مریم دوستی : مدیریت فرهنگی در سینما وجود ندارد

عبارات مهم : تئاتر

مریم دوستی که این روزها در تدارک ساخت دومین فیلمش هست، فوق لیسانس کارگردانی دارد.

مدیریت فرهنگی در سینما وجود ندارد / مریم دوستی

خیلی ها او را به عنوان طراح صورت پردازی می شناسند، هرچند قبل از این که وارد حرفه صورت پردازی شود، چند فیلم کوتاه ساخته که جوایز زیادی را از جشنواره های داخلی و خارجی از آن خود کرده است.

او سال گذشته فیلم دریاچه ماهی با عنوان دفاع مقدس را کارگردانی کرد و این روزها در تدارک ساخت فیلمی است که به گفته خودش موضوعی اجتماعی ـ دفاع مقدسی دارد. با او راجع به حضورش در سینما هم صحبت شدیم.

خودش می‌گوید: «از نوجوانی در تئاتر و سینما فعالیت داشتم و از سن کم در دوره‌های آموزشی تئاتر و سینما شرکت می‌کردم. به واسطه خانواده‌ام به خارج هم سفر کرده و در آ

از سن کم وارد حرفه هنر شده است اید این علاقه شخصی بود یا خانواده یا جریان خاصی شما را به این سمت برد؟

من در یک خانواده نظامی ـ فرهنگی متولد و بزرگ شده است ام، ولی خانواده هیچ تاثیری در این که کار تئاتر و سینما را گزینش کنم، نداشتند. علاقه شخصی به هنر باعث شد تا از همان نوجوانی وارد تئاتر و بعد سینما شوم.

سن ۱۸ سالگی جهت کارگردان شدن خیلی سریع هست، باید هم به حرفه مسلط باشی و هم بتوانی یک گروه را مدیریت کنی، باید توانایی و اعتماد به نفس بالایی داشته باشید؟

وقتی پای هنر در میان بود، من بیش فعال می شدم! از نوجوانی در تئاتر عروسک گردانی می کردم و خیلی چیزها را یاد گرفتم. فرزند آخر خانواده بودم، به همین علت یادگیری از بزرگ تر به اصول زندگی ام تبدیل شده است هست. در تئاتر و سینما هم تلاش کردم از بزرگ ترها و کسانی که به این حرفه مسلط هستند، اصول کار را یاد بگیرم.

مدیریت فرهنگی در سینما وجود ندارد / مریم دوستی

از نوجوانی وارد حرفه ای شده است اید که به نظر می رسد باید در آن مردانه عمل کرد تا موفق شد! شما هم از این ایده استفاده کردید؟

به نظرم محیط سینما آدم ها را زیاد بی تربیت می کند تا خانمانه و مردانه! چون حرمت خیلی چیزها را شکسته و از بین می برد، بخصوص این روزها و با توسعه اینترنت آدم ها خیلی زیاد از گذشته دریده شده است و مرزها را نادیده می گیرند. خیلی از همکاران ما در سینما از اینترنت استفاده می کنند، وارد حریم یکدیگر شده است و گاهی حتی به یکدیگر بد و بیراه می گویند، همدیگر را قضاوت می کنند و… البته خیلی از این رفتارها به تربیت خانوادگی و هویت شخصی افراد بستگی دارد. اعتقاد دارم سینما آدم ها را جنتلمن بارنمی آورد؛ مگر این که کسانی که وارد سینما می شوند، توانایی حفظ هویت خود را داشته باشند.

