غول هایی که فوتبال را مدیریت می کنند

عبارات مهم : ایران

به گزارش مجله مهر، «نمایندگان رسمی کلوب پاری سنت ژرمن به دفتر کلوب بارسلونا مراجعه و مبلغ ۲۲۲ میلیون یورو جهت فسخ قرارداد دو طرفه نیمار مورد نیاز بود را پرداخت کردند.» این جمله رسمی کلوب بارسلونا به این معنی بود که قرار است نیمار از فصل بعد در این تیم فرانسوی توپ بزند.

رفتن نیمار از تیم بارسلونا جهت طرافداران MSN دردناک بود، ولی توصیه ای که شاید در نگاه اول خیلی توجه دیگران را جلب نکرد، پرداخت این مبلغ از سوی کلوب فرانسوی بود که اساسا نامش در میان کلوب های ثروتمند دنیا قرار نمی گرفت! کمی تحقیق این عنوان را روشن کرد که شاید بتوان ردپای اسپانسرها را در این جابه جایی ها دید. هنگامی که شرکت نایکی لباس هر دو تیم بارسلونا و پاری سن ژرمن را تولید می کند، یعنی فروش لباس هایی با نام نیمار و تولید این شرکت متوقف نمی شود و باز هم نایکی است که نام نیمار را یدک می کشد. از طرفی نیمار یکی از بازیکنان محبوب در اینترنت است که در تبلیغ و دیده شدن مهره مهمی به حساب می آید و احتمالا دست های پشت پرده مبالغی از پول نیمار را پرداخت کرده اند.

غول‌هایی که فوتبال را مدیریت می‌کنند

اسپانسری که نمی خواهد ضرر کند

این ماجرا را در نقل و انتقالات چند سال قبل هم می توان پیدا کرد، جایی که کاکا در رئال مادرید حیف شد و دیگر نتوانست جایگاه یک بازیکن در رده اول جهانی را داشته باشد. در سالی که رئال مارید، کریستیانو رونالدو را از منچستر با حواشی و جنجال خریده بود، به نظر نمی رسید دیگر جهت خط حمله خودش به بازیکن تازه ای نیاز داشته باشد، ولی چند روز بعد از اینکه انتقال رونالدو تایید شد، کاکا قرار داد رسمی با رئال مادرید و در ازای ۷۰ میلیون یورور را امضا کرد. در آن وقت حتی در اخبار اعلام شد که فروش کاکا به علت پرسشها مالی بوده هست. در این میان نمی توان رد پای حضور اسپانسرها را نادیده گرفت، آدیداس در آن وقت لباس هر دو تیم میلان و رئال را تولید می کرد، از طرفی شرکت شرط بندی آنلاین bwin طی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ اسپانسر میلان و طی سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ اسپانسر رئال بوده هست. به نظر می رسد حضور این شرکت ها جهت انتقال بازیکن برزیلی بی تاثیر نبوده است.

با توجه به نزدیک شدن به روزهای برگزاری جام‌جهانی؛ علاوه بر هیجان مستطیل سبز، صنعت و بازار فوتبال هم به تب و تاب افتاده، در این گزارش نگاهی به حضور اسپانسرها در

این دو مورد از انتقال هایی بود که در چند سال اخیر آن ها را پیدا کردیم و با کمی کند و کاو موارد دیگری هم هست، ولی توصیه این است که روابط پشت پرده حضور اسپانسرها بسیار زیاد هست، ما مواردی را پیدا کردیم که اسپانسرها جهت جابه جایی بازیکن های پردرآمد ضرر نمی کردند، ولی قطعا در هر انتقال بازیکنی اسپانسرها سود و ضرر دارند و این عنوان می تواند در ادامه همکاری با کلوب ها نقش داشته باشند و آن ها که تامین کننده مالی کلوب ها هستند هم خودشان را مُحق به حضور در جریانات متفاوت کلوب ها می دانند.

کپی رایتی که جدی گرفته نمی شود
شاید فکر کنید در دنیای فوتبال مربی ها بازیکنان مورد نیاز خود را گزینش و با حمایت مدیران کلوب آنها را خریداری می کنند ولی واقعیت چیز دیگری هست. در بسیاری موراد غول های بزرگ اقتصادی هستند که تصمیم می گیرند کدام بازیکن در کدام تیم بازی کند، این ماجرا هنگامی که زیاد خودش را نشان می دهد که بازیکن مورد نظر جوان باشد و جهت ستاره شدن نیاز به حضور در یکی از لیگ های دسته اول را داشته باشد، حالا این جا جایی است که اسپانسرها وارد میدان می شوند و نظر می دهند که بازیکن مورد نظر چقدر می تواند سود مالی داشته باشد! سودی که زیاد از جهت جذابیت حضور فرد در بازی ها، پخش تلویزیونی و البته فروش محصولات ورزشی با نام او در بازارهای متفاوت به دست می آید.

در این میان کشور عزیزمان ایران چندان اوضاع مناسبی ندارد، نبودن قانون کپی رایت در کشور روی این عنوان که دیگر لژیونرهایی را در تیم های آلمانی یا اسپانیایی نداشته باشیم، موثر هست. حتی در شرایطی که فدراسیون فوتبال کشورهای متفاوت محل درآمدشان اسپانسرهاست و هزینه های برگزاری مسابقه های و پاداش های بازیکنان را از محل اسپانسرها تامین می کنند، ولی فدراسیون فوتبال کشور عزیزمان ایران چنین شرایطی را ندارد.

