۴۴ ساله وارد بهشت شد و ۵۶ ساله از آن خارج شد تا مقتدرترین و با ثبات‌ترین شهردار پایتخت لقب بگیرد.
رویای تازه قالیباف چیست؟
عبارات مهم : ایران
به گزارش اعتماد؛ محمد باقر قالیباف ١٢ سال جبّه ریاست شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران را برتن نگه داشت تا عنوان موثرترین کارگزار توسعه پایتخت کشور عزیزمان ایران لقب بگیرد. در دوره سیادت او بر شهر و شهروندان نه تنها صورت پایتخت کشور عزیزمان ایران تغییری اساسی کرد که خود این سیاستمدار راستگرا را هم به دالان دگردیسی کشاند. چه آنکه اگر در بازه زمانی مدیریت قالیباف، پایتخت کشور عزیزمان ایران دچار تب تند توسعه شهری شد کارنامه سیاسی او نیز قطور تر و زبان سیاسی اش تند تر و معترضانه تر از هم کیشان و هم مسلکان سیاسی اش شد.
رویای تازه قالیباف چیست؟
تا جایی که اگر او روزگاری از واعظان پاسداشت وپایبندی به اصولِ اصولگرایی بود حالا همچون دیگر همتایان ناموفق خود در بازی سیاسی، همچون محسن رضایی نه تنها جهت «نواصولگرایی» خطابه بلند می خواند که جهت آن دست به قلم می برد و سر حوصله نسل سوم راستگرایان را جهت اصلاحات و انقلاب در بنیان های بنگاه های جناح راست مخاطب خود قرار می دهد. یادداشتی که قالیباف در باب ضرورت نواصولگرایی به رشته تحریر درآورد چیزی نبود جز رونمایی از یک قالیباف جدید. سیاستمداری که در انتخابات ریاست جمهوری جهت جبران مافات ٩٢ با هزار امید وارد بازی بزرگ سیاسی شد ولی راحت تر از هر لحظه به وسیله هیات مدیره جناح راست مجبور به انصراف به نفع سید ابراهیم رییسی شد.
کناره گیری اجبارانه او از انتخابات و واگذاری شورای شهر به اصلاح طلبان باعث شد تا قالیباف علی رغم انتخابات ٨۴ و ٨٨ پست و پناه «بهشت»را نداشته باشد. خداحافظی او از شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران را هرچند خیلی ها آخر عصر سیاست ورزی قالیباف اعلام کردند ولی خاطره گویی سیدحسن خمینی از شبگردی های پایتخت کشور عزیزمان ایران با قالیباف، تمجیدهای علی مطهری و خنده های سید محمود دعایی و توصیه نامه آیت الله موسوی خویینی ها به محمدعلی نجفی مبنی بر عدم ارایه گزارشی از میراث قالیباف جهت اهل اشاره، نشانه ای بود از آنکه عمر سیاسی این سردارِ سیاستمدار هنوزبه آخر نرسیده و تازه اول راه است.
۴۴ ساله وارد بهشت شد و ۵۶ ساله از آن خارج شد تا مقتدرترین و با ثبات‌ترین شهردار پایتخت لقب بگیرد.
هرچند قالیباف پیش از آنکه کلید بهشت را به شهردار اصلاح طلب تحویل دهد به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمده ولی تردیدی نیست که این منتقد و معترض تازه جناح راست با انباشت تجربه فراوان در دو حوزه مدیریتی و سیاسی همچنان از منجیان راستگرایان سیاسی کشور عزیزمان ایران جهت روز هرگز به شمار می آید. چه آنکه اردوگاه اصولگرایان در ساحات و ساعاتی که با بحران ریزش محبوبیت اجتماعی و قهر ژنرال ها و جدا کردن سفره های سیاسی ارزش مواجه هست، محمد باقر قالیباف با شبکه مدیران وفادار به خود، عملگرایی تشکیلاتی، توان اجرایی و انگیزه های سیاست ورزی فراوان در زمره یکی از معدود خیر الموجودین باقیمانده در جناح راست است.