چرا در همه دوره ها و سال ها راجع به سینمای کشور عزیزمان ایران و کسانی که در آن فعالیت می کنند، این حرف گفته شده است که در پشت صحنه سینما نوعی ولنگاری وجود دارد؟

خودش می‌گوید: «از نوجوانی در تئاتر و سینما فعالیت داشتم و از سن کم در دوره‌های آموزشی تئاتر و سینما شرکت می‌کردم. به واسطه خانواده‌ام به خارج هم سفر کرده و در آ

درباره آدم های اصیل این اتفاق نیفتاده و نمی افتد. به جای کلمه ولنگاری بهتر است به این اشاره کنیم که درهای سینمای کشور عزیزمان ایران باز است و هر کسی می تواند وارد این حرفه شود. در دیگر حرفه ها مثل پزشکی اصلا اینجوری نیست که به عنوان نمونه پدر و مادر یا فا میل بتوانند فرزند های خود را وارد این شغل کنند، چون به تخصص نیاز دارد، ولی در سینمای کشور عزیزمان ایران این تخصص نادیده گرفته می شود. اگر کسی آشنا نداشته باشد، می تواند پول بدهد وارد سینما شود. آدم هایی که بدون تحصیل و تخصص وارد سینما می شوند، این حرفه را خراب می کنند و خودشان هم سرانجام بخیر نمی شوند. من مدرس سینما هم هستم و می دانم آموزشگاه های بازیگری بدون هیچ ضابطه و قانونی زیاد شده است اند و علاقه مندان را جهت پول جذب می کنند و بعد تعدادی از آنها را به هر طریقی شده است به سینما تزریق می کنند. جلوی این کارها باید گرفته شود. آدم های سینما روزبه روز زیاد می شوند، بدون هیچ مدیریت و نظارتی. واقعیت این است که مدیریت فرهنگی در کشور ما ضعیف است.

در کنار مدیریت فرهنگی به نظر می رسد هر آدمی جهت خودش باید مرزهای فردی داشته باشد تا هر کسی براحتی نتواند از آنها عبور کند. شما این مرزهای فردی را چگونه تقویت و مدیریت می کنید؟

راستش زیر بار کارهایی که خیلی ها جهت پول می کنند، نمی روم. به عنوان نمونه نمی پذیرم کسی بگوید اینقدر پول می دهم در فیلمت بازی می کنم! به نظرم اگر این روش در سینمای ما اصلاح شود خیلی از پرسشها حل می شود. باید بپذیریم جهت هر کاری که انجام می دهیم دستمزد می گیریم و همین کفایت می کند و نباید مرزها را با هم قاطی کنیم و پول عاملی جهت ورود هر کسی به سینما باشد. همان طور که محیط بان داریم، سینمابان نیز باید داشته باشیم تا از مرزهای سینما محافظت کند. من مدعی نیستم که بدون عیب و ایرادم، ولی تلاش می کنم نگاهم به سینما، انسانی و هنری باشد و خودم را متمایز کنم از آدم هایی که فقط جهت پول وارد سینما می شوند.

مدیریت فرهنگی در سینما وجود ندارد / مریم دوستی

وقتی تصمیم گرفتم فیلم اولم؛ دریاچه ماهی را با عنوان دفاع مقدس بسازم، خیلی ها گفتند این کار را نکن و با یک فیلم جنگی، کارگردانی فیلم بلند سینمایی را شروع نکن، ولی من چون به این عنوان علاقه داشتم و آدم هایی که در جنگ حضور داشتند و تاثیر دفاع مقدس را بر زندگی خانوادگی آنها دیده بودم، فیلمم را ساختم. فیلم اولم را بعد از ۲۰ سال فعالیت در سینما و تئاتر ساختم و همه این سال ها تلاش کردم سینما و فضای آن را بشناسم و کارم را دقیق انجام دهم. برایم خیلی مهم است چه افرادی از طریق فیلم من وارد سینما می شوند، به همین علت حتی در گزینش بازیگران فیلم هم نگاهم اقتصادی و پولی نیست. اعتقاد دارم سینما حرفه ای کاملا تخصصی است به همین علت باید کسانی وارد آن شوند که کارشان را بلد هستند و در جایگاه درست خود قرار گیرند.

واژه های کلیدی: تئاتر | سینما | سینمای | مدیریت | خانواده | سینمایی | اخبار فرهنگی و هنری