«آیا مردم اعتمادشان را به دولت روحانی از دست داده‌اند و به انتظارش نمی‌مانند یا این که دولت روحانی دنبال درد سر نیست و بر این باور است که مردم هر جا باشند، درد
روحانی از حق خود می گذرد؟
عبارات مهم : اقتصاد
احمد غلامی، سردبیر «شرق» در سرمقاله این روزنامه نوشت: «انگار مخالفان دولت روحانی دست از سرش برداشته اند، حملات آنان کم کردن یافته و آرامشی موقت و نسبی دولت روحانی را فراگرفته هست. انتقادات و فشارهای مخالفان از طرق متفاوت نتیجه داد و موجب شد روحانی از حق خود که همانا قدرت مردم هست، بگذرد و به دولت خود پناه ببرد. با این ایده که حق هر کسی به اندازه قدرت او است.
روحانی از حق خود می‌گذرد؟
روحانی با ٢۴ میلیون رأی حق داشت، بانی تحولات اساسی در کشور شود ولی این گونه نشد و دولت روحانی نیز همچون دولت های پیشین این حق را وانهاد و به قدرت دولت روی آورد. شاید روحانی از تجربه دولت اصلاحات هراسان بود؛ دولتی که تلاش کرد حتی تا آخر دوره دوم خود از توان مردم جهت حل وفصل پرسشها استفاده کند. از همین رو اگر چه دولت اصلاحات از دموکراتیک ترین دولت های بعد از انقلاب بوده هست، از پرتنش ترین آنان نیز بود. دولت اصلاحات به این دوگانه تن نداد: با مردم روی کار آمدن و بی مردم کشور را اداره کردن.
از این منظر دولت احمدی نژاد استثناست. احمدی نژاد تا آخر دولتش پای مردم را به معرکه هایی می کشید که فقط خودش از آن منتفع می شد. او امضای مردم را جعل می کرد و پای کارهایش می زد. هر دولتی بر شانه غلط های دولت سابق ایستاده و قدرت گرفته هست. با این ایده «هر روزه چیزی به یک دولت همچون بدن انسان افزوده می شود که باید زمانی در جای صحیح خود قرار گیرد.» آیا این امر در مورد دولت های بعد از انقلاب نیز صادق است؟ آیا هر دولتی روی کار آمده به تصحیح دولت قبل پرداخته و هر چیز را سر جای خودش قرار داده است؟
«آیا مردم اعتمادشان را به دولت روحانی از دست داده‌اند و به انتظارش نمی‌مانند یا این که دولت روحانی دنبال درد سر نیست و بر این باور است که مردم هر جا باشند، درد
دولت سازندگی با ایده شخصی سازی دولتیان را دولت مند کرد تا با این روش اشتغال ایجاد کند و فقر را کم کردن دهد. نه تنها چنین اتفاقی نیفتد، بلکه دولتمردان، غنی تر شدند و فقیران فقیرتر و رقبای سیاسی هراسان از این دولت سالاری درصدد برآمدند تا پیش از آن که بلعیده شوند، دولت هاشمی را از پای درآورند. آنان موفق شدند ولی ماحصل این موفقیت دولت مطلوب آنان نبود و دولتی روی کار آمد که بنا داشت کار ناتمام دولت سازندگی را این بار نه در اقتصاد که در فرهنگ تمام کند.
دولت اصلاحات به یمن کردار و پندار نیک مدیر آن توانست در حوزه اقتصاد از خشونت اقتصاد نئولیبرالیستی بکاهد و لیبرالیسمی آرام با بن مایه های اخلاقی را جایگزین کند. دولت اصلاحات بیش از آن که در اقتصاد بی پروا باشد، در فرهنگ صراحت داشت. مخالفان هاشمی از چاله به چاه افتادند لیکن مرد نه چندان محبوب آن وقت را با مردی محبوب تاخت زده بودند که با فرهنگ مداری آتش به ریشه ارزش می زد. مخالفانِ هاشمی مخالفان خاتمی شدند و به این فکر افتادند که جهت عوض کردن در توازن قدرت، از تضادهای تاریخی به نفع خود استفاده کنند. آنان به تضاد و دوگانه تاریخی فقیر و غنی دامن زدند و از دل آن دولت احمدی نژاد را برکشیدند.
این دوگانه سازی از قضای سرنوشت دامن خودشان را گرفت. اینک اصولگرایان که به تصویر خود در آینه تاریخ نگاه می کنند، از تدبیر خود حظ وافر می برند ولی شکستی که احمدی نژاد رقم زد، این تصویر را سراسر خدشه دار و آنان را بیش از پیش خشمگین می کند. تجربه این شکست، آنان را وامی دارد تا با خشونت بیشتری سراغ دولت روحانی بروند؛ دولتی که در تفکر شخصی سازی با دولت هاشمی و احمدی نژاد همداستان هست. گر چه در هیچ دولتی به اندازه دوره احمدی نژاد، «دولت» به تاراج نرفته است.
روحانی از حق خود می‌گذرد؟
طبق آمار اتاق بازرگانی، بیشترین شخصی – خصولتی سازی ها در سال ٨٨ اتفاق افتاده هست؛ در گرماگرم حوادث آن. اینجا تنها جایی در تاریخ کشور عزیزمان ایران است که مردم حضوری غایب دارند. دولت احمدی نژاد نیز نتوانست مردم را در کنار خود نگاه دارد. البته با این تفاوت که او مردم را رها نکرد. مردم خودشان را از دست او نجات دادند ولی این روزها روحانی آشکارا از مردم کناره می گیرد.
زلزله کرمانشاه نمایان شدن این کناره گیری و انزوا هست؛ آیا دولتی که با آرای مردم روی کار آمده، نتوانست یک صدا آنان را بسیج کند و اشتیاق مردم را جهت کمک به آسیب دیدگان به کنشی سیاسی تبدیل کند. گر چه اسحاق جهانگیری تلاش کرد با علنی کردن تلفاتِ مسکن مهر، ناکارآمدی دولتِ قبل را عیان کند. این مواجهه نشان داد که «هیچ چیز طبیعی در بلایای طبیعی وجود ندارد» و چنان که دیوید هاروی اعتقاد هست، حوادث طبیعی رویدادهایی اجتماعی و طبقاتی هستند و این حقیقت زمانی آشکار خواهد شد که اثرات یک زلزله بر طبقات پایین پدیدار می شود.
«آیا مردم اعتمادشان را به دولت روحانی از دست داده‌اند و به انتظارش نمی‌مانند یا این که دولت روحانی دنبال درد سر نیست و بر این باور است که مردم هر جا باشند، درد
آیا مردم اعتمادشان را به دولت روحانی از دست داده اند و به انتظارش نمی مانند یا این که دولت روحانی دنبال درد سر نیست و بر این باور است که مردم هر جا باشند، درد سر سریعتر به آنجا می رود؟ شاید دولت روحانی در تلاش است به قدرت مطمئن تری پناه ببرد. هر چه است دولت روحانی بیش از گذشته از مردم کناره می گیرد. شاید روحانی در این انزوا به دنبال سیاستی کلان تر باشد. سیاستی مغایر با این ایده که حق هر کس به اندازه توان او هست؛ توانی که نشات گرفته از قدرت مردم هست. آیا روحانی سال های نهایی را بدون استفاده از حق خود سپری خواهد کرد… .»
واژه های کلیدی: اقتصاد | استفاده | احمدی نژاد | احمدی نژاد | دولت روحانی | اخبار سیاسی و اجتماعی