از همین رو خداحافظی قالیباف با بهشت و حج این روزهای او را می توان یک استراحت کوتاه مدت ارزیابی کرد. ولی پرسش مهم این است که این سیاستمدار اهل مشهد چه موقعیت و وضعیتی در حاکمیت و جناح راست دارد؟ چه اهداف و مقاصد سیاسی ای را دنبال خواهد کرد؟ آیا در آینده ای نه چندان دور از سوابق و تجارب او جهت مدیریت و ساماندهی بنگاه های اقتصادی بزرگ بهره گرفته خواهد شد یا آنکه همه فکر و فعل خود را متمرکز در نواصولگرایی و تاسیس حزب خواهد کرد؟
یکم/ روش سیاسی؛ مرزبندی با اصولگرایان
هیات مدیره اصولگرایان هرگز در بزنگاه های انتخابات، محمدباقر قالیباف را در محاسبات ارزش نیاورده اند. او هرگز روی خوش از احزاب و گروه های اصولگرا ندید. دستش گویی جهت آنان نمک نداشت. حتی خرده گروه های اصولگرا همچون مداحان هم پا به رکابش نماندند و یاری اش نکردند. هر چه کرد به در بسته خورد. در انتخابات ٩٢ و حضور حداکثری کاندیداهای اصولگرا فقط تعدادی از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از او حمایت کردند و شبه احزاب منتسب به او.
رویای تازه قالیباف چیست؟
در انتخابات مجلس دهم هم اصولگرایان جهت جلسات همگرایی هرگز دعوتنامه ای جهت قالیباف ارسال نکردند و در انتخابات ٩۶ هم که فشار جمنا جهت کناره گیری به نفع سید ابراهیم رییسی باعث شد تا عطای ماندن در انتخابات را به لقایش ببخشد. قالیباف هرچند در تمامی این اتفاقات حرفی نزد و انتقادی نکرد ولی بلافاصله هم او و هم حامیانش زبان انتقاد از نیام بر کشیده و از فشارهایی که باعث به انصراف او از انتخابات ٩۶ شد سخن گفتند. آنان با صراحت اعلام کردند که رای قالیباف به مراتب زیاد از سید ابراهیم رییسی بود.
اما صدای اعتراض و انتقاد قالیباف تنها با پاسخ تند بعضی اصولگرایان روبه رو شد تا محمدباقر قالیباف بعد از قطع امید از هیات مدیره جناح راست، جوانان این جناح سیاسی را مخاطب قرار دهد. قالیباف در نامه سرگشاده خود راجع به ضرورت نواصولگرایی نوشت: «به این باور رسیدم که تغییرِ اساسی در نحوه کنشِ جریانِ اصولگرایی یکی از مطالباتِ مهم امروزِ شما جوانانِ مومن و دلسوزِ انقلاب و کشور است.
۴۴ ساله وارد بهشت شد و ۵۶ ساله از آن خارج شد تا مقتدرترین و با ثبات‌ترین شهردار پایتخت لقب بگیرد.
امروز دیگر روشن است که اصولگرایی باید با حفظِ مبانی و ارزش های انقلابی جمهوری اسلامی، در نگرش و شیوه سیاست ورزی خود متحول شود و با گفتمان و صورت هایی نو، حرکت در جهت «نو اصولگرایی» را هرچه سریعتر شروع کند.»
او در این یادداشت «دوستان اثرگذار» را به «خود انتقادی» یا «محاسبه نفس سیاسی فرا خوانده و در عین حال تفسیری سیاسی از «آتش به اختیار» ارایه داده و نوشته بود: «امیدوارانه، فعالانه و آتش به اختیار وارد صحنه شوید و منتظرِ کارها از اوج به پایین در جریانِ اصولگرایی نباشید؛ لیکن تحلیلِ رفتارهای بعد از انتخاباتِ بعضی دوستان نشان می دهد تصمیم گیری در این مورد در راس جریان همچنان دچارِ اختلال است.»
