«چگونه می‌توان همچنان بر طبل میراث فکری حزب توده کوبید و اعتقاد بود جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها و باراک اوباماها و دونالد ترامپ‌ها، جملگی سروته یک کرباس هستند؟ و
آیا مدیر جمهور در آمریکا هیچ کاره است؟
عبارات مهم : ایران
صادق زیباکلام، استاد دانشگاه در روزنامه شرق نوشت: «پس از گزینش دونالد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا بعضی در کشور عزیزمان ایران گفتند به زودی چراغ به دست دنبال اوباما خواهیم گشت ولی بعضی فعالان اصولگرا که همچنان اسیر پندارهای تئوری های توطئه و نظریه های مارکسیستی حزب توده هستند، گفتند چه سخن یاوه ای! آیا که به گمان آنها، یا درست تر گفته باشیم به گمان روایت حزب توده، رؤسای جمهور اساسا در آمریکا کاره ای نیستند و قدرت واقعی در دست تراست ها، کمپانی های بزرگ نفتی، رؤسای بانک ها و شرکت های چندملیتی و کمپانی های بزرگ اسلحه سازی است که در زیاد مواقع نیز به صهیونیست ها تعلق دارند.
آیا رئیس‌جمهور در آمریکا هیچ‌کاره است؟
از نظر حزب توده، مردم در آمریکا فکر می کنند که رؤسای جمهور را آنان گزینش می کنند ولی سران سرمایه داری، پشت درهای بسته تصمیم می گیرند که ترامپ مدیر جمهور شود یا اوباما یا هیلاری کلینتون. نظام سرمایه داری و صاحبان قدرت به کمک رسانه های عمومی که آنها نیز اکثرا از سوی صهیونیست ها اداره می شوند، مردم را پای صندوق های رأی می کشانند؛ در حالی که نه تنها مدیر جمهور از قبل برگزیده شده، بلکه او اساسا قدرت چندانی نداشته و صرفا مجری خواسته ها و منافع همان صاحبان پول و ثروت در آمریکاست.
فکر می کنم همه ما این دست روایت ها را حتی از بسیاری از استادان و صاحب نظران دانشگاهی یا کارشناسان صداوسیما یا بعضی تریبون ها شنیده ایم. خلاصه آن هم همان گونه که گفتیم، آن است که مدیر جمهور در آمریکا (و اساسا سایر کشورهای غربی) نقش چندانی نداشته و قدرت واقعی دست صاحبان سرمایه هست. این ادبیات، افکار و عقاید، در حقیقت محصولات فکری مارکسیسم بودند که از طریق حزب توده نزدیک به ٧٠ سال پیش وارد کشور عزیزمان ایران شده است و از آنجا که زمینه های مساعدی جهت باور کردن این افکار در کشور وجود داشت، در نیم قرن گذشته رشد و توسعه پیدا کردند.
«چگونه می‌توان همچنان بر طبل میراث فکری حزب توده کوبید و اعتقاد بود جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها و باراک اوباماها و دونالد ترامپ‌ها، جملگی سروته یک کرباس هستند؟ و
با وجود آن که این دنیا بینی ساخته و پرداخته تفکر چپ بود ولی در میان افرادی که این نحوه فکر را نداشتند، از جمله شماری از انقلابیون مسلمان نیز جهت خود جایی باز کرد و همان طور که امروز شاهد آن هستیم، جهت بعضی جریانات سیاسی در کشور عزیزمان ایران به عنوان بخشی از دنیا بینی درآمده است.
آمدن ترامپ با وجود همه هزینه هایی که چه جهت مردم ایالات متحده، چه جهت پرسشها زیست محیطی (تصمیم مدیر جمهور تازه آمریکا مبنی بر خروج از کنوانسیون جهانی کم کردن گازهای گلخانه ای) و چه جهت کشور عزیزمان ایران خودمان در پی داشت، شاید دست کم باعث شود بعضی از هم میهنان ما با خود بیندیشند که آیا به راستی و با توجه به تفاوت های بارزی که میان باراک اوباما، مدیر جمهور پیشین و ترامپ وجود دارد، همچنان می توان گفت مدیر جمهور در آمریکا کاره ای نیست؟ تفاوت بارز میان اوباما و ترامپ بیانگر این واقعیت است که مدیر جمهور در ساختار سیاسی ایالات متحده نه تنها دکور نیست، بلکه از قدرت فراوانی نیز برخوردار بوده و می تواند چه در داخل کشور و چه در عرصه بین المللی، تأثیرگذاری های مهمی از خود برجای گذارد.
