هیچ کدام از تفکرات و رویکردهای سیاسی مردم ایران، قابل از بین بردن نیستند. غلبه مطلقی هم در کار نیست که اگر بود، حوادث روزهای اخیر در شهرهای متفاوت کشور عزیزمان
ملت کشور عزیزمان ایران کدام است؟ «آنان که قبل از ظهر در مصلی بودند» یا «معترضین بعد از ظهر»؟
عبارات مهم : ایران
“ملت ایران” کدام است؟ آنان که قبل از ظهر روز نهم دی ۱۳۹۶ در مصلای پایتخت کشور عزیزمان ایران و بعضی شهرها گرد هم آمدند و بر حمایت از نظام تأکید کردند یا آنان که بعد از ظهر همان روز در تعدادی از شهرها تجمعات اعتراضی تشکیل دادند و حتی علیه مقامات نظام هم شعار دادند؟
واقعیت این است که هر دوی اینها ، به علاوه گروه سومی که نظاره گر نزاع هستند، “ملت ایران” اند. بحث راجع به این که کدام اکثریت و کدام اقلیت هستند هم نیست؛ مهم این است که طیف های فکری و سیاسی متعددی در میان ملت کشور عزیزمان ایران وجود دارند که هیچکدام را نمی توان نادیده گرفت یا بر دیگری برتری داد.
ملت کشور عزیزمان ایران کدام است؟ «آنان که قبل از ظهر در مصلی بودند» یا «معترضین بعد از ظهر»؟
به اعتراضات چند روز اخیر و رادیکال ترین معترضین می پردازم که خواهان سرنگونی نظام هستند؛ به فرض که نشانه آنان محقق شود؛ آن وقت همین اوضاع کنونی از زاویه ای دیگر تکرار می شود و “اصحاب قبل از ظهر ۹ دی”، نادیده گرفته می شوند و اعتراض می کنند و سرکوب می شوند، درست مانند الان که “اصحاب بعد از ظهر ۹ دی”، معترض هستند.
هیچ کدام از تفکرات و رویکردهای سیاسی مردم ایران، قابل از بین بردن نیستند. غلبه مطلقی هم در کار نیست که اگر بود، حوادث روزهای اخیر در شهرهای متفاوت کشور عزیزمان
تکرار یک بازی، با عوض شدن طرفین بازی، به حل مسأله منجر نمی شود و به راستی تا کی می خواهیم با یکدیگر نزاع کنیم و از قافله مسابقه جهانی عقب بیفتیم؟
مشکل مهم جامعه ما این است که یک گروه از مردم و جریان سیاسی آنها، گروه های دیگر را به رسمیت نمی شناسد. به همین خاطر است که به گروهی مجوز می دهند که قبل از ظهر ۹ دی، تجمع کنند و صدا و سیما هم شعارهایشان را پخش مستقیم می کند ولی جهت گروه دیگر، خبری از مجوز نیست و آنها با پلیس ضد شورش مواجه می شوند و در نهایت، کار از اعتراض مدنی و در چارچوب قانون فراتر می رود و به تخریب اموال عمومی و ضرب و شتم می رسد.
هر که از واقعیت گریخته، هلاک شده است هست؛ واقعیت این است که هیچ کدام از تفکرات و رویکردهای سیاسی مردم ایران، قابل از بین بردن نیستند. غلبه مطلقی هم در کار نیست که اگر بود، حوادث روزهای اخیر در شهرهای متفاوت کشور عزیزمان ایران روی نمی داد.
ملت کشور عزیزمان ایران کدام است؟ «آنان که قبل از ظهر در مصلی بودند» یا «معترضین بعد از ظهر»؟
پس هنگامی که نظر های مختلفی وجود دارد که هیچ کدام هم از بین رفتنی نیستند، دو راه زیاد وجود ندارد:
راه نخست این است که صاحبان دیدگاهی که قدرت رسمی را در دست دارند، دیگران را انکار و کنترل کنند که نتیجه اش، بردن آتش به زیر خاکستر است و انفجار آتشفشان در زمانی که همه غافلگیر شوند.
هیچ کدام از تفکرات و رویکردهای سیاسی مردم ایران، قابل از بین بردن نیستند. غلبه مطلقی هم در کار نیست که اگر بود، حوادث روزهای اخیر در شهرهای متفاوت کشور عزیزمان
این غیرعقلانی ترین و خیانت بارترین روش است.
راه دوم اما، همزیستی مسالمت آمیز صاحبان نظر ها در کنار یکدیگر است و این، شدنی نیست جز با “گفت و گوی آزاد و مستمر ملی”.
ملت کشور عزیزمان ایران کدام است؟ «آنان که قبل از ظهر در مصلی بودند» یا «معترضین بعد از ظهر»؟
ایران امروز، به گفت و گو نیاز دارد؛ بین اصحاب قبل و بعد از ظهر ۹ دی، آنچه باید حکم کند، زبان و قلم است نه آتش و باتوم.
جمهوری اسلامی، جهت صیانت از خود، کشور و مردم باید زمینه گفت و گوی ملی را با حضور همه نظر های موجود در کشور فراهم و امنیت گفت و گو کنندگان را فراهم کند.
پیش شرط ورود به این گفت و گوها نیز باید این باشد که همه به نتیجه های آن که از سوی مردم تعیین می شود، پایبندی عملی داشته باشند.
مردم باید در پرسشها اساسی و اختلافی نظر های خود را بیان کنند و به معرض قضاوت و رأی عمومی بگذارند.
در گفت و گوی ملی باید مسائلی مانند اصلاح قوانین، نحوه اداره کشور، تعیین دامنه قدرت نهادها، سیاست خارجی و نوع ارتباط با کشورهای جهان، حدود آزادی های اجتماعی، نظام بودجه، آزادی احزاب و رسانه ها، حقوق مخالفان و … بدون هیچ تعارف و محدودیتی در منظر عمومی مورد بحث قرار گیرد و در نهایت، مردم کشور عزیزمان ایران به عنوان مالکان کشور عزیزمان ایران در یک رأی گیری آزادانه، آنچه از مجموع گفت و گوها پسند کردند را برگزینند.
این تنها راه متمدنانه جهت نجات کشور عزیزمان ایران است آیا که نتیجه روش های کنونی، همین نارضایتی های انباشته شده است است که کسی نمی تواند منکرشان باشد و نتیجه ساختار شکنی و حرکات مبتنی بر فروپاشی نیز، هرج و مرج، ناامنی و هدر رفت منابع ملی تا زمانی نامشخص و با نتایجی نامعلوم است.
عصر ایران/جعفر محمدی
واژه های کلیدی: ایران | سیاسی | اخبار سیاسی و اجتماعی
ملت کشور عزیزمان ایران کدام است؟ «آنان که قبل از ظهر در مصلی بودند» یا «معترضین بعد از ظهر»؟