از برندهای دسته دوم و سومی حرف زدیم که با تیم های کمتر معروف قرارداد می بندند و هزینه های مالی فدراسیون را تامین می کنند. در این میان کشور عزیزمان ایران یکی از تیم هایی است که به خوبی می تواند با شرکت های متفاوت وارد مذاکره شود، ولی این اتفاق نمی افتد. در چند سال گذشته یک بار برند آل اشپورت اسپانسری تیم های ورزشی کشور عزیزمان ایران را بر عهده داشت، بعد از آن خبر حضور شرکت جیووا در کشور عزیزمان ایران آمد که البته خیلی سریع مشخص شد کارگاه های داخلی و زیرزمینی لباس ها را تولید می کنند و اصلا معلوم نیست پول لباس ها چه می شود!

از طرفی در خبرها آمده که کشور عزیزمان ایران از آدیداس لباس می آورد، البته آدیداس اسپانسر تیم کشور عزیزمان ایران نیست، بلکه هر سه ماه یک بار فدراسیون از آن لباس می خرد. به نظر می رسد نبود قانون کپی رایت در کشور عزیزمان ایران هر روز اسپانسرها حضور شرکت های بزرگ در کشور را زیاد در خطر می اندازد. اینکه هر محصولی با هر مارکی که وارد کشور عزیزمان ایران شود، از فردای همان روز هزاران مدل در رنگ ها و سایزهای متفاوت از آن تولید می شود و با قیمت های متفاوت در بازار دیده می شود، در این صورت اسپانسر هم دلیلی نمی بیند که در بازاری سرمایه گذاری کند که تقریبا هیچ سودی برایش ندارد. این عنوان در ارتباط با حضور بازکنان ایرانی در دیگر تیم ها هم تقریبا صدق می کند، هنگامی که یک اسپانسر از حضور یک بازیکن در تیمی که حمایت مالی آن را بر عهده دارد، حمایت می کند که بتواند از نام او روی لباس ها و دیگر تبلیغات بهره اقتصادی ببرد، هنگامی که این امکان در کشور محل تولد بازیکن وجود نداشته باشد، حضور ستاره ها در بازار جهانی کمتر می شود. از این رو است که بازیکنان ایرانی کمتر در لیگ های دسته اول دنیا حضور دارند و زیاد به تیم های درجه دو یا سه می روند.

در جام جهانی بذر اقتصادی می کارند!
جام جهانی علاوه بر اینکه محلی جهت قدرت نمایی بازیکن ها، تیم های آشنا شده است و درخشش ستاره های نوظهور هست، بدون شک یکی از محل های مهم جهت کسب درآمد شرکت های متفاوت است و چرخ صنعت فوتبال هر چهار سال یک بار تندتر از قبل می چرخد.

در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه ۳۲ تیم با یکدیگر به مسابقه می پردازند، ولی شرکت های بزرگ ورزشی و غیر ورزشی که می خواهند تیم ها را در این تورنومنت همراهی کنند،کار خودشان را از قبل تر شروع می کنند. روزهای جام جهانی وقت سرمایه گذاری روی تیم های متفاوت جهت به دست آوردن بازار چند سال بعد آن هاست.

در این میان بعضی تیم های بزرگی مانند ایتالیا و هلند از حضور در این تورنومنت باز مانند، با این حال به اندازه ای آشنا شده است هستند که دغدغه ای زیادی را جهت اسپانسرها به وجود نمی آورند، ولی این بازار جهت تیم هایی که می توانستند در جام جهانی خودی نشان دهند و بعدتر در بازار اقتصادی هم باقی بمانند، حتما یک ضرر محسوب می شود.

غول‌هایی که فوتبال را مدیریت می‌کنند

جام جهانی محل هزینه کردن اسپانسرهاست تا بعد از آن بتوانند برداشت مالی داشته باشند. مخاطب تبلیغات یک برند را در مسابقه های متفاوت روی لباس ها، دور زمین و تبلیغات تلویزیونی وقت اجرای می بیند و می شناسند. توصیه ای که در این میان وجود دارد این است که شرکت های بزرگی مانند آدیداس، نایکی، ریبوک، پوما و امثالهم که در تیم های باشگاهی به اندازه کافی سرمایه گذاری کردند، شاید از نظر مالی نیازی به حضور در جام جهانی نداشته باشند، ولی به هرحال نمی توانند از بازار هم عقب بمانند و به علت همین سطح اول بودن هم به سراغ تیم های دسته اول جام می روند، ولی این فضا عالی ترین محل جهت دیده شدن برندهای درجه دو و سه هست، جایی که می توانند در کنار تیم هایی که زیاد در مرحله گروهی دیده می شوند، قرار بگیرند. به هر حال تیمی که با آرژانتین، آلمان یا انگلیس بازی داشته باشد، مخاطبان زیادی بازی را تماشا می کنند، بعد تبلیغ دور زمین و لباس از یک برند که کمتر یا اصلا نامش شنیده شده است باشد، یک بُرد محسوب می شود.

با توجه به نزدیک شدن به روزهای برگزاری جام‌جهانی؛ علاوه بر هیجان مستطیل سبز، صنعت و بازار فوتبال هم به تب و تاب افتاده، در این گزارش نگاهی به حضور اسپانسرها در

واژه های کلیدی: ایران | بازار | ایرانی | بازیکن | فوتبال | بازیکنان | جام جهانی | جام جهانی

غول‌هایی که فوتبال را مدیریت می‌کنند