محققین UCLA استراتژی جدیدی را جهت جداسازی، بلوغ و پیوند سلول های عضلانی اسکلتی از سلول های بنیادی پرتوان طراحی کردند که می تواند در جهت سلول درمانی بیماری های ا
تولید عضلات اسکلتی از سلول های بنیادی/درمان بیماری «دیستروفی»
عبارات مهم : عضلات
به گزارش مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، در مطالعه تازه در UCLA، محققان با الهام گرفتن از فرایندهای تکوینی انسانی، راهی را جهت تولید سلول های عضلانی بالغ در آزمایشگاه و تبدیل آن ها به فیبرهای عضلانی که دیستروفین در آن ها احیا شده است باشد، پیدا کرده اند.
درمان بیماری «دیستروفی» ، تولید عضلات اسکلتی از سلول های بنیادی
«دیستروفین» پروتئینی است که در بیماران مبتلا به دیستروفی دوشن در عضلات وجود ندارد. بدون دیستروفین، عضلات تخریب می شود و به صورت پیشرونده ای تضعیف خواهند شد. علایم دوشن معمولا در کودکی شروع می شود و بیماران به تدریج توانایی حرکتی خود را از دست می دهند و در نهایت به علت نارسایی های تنفسی و قلبی قبل از ۲۰ سالگی می میرند.
در حال حاضر راهی جهت درمان یا معکوس کردن بیماری وجود ندارد.
محققین UCLA استراتژی جدیدی را جهت جداسازی، بلوغ و پیوند سلول های عضلانی اسکلتی از سلول های بنیادی پرتوان طراحی کردند که می تواند در جهت سلول درمانی بیماری های ا
چند سالی است که محققان توانسته اند روش های مختلفی را جهت تبدیل سلول های بنیادی پرتوان انسانی به سلول های بنیادی عضلانی اسکلتی که قادر به عملکرد عضلانی مناسب و بازسازی فیبرهای عضلانی تولید کننده دیستروفین باشند پیدا کرده اند.
با این حال این مطالعه تازه در UCLA نشان داده است که روش های فعلی کاملا کافی نیستند؛ آن ها سلول های نابالغی را تولید می کنند که با سلول های عضلانی طبیعی متفاوت هستند. آنالیز تکوین انسانی نشان داد که سلول های عضلات اسکلتی جنینی توانایی خارق العاده ای در بازسازی دارند.
آن ها دارای دو مارکر سطح سلولی موسوم به ERBB۳ و NGFR هستند که محققین را قادر به جداسازی دقیق این سلول ها از بافت های متفاوت می کند. زمانی که آن ها سلول های عضلانی اسکلتی بیان کننده این مارکرهای سطحی را جداسازی کردند توانستند آن ها را به سلول های بالغی تبدیل کنند که قادر به ایجاد فیبرهای عضلانی تولید کننده دیستروفین در آزمایشگاه بودند.
درمان بیماری «دیستروفی» ، تولید عضلات اسکلتی از سلول های بنیادی
این فیبرها، سلول های عضلانی یکدستی بودند که مشابه با فیبرهای عضلانی واقعی انسانی هستند. در ادامه آن ها دریافتند که جهت تولید فیبرهای عضلانی نیرومند تر و بزرگ تر نیاز است که در روند تولید آن ها، مسیر خبر رسانی TGF-betaخاموش شود. این فیبرها توانایی انقباض مناسبی نیز داشتند.
در بخش دیگر مطالعه آن ها سلول های موش های دوشن را گرفته و به سلول های بنیادی پرتوان القایی بازبرنامه ریزی کردند. آن ها با استفاده از تکنولوژی« CRISPR/Cas۹ » موتاسیون مربوط به دوشن را برداشتند و سپس آن ها را به سلول های عضلانی اسکلتی تمایز دادند.
محققین UCLA استراتژی جدیدی را جهت جداسازی، بلوغ و پیوند سلول های عضلانی اسکلتی از سلول های بنیادی پرتوان طراحی کردند که می تواند در جهت سلول درمانی بیماری های ا
با استفاده از مارکرهای ERBB۳ و NGFR، آن ها سلول های عضلانی اسکلتی را جداسازی کرده و سپس به موش تزریق کرده و همزمان از مهار کننده مسیر TGF-betaهم استفاده کردند. مشاهده شد که سطح دیستروفین در این جانوران احیا شد.
واژه های کلیدی: عضلات | عضلانی | سلول های بنیادی | بیماری های اسکلتی | اخبار پزشکی
