چون تعهدی به آنها نداشتم، لزوما همراهی نمی کردم. حتی یکی از لیدرهای اصولگرای شورای چهارم از من مطالبه کرد و گفت شما خارج از فضایی که اصولگرایان دارند، حرکت می ک
رحمت الله حافظی: هیأت رئیسه شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران فرمالیته بود؛ همه کاره جمران بود/ او مرا منافق می دانست
عبارات مهم : قالیباف
روزنامه شرق با رحمت الله حافظی عضو شورای شهر قبلی پایتخت کشور عزیزمان ایران مصاحبه کرده است.
هیأت رئیسه شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران فرمالیته بود/ همه‌کاره جمران بو
بخش هایی از این مصاحبه را می خوانید:
چرا از دوره ای به بعد بین شما و اصولگرایان شورا اختلاف افتاد؟
چون تعهدی به آنها نداشتم، لزوما همراهی نمی کردم. حتی یکی از لیدرهای اصولگرای شورای چهارم از من مطالبه کرد و گفت شما خارج از فضایی که اصولگرایان دارند، حرکت می ک
چون تعهدی به آنها نداشتم، لزوما همراهی نمی کردم. حتی یکی از لیدرهای اصولگرای شورای چهارم از من مطالبه کرد و گفت شما خارج از فضایی که اصولگرایان دارند، حرکت می کنید؛ به ایشان گفتم روزی که از من دعوت کردید به دفتر شما در خیابان فردوسی بیایم، گفتم چنین شرطی دارم، به آن نشانی که هنگامی که شرط را گفتم، شما گفتید: «ما اصلا به دنبال چنین افرادی می گردیم و این خیلی خوب است». در ابتدا که وارد شورا شدم احساسم این بود که همه با هم قرار است تلاش کنیم پرسشها مردم و شهر را شناسایی و جهت برطرف آن برنامه ریزی کنیم، ولی بعد از پنج، شش ماه فهمیدم که فضا اصلا فضای دیگری است و چنین نگرشی که داشتم نگرش عمومی نیست.
چرا پنج، شش ماه طول کشید؟ چه مواردی پیش آمد که به این نتیجه رسیدید؟
موضوعات مختلفی در دستور صحن شورا می آمد، ولی به نتیجه نمی رسید، مثل گزارش های حسابرسی که در دستور کار قرار می گرفت و ما می دیدیم اتفاقاتِ رخ داده با منافع مردم تعارض دارد، ولی دوستان به این تعارض ها به طور جدی توجه نمی کردند و حتی حمایت هم می کردند، به طوری که چند مرتبه یکی از اعضا در صحن علنی به من پرخاش می کرد و من تعجب می کردم که آیا چنین تصویر العمل هایی در برابر طرح ایرادها نشان می دهند؟ به جای همکاری و استقبال از کار کارشناسی و پیگیری، پرخاش و بی احترامی می کردند، در برابر این واکنش‌ها سکوت کردم و بعد از جلسه، اصولگرایان آمدند و عذرخواهی و تقدیر کردند که سعه صدر داشتم و تصویر العمل نشان ندادم، بعد از مدتی و به مرور به عمق پرسشها پی می بردم و بی تفاوتی مردها و همراه شدن آنان با این تخلفات را می دیدم و تعجب می کردم که آیا با قیافه و به اسم اصولگرایی، تخلفات را می بینند، ولی به واسطه پرسشها سیاسی و جناحی چشم می بندند و حتی حمایت هم می کنند، اینها تعارضاتی بود جهت بنده که خودم را نماینده مردم می دانستم و بسیار سنگین بود.
با همین رویکرد و ناامیدی از شرایط، به سمت انصراف رفتید؟
هیأت رئیسه شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران فرمالیته بود/ همه‌کاره جمران بو
بعد از یک سال به این تصمیم رسیدم تا حداقل دِینی از مردم به گردنم نباشد و کناره گیری کنم، ولی در نهایت با مشورت یکی از دوستان امین و مورد وثوق خودم این تصمیم عوض کردن کرد و ادامه دادم.