رویای تازه قالیباف چیست؟
او البته با طرح پرسش هایی جدی تلاش کرد تا باب گفتمان راجع به نواصولگرایی را جهت پدران و پسران اصولگرا باز بگذارد ولی انتشار این یادداشت این خبر براق را به همراه داشت که او هرگز همچون محسن رضایی قصد ندارد دوباره پوتین و یونیفرم نظامیگری را تن پوش خود کند که بالعکس نیتش عبور از اصولگرایی و رسیدن به نواصولگرایی با فرمول عملگرایی هست. البته تردیدی نیست که محمدباقر قالیباف در این یادداشت تلاش کرده تا هم اعتراض خود به سبک مدیریت جریان اصولگرایی و مکانیزم های سیاسی آنان را به گوش اعضای هیات مدیره این جناح برساند و هم آنکه «مرزبندی» خود با آنان را کلید زده باشد.
طرح نواصولگرایی از سوی قالیباف نشان دهنده آن است که سیاستمدار ۵۶ ساله طرقبه ای در بن بست چه کنم های اصولگرایان فهمیده که هیچ دستی نمی تواند گره های کور افتاده بر کلاف در هم تنیده اصولگرایان را باز کند و از همین رو نمی خواهد بیش از این با برند اصولگرایی مهر شکست در کارنامه سیاسی اش کوبیده شود. او صدای سازهای کوک و ناکوک را در سمفونی راست کیشان سیاسی کشور عزیزمان ایران شنیده و می داند در همهمه این اصوات نخراشیده، نه می تواند نُتی به نُت های اصولگرایان بیفزاید و نه آنکه راهی جهت غالب شدن صدای سازش در این ارکستر محافظه کاران وجود دارد. همین است که همچون علی لاریجانی می خواهد آینده سیاسی اش را در هیاهوی فریادهای «انا رجل» اصولگرایان از آنان جدا کند. باقر قالیباف می داند اگر اسباب و اثاثیه اش را از اردوگاه اصولگرایان جمع نکند همان گونه که منزل و کاشانه راستگرایان گرفتار توفان «واگرایی»و «انشقاق» شده است جهت او بیش از این هم هزینه زا خواهد بود.
چنین است که محمدباقر قالیباف با خداحافظی از شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران بدون کار نخواهد نشست و شبکه مدیران و حامیان خود را رها نخواهد کرد. شاید جهت عملیاتی کردن این نیت، قالیباف نیمی از توان و اراده خود را معطوف به تاسیس حزب کند تا از این بعد در مقام یک نواصولگرا بدون وابستگی به اردوگاه اصولگرایان، طرحی نو و فصلی تازه را جهت سیاست ورزی خود و همفکرانش رقم بزند.
دوم/پست جدید؛ ستاد یا بنیاد
محمدباقر قالیباف با مدیریت ١٢ ساله خود در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران نشان داد مدیر هزینه است نه مدیر درآمد. میزان بدهی های او در شهرداری که در جهت سیاست های توسعه شهری او با ساخت تونل های بزرگ، زیرگذرهای مدرن، پل طبقاتی، اتمام برج مخابراتی و… اتفاق افتاده حکایت از آن دارد که قالیباف توان بالایی در «هزینه/توسعه» دارد. از همین رو او به عنوان مدیری که خود را «جهادی» می داند بی تردید در شرکت ها و بنگاه هایی که توان و پتانسیل بالای مالی دارند می تواند عنصری موثر به شمار آید. از سوی دیگر با توجه به حکم وی جهت عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام که نشان از اعتماد حاکمیت و مقبولیت عملکرد وی در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران است یکی از بنگاه های ملی ستاد اجرایی فرمان ١٠ امام، بنیاد مستضعفان و جانبازان، قرارگاه خاتم الانبیا و معاونت اقتصادی آستان قدس رضوی می تواند محل خدمت تازه محمدباقر قالیباف باشد. باید به انتظار نشست و دید محمدباقر قالیباف چه آینده ای خواهد داشت؟
واژه های کلیدی: ایران | سیاسی | قالیباف | انتخابات | اصولگرایان | محمدباقر قالیباف | انتخابات مجلس دهم | انتخابات ریاست جمهوری
