سعید سهیلی را حالا می‌توان یکی از کارگردانان و تهیه‌کنندگان پولدار سینمای کشور عزیزمان ایران دانست. فیلم «گشت۲» توانست لقب یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سین
سعید سهیلی : با شانس نمی توان فیلمساز شد
عبارات مهم : احساس
سهیلی کارش را در سینما با ساخت آثاری با عنوان دفاع مقدس شروع کرد که از میان آنها می توان به فیلم های مردی شبیه باران و مردی از جنس بلور اشاره کرد. او قبل از ساخت فیلم گشت ارشاد، آثاری مانند چارچنگولی و چهارانگشتی، سنگ، کاغذ، قیچی و… را برابر دوربین برده هست. با این کارگردان سینما راجع به راهی که طی کرده تا به امروز رسیده هم صحبت شدیم.
با شانس نمی‌توان فیلمساز شد / سعید سهیلی
شما به عنوان کارگردانی اهل مشهد معروفید، ولی گویا اصالتا تربتی هستید؟
متولد تربت حیدریه هستم و تا پنجم دبستان در این شهر بودم. از اول راهنمایی همراه خانواده ام به مشهد مهاجرت کردیم.
آیا شما هم از آن دست کارگردانانی هستید که مدعی اند از همان بچگی رویای کارگردانی سینما در سر داشتند و همه تلاش خود را کردند تا به آرزوی خود رسیدند؟
سعید سهیلی را حالا می‌توان یکی از کارگردانان و تهیه‌کنندگان پولدار سینمای کشور عزیزمان ایران دانست. فیلم «گشت۲» توانست لقب یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سین
از بچگی به سینما علاقه مند بودم و در آن سال ها هر فیلمی در تربت حیدریه اکران می شد، پنج تا ده بار به تماشای آن می رفتم. شهر تربت آن وقت دو سالن سینما داشت ـ البته حدود ۴۰ سال است این شهر اصلا سالن سینما ندارد ـ و معمولا چند هفته ای طول می کشید تا فیلم تازه اکران شود، به همین علت من چند بار جهت تماشای یک فیلم به سینما می رفتم. البته آن وقت تلویزیون در همه منزل ها نبود و ابزارهای سرگرم کننده بسیار کم بود و ما زیاد وقتمان را با مجلاتی مانند «کیهان فرزند ها» و «دختران و پسران» و سینما پر می کردیم. به عنوان نمونه یک هفته منتظر می ماندیم تا کیهان فرزند ها به شهر ما برسد تا داستان های دنبا له دار آن را بخوانیم. به سالن سینما و تماشای فیلم بسیار علاقه مند بودم، ولی این که فکر کنم روزی به عنوان کارگردان وارد سینما می شوم، اصلا به ذهنم هم خطور نمی کرد. اصلا فکر نمی کردم روزی با بازیگرانی که روی پرده سینما می بینم و جهت به دست آوردن تصویