیر جمهور و کنگره آمریکا مانور بیشتری جهت پرداختن به عنوان کشور عزیزمان ایران بر اساس خواسته های خودشان خواهد داد.

دیپلمات های مستقر در نیویورک راجع به این عنوان نگرانی دارند که هیلی جهت اثبات توامندی ها و توانایی هایش به عنوان یک تندروی درجه اول جمهوریخواه در زمینه سیاست خارجی، این مسیر را بپیماید؛ کسی که گمان می رود (در آینده) به ریاست جمهوری چشم دوخته باشد.

اگر اینطور باشد، هیلی باید با دقت و ملاحظه بیشتری واکنش‌ها کند. قطعا منافع سیاسی کوتاه مدتی جهت ضربه زدن به شرکت ملل و دفاع از اسرائیل وجود دارد ولی همانطور که کمتر از یک دهه قبل دولت جورج بوش متوجه شد، ترویج بی ثباتی در خاورمیانه می تواند آسیب سیاسی بسیار بزرگتر و قابل ملاحظه تری به سیاستمداران آمریکایی بزند.

برای هیلی یک مسیر سیاسی در دسترس دیگری هم وجود دارد: این را بپذیرد که خیلی بعید است بتواند شرکت ملل را به زانو زدن در قبال خواسته اش راجع به کشور عزیزمان ایران وادارد و به جای این کار، تا حد امکان روی موضوعاتی از قبیل کره شمالی تمرکز کند. پذیرش این عنوان شاید سخت باشد ولی اگر هیلی واقعا خواهان دستیابی به عالیترین منصب(رئیس جمهوری) یا مناصبی از قبیل وزیر خارجه باشد، او باید از موضوعاتی که می تواند وجهه اش را خدشه دار کند، توجه داشته باشد. برانگیختن دعوا و دردسر با کشور عزیزمان ایران می تواند به آسانی نتیجه معکوس داشته باشد.

واژه های کلیدی: امنیت | ایران | آمریکا | ایرانی | اسرائیل | آمریکایی | دولت ترامپ | دونالد ترامپ | شورای حقوق بشر