شما تقریبا از ابتدای دوره چهارم مواضع روشنی داشتید و بعد از یک سال در برابر شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران قرار گرفتید، آیا در این مدت از سوی شهرداری یا اعضای شورا یا بیرون از شورا تحت فشار یا تهدیدی بودید؟
همان اوایل (دوماهه اول) دو نفر با فاصله زمانی از شهرداری آمدند؛ ولی آنها افراد دارای جایگاه و پست سطوح اوج نبودند، کارمندانی بودند که شاید می درخواست کردند محک بزنند و گفتند شما هر قسمتی از شهرداری، هر مشکلی را که خودتان و دوستان و اقوام داشته باشید، به ما اعلام کنید تا مرتفع کنیم، قطعا فردی کارمند در رده پایین به خودش این اجازه را نمی دهد که بیاید به عضو شورا چنین حرفی بزند مگر اینکه از او خواسته باشند و مأموریت داشته باشد.
چون تعهدی به آنها نداشتم، لزوما همراهی نمی کردم. حتی یکی از لیدرهای اصولگرای شورای چهارم از من مطالبه کرد و گفت شما خارج از فضایی که اصولگرایان دارند، حرکت می ک
تهدیدها مستقیم و جدی نبود؛ این آخرهای نگرانی هایی بود. به عنوان نمونه هنگامی که می گوییم جمع آوری پسماند باید به مزایده گذاشته شود تا ٣۵٠ میلیارد تومان در سال از جیب مردم هزینه نکنید و درعین حال باید از کسی که زباله را جمع می کند، پول بگیرید، این پول به جیب عده ای می رفت، بنابراین دوستان و اطرافیان به شوخی می گفتند حافظی دیه ات چقدر است که از این حرف ها می زنی!؟ بحث ها در این حد بود و بالاخره عده ای ارتزاق می کردند و می کنند و با صحبت هایم منافع عده ای ترساندن می شد.
در روزهای آخر شورا ارتباطات شما با دیگر اعضا چطور بود؟
هیأت رئیسه شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران فرمالیته بود/ همه‌کاره جمران بو
اصلاح طلبان و اصولگرایان به طور جداگانه جلسه داشتند که در جلسات ماه های آخر شورا، اصولگرایان دیگر من را دعوت نمی کردند. در جلسات هماهنگی قبل از آخرین انتخابات هیئت رئیسه جهت سال چهارم شورا، اعلام کردم که به عنوان نایب مدیر می خواهم کاندیدا شوم و به اصولگرایان گفتم نمی خواهم به من رأی بدهید، ولی حرف ها را بشنوید و به عالی ترین فرد رأی بدهید و بعد هم این آیه قرآن را خواندم «و بشر عبادی الذین…» و گفتم، آن دنیا از شما نمی پذیرند که بگویید چون آقای سروری و آقای چمران گفتند ما رأی دادیم، بعد از این صحبت های بنده، آقای چمران گفت این حرف های شما قرآن سر نیزه کردن هست، منافقان از آیات قرآن سوءاستفاده می کردند و این واکنش‌ها شما منافقانه هست.
پس آقای چمران شما را در ردیف منافقان هم گذاشتند؟
بله، در پاسخ هم گفتم بنده به تکلیفم عمل می کنم و آنچه را درست می دانم، انجام می دهم.
شما در این چند سال با شخص قالیباف دیدار و جلسه ای جداگانه داشتید؟
از زمانی که شورا رسمیت پیدا کرد تا همین امروز فقط یک بار در دفتر ایشان جلسه داشتم و آن هم به دعوت آقای مسجدجامعی در سال اول بود. جلسه هم راجع به بافت فرسوده بود و من گفتم ارتباطی ندارد ولی آقای مسجدجامعی تأکید بر حضورم داشتند. غیر از این اتفاق، بعضی جلسات شورا بود که ایشان تشریف داشتند و یک بار هم همراه اعضای دیگر شورا در واگن سازی حضور داشتیم جهت دیدار و بهره برداری از چند واگن ولی به جز اینها یک جلسه دیگر بود که اوایل سال دوم شورا داشتیم.
بعد از اینکه چالش من با شهرداری عیان شد؛ آقای دکتر سید مسعود خاتمی، کسی که سال ها با او در بنیاد جانبازان کار کرده ام، با من تماس گرفت و گفت چه خبر است و آیا این طور موضع گیری می کنی؟ گفتم وقت بگذارید تا برایتان توضیح بدهم. متعاقبا در جلسه ای جهت ایشان توضیح دادم که چه اتفاقات و تخلفاتی در حال انجام است و مردها چشم بسته اند، نهایتا قرار شد جلسه ای چهارنفره با مردها سروری و قالیباف داشته باشیم که بنا بر درخواست بنده، خارج از دفتر شهردار و در دفتر سروری حوالی خیابان فردوسی برگزار شد. در آن جلسه از تخلفات عدیده شهرداری و بی تفاوتی قالیباف صحبت کردم.