تفاوت مشهود دیگر میان رؤسای جمهوری فعلی و گذشته آمریکا نشان می دهد این باور که مدیر جمهور صرفا مجری دستورات کارتل های ثروتمند است و آنها هستند که سیاست های کاخ سفید را رقم می زنند، سرابی بیش نیست. اگر این نظریات درست بود، از آنجا که منافع صاحبان قدرت ثابت هست، بعد در عمل سیاست های یک مدیر جمهور به نام اوباما و یکی دیگر به نام ترامپ هم نباید خیلی با هم در تعارض و بعضا در تناقض قرار بگیرند ولی آیا در عالم واقعیت هم این گونه است؟ فی الواقع کمتر جنبه ای از سیاست ها و تصمیمات ترامپ را می توان سراغ گرفت که ادامه همان سیاست های اوباما باشد. به همان اندازه که رژیم اسرائیل و سعودی ها از اوباما ناراضی بودند، از ترامپ رضایت کامل دارند.
آیا رئیس‌جمهور در آمریکا هیچ‌کاره است؟
ریاض و تل آویو نه مخالفتشان با اوباما را پنهان می کردند و نه خوش حالی و خرسندی خود را از ترامپ امروز مخفی می کنند. از جهاتی دیگر اوباما سیاست نزدیکی با اروپا را دنبال می کرد ولی ترامپ به تصویر اهمیتی جهت مناسبات ایالات متحده با اتحادیه اروپا قائل نیست. اوباما برجام را قراردادی برد – برد به نفع ایران، آمریکا و صلح و ثبات در منطقه پرتنش خاورمیانه می دانست؛ در حالی که ترامپ بارها برجام را بدترین توافق جهت کشور خود ولی به سود کشور عزیزمان ایران می خواند. اوباما میانه چندان صمیمی و گرمی با پوتین نداشت ترامپ اما، با وجود محافظه کار بودنش با روس ها سری سوا دارد. اوباما به کنوانسیون پاریس در خصوص گازهای گلخانه ای متعهد شده است بود و ترامپ، آمریکا را از آن پیمان حیاتی جهت محیط زیست دنیا خارج کرده است.
تفاوت میان دو مدیر جمهور در عرصه داخلی حتی از خارجی هم زیاد هست. هر قدر که مواضع اوباما در قبال پرسشها تبعیض نژادی، سیاه پوستان، مسلمانان، خارجی ها و مهاجران، دموکراتیک بود، ترامپ برعکس محافظه کاری با رگه هایی آشکار از نژادپرستی و بغض و کینه علیه مسلمانان هست. سیاست های مالیاتی اوباما تا حدود زیادی جانب اقشار و لایه های کم درآمد جامعه آمریکا را گرفته بود؛ در حالی که ترامپ اصراری بر اعمال سیاست های اقتصادی به نفع اقشار محروم تر جامعه آمریکا ندارد. اوباما در یک تصمیم تاریخی جهت نخستین بار در آمریکا، نوعی از بیمه همگانی را با کمک کنگره ایجاد کرد ولی ترامپ به صراحت در حال کنار گذاشتن «اوباماکر» هست. مدیر جمهور پیشین با فرهیختگان، اصحاب رسانه، نویسندگان و دانشگاهیان در آمریکا روابط گرم و صمیمانه ای داشت و فرصتی را جهت صحبت در دانشگاه ها از دست نمی داد؛ در حالی که ترامپ روابط بسیار سرد و خصمانه ای با اصحاب فکر و اندیشه، به خاص روزنامه نگاران و رسانه ها دارد.
«چگونه می‌توان همچنان بر طبل میراث فکری حزب توده کوبید و اعتقاد بود جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها و باراک اوباماها و دونالد ترامپ‌ها، جملگی سروته یک کرباس هستند؟ و
چگونه می توان این تفاوت ها را نادیده انگاشت و همچنان بر طبل میراث فکری حزب توده کوبید و اعتقاد بود جمهوری خواهان و دموکرات ها و باراک اوباماها و دونالد ترامپ ها، جملگی سروته یک کرباس هستند؟ البته از نظر دشمنی با آمریکا به هر قیمتی که در میان بعضی جریانات سیاسی در کشور عزیزمان ایران وجود دارد، اینها تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. از دید آنها، این که چه کسی فرمان کاخ سفید در دستش باشد، تفاوتی نمی کند و همه آنها دنبال تخاصم با کشور عزیزمان ایران هستند ولی واقعیت آن است که اگر عینک بدبینی را کنار بگذارند، تفاوت بارز و عمیقی میان جریانات سیاسی و رؤسای جمهوری متفاوت برخاسته از این جریانات سیاسی، در عالم واقعیت وجود دارد.»
واژه های کلیدی: ایران | سیاست | سیاسی | آمریکا | اوباما | اوباماکر | باراک اوباما | دونالد ترامپ | ریاست جمهوری