قالیباف در آن جلسه گفت گزارش هایی را که راجع به مدیرانم می آید جهت بازرسی می فرستم و صحت و سقم آن را بررسی کرده و اگر درست باشد، حتما عزل می کنم ولی به حافظی و سروری آن قدر اعتماد دارم که اگر بگویند آقای فلانی را بردار، بدون بررسی این کار را می کنم. در پاسخ به این موضع شهردار گفتم، آقای قالیباف این موضع شما، دیگر اسمش مدیریت جهادی نیست، این مدیریت منفعلانه است که نشسته اید تا به شما متخلف را معرفی کنند؛ مدیریت جهادی یعنی سازوکاری ایجاد کنید که کسی نتواند تخلف کند. حاصل آن جلسه همین حرف ها بود و نتیجه ای نداشت و بعد قالیباف مسیر خودش را رفت و حافظی هم مسیر خودش را رفت.
در این سال ها اعضا همواره امتیازاتی را داشتند که استفاده می کردند و خیلی ها هم استفاده نمی کردند ولی امکانش بود، به شما پیشنهادی نمی شد؟
به من پیشنهاد مستقیمی نشد به جز تعاونی مسکن شورا که تشکیل شد و نامه ای آمد که با فلان مبلغ عضو شوید که قبول نکردم و نوشتم این کار در شأن شورا و اعضای آن نیست، بعد از آن دیگر اطلاعی ندارم که چه کردند.
در سه سال آخر شورا فضای شورا علیه شما بود و بعضی از اعضای اصولگرا و حتی اصلاح طلب مستقیما در برابر شما موضع داشتند و مدیر شورا هم برخوردهای تند و بی سابقه ای در برابر شما اعمال می کرد! این چالش شما با اعضا و هیئت رئیسه و مدیر چقدر جلوی کار شما را می گرفت؟
البته هیئت رئیسه خودش هم می دانست که هیئت رئیسه صوری است و شرح وظایف قانونی اش اجرائی نمی شد و همواره آقای چمران شخصا تصمیم می گرفت و بعضا اعضای هیئت رئیسه انتقاد هم داشتند ولی به جایی نمی رسید و همه چیز کاملا قائم به فرد بود. در مورد کارها هم بسیاری از مباحث یا متوقف می ماند و به نتیجه نمی رسید یا روند کند می شد. به عنوان نمونه راجع به موضوعی خاص بعد از کار کارشناسی با مدیر شورا مکاتبه می شد ولی عنوان یک سال متوقف می شد و بعد می دیدیم همان کار را کمیسیون دیگری مطالبه کرده و در دستور قرار می گیرد، درحالی که ما کمیسیون مهم جهت آن عنوان بودیم، اعتراض هم که می کردیم، جوابی در کار نبود، مدیر تمایلی نداشت که مطلبی به نام کمیسیون سلامت در سوابق ثبت شود.
این چالش ها با اعضا نبود؟
جز یکی، دو مورد، چالش زیادی نداشتیم. البته در یکی از موارد و در صحن علنی گفتند کارشناسان کمیسیون شما مریض هستند. در مورد دیگری هم مدیر روابط عمومی شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران در متنی به بنده به عنوان عضو شورا توهین کرد، به دنبال آن همه اعضا اعتراض کردند و آقای کاشانی متنی اعتراضی خطاب به شهردار نوشت که ٢٩ نفر آن را امضا کردند و از من هم درخواست کردند امضا کنم که گفتم چون به شخص بنده توهین شده، بهتر است خودم امضا نکنم، ولی آقای کاشانی گفت عنوان توهین به عضو شورای شهر است نه شخص شما که بنده هم امضا کردم و ٣٠ امضا شد، حالا ببینید آن یک نفر چه کسی بود و آیا امضا نکرد.
این نامه در صحن مطرح شد و چمران گفت نامه را به شهردار نزنید و به مدیر کمیسیون نظارت و حقوقی شورا محول کنیم تا بررسی و نتیجه را به صحن شورا اعلام کند. هم وقت شهرداری عنوان توهین را رد کرد و گفتند صحت ندارد و منظورمان خبرنگاران بوده اند که این هم عذر بدتر از گناه بود. ما منتظر ماندیم تا آقای سروری به عنوان مدیر کمیسیون، اقدام کند.
در این فاصله فایل تصویری جلسه یادشده را از شهرداری گرفتیم و با فایل صوتی ای که خودمان داشتیم تطبیق دادیم و کاملا مشخص بود قسمت هایی از آن از بین بردن شده است است که با ذکر شرح به آقای سروری تحویل دادم. یک ماه بعد ایشان به من گفتند بررسی کردم و حق با شماست، این آقا خلاف واقع می گوید و توهین شده است هست، بنده هم خواستم گزارش آن را طبق نظر اعضا به صحن ارائه کنند، ولی هیچ وقت و تا آخر شورا این گزارش ارائه نشد. این آخرهای هنگامی که توهین ها زیاد شده است بود، در صحن گفتم اگر مدیر کمیسیون حقوقی همان موقع گزارش این توهین را به صحن علنی ارائه می کرد، این اتفاقات و توهین ها تکرار نمی شد. در اتفاق آخر، در آخر جلسه شورا راجع به نبود ایمنی در خط هفت مترو، کنار گیت خروجی صحن شورا با معاون شهردار درگیری لفظی به وجود آمد که به من گفتند «دروغ گو» و من معترض شدم.
آقای چمران در جلسه بعد این گونه توجیه کرد که این اتفاق بعد از جلسه و خارج از صحن رخ داده و مسئله شخصی بوده و به شورا ربطی ندارد! سؤال من این بود که مگر دفعه قبل که مدیر روابط عمومی شهرداری در جلسه با اصحاب رسانه، توهین کرد در داخل صحن بود؟ آیا آن موقع ٣٠ امضا جمع شد؟ آن موقع عضو شورا و نماینده مردم بودم، ولی این بار نبودم؟ و آیا جهت پرسشها شخصی آنجا بودم و پشت گیت دیگر عضو شورا نیستم؟ این توهین به عضو شورا و نماینده مردم بود و مدیر شورا هم موظف به پیگیری بود، ولی توجهی نکردند.
هیچ وقت با آقای چمران راجع به این رفتارهای عجیب و دور از قانون صحبت نکردید؟
یک بار یکی از دوستان پیشنهاد کرد شخصا برو و حرف بزن و حتی بگو می خواهم به منزلتان بیایم و حرف بزنیم و این طوری دیگر نه نمی گوید و حرفت را بزن و با هم سنگتان را وابکنید؛ بنده قبول کردم و پیش قدم شدم و گفتم اگر اجازه بدهید یک جلسه منزلتان بیاییم، ولی قبول نکرد و گفت: «نیازی نیست». من تا این حد هم پیش رفتم و زیاد از این از دستم بر نمی آمد، ولی نپذیرفت.
در ماجرای حسابرسی ها که جهت نخستین بار مطرح می شد و حساسیت زیادی را هم به وجود آورد، آقای دبیر ورودی غیرمنتظره داشتند و سؤال زیادی پیش آمد که آیا دبیر که با قالیباف همراه است این گونه افشاگری می کند؛ از شما که پرسیدیم، گفتید فعلا همراهیم و منتظر می مانم ببینم چه می کنند! حالا می توانید راجع به این علت حرف بزنید؟
باید از خودشان بپرسید که آیا وارد شدند و آیا بعد سکوت کردند.
در این آخرهای و نزدیک به انتخابات از پیشنهادهایی صحبت شد که از سوی اصلاح طلبان به شما می شد، چقدر این پیشنهادها صحت داشت و اگر بود از سوی چه افرادی و جهت چه مقاصدی بود؟
پیشنهادها محدود به حضور در فهرست شورای آنها بود و جهت پست های اجرائی به هیچ وجه نبود. آقای مسجدجامعی در نشست خبری اعلام کرد آقای خاتمی از من خواسته اند با دکتر حافظی صحبت کنم و دعوت کنم عضویت کند، بنده هم دلایل عدم امکان جهت همراهی در شورای پنجم را ذکر کردم و ضمن تشکر، عذرخواهی کردم که نمی توانم عضویت کنم، مذاکرات در همین حد بود، البته یکی دیگر از دوستان اصلاح طلب به مطب من آمد و گفت: «ما انتظار داریم شما همراه شوید، متقاضی زیاد است و مسابقه فشرده و جمع بندی ما این است که شما در فهرست باشید و توقع ما این نیست که چون در فهرست ما هستید سکوت کنید، همان رویه خودتان را پیش ببرید تا بتوانیم ایمنی سیستم را حفظ کنیم».
واژه های کلیدی: قالیباف | کمیسیون | توهین ها | شهرداری | شورای شهر | هیئت رئیسه | کمیسیون حقوقی | اخبار اجتماعی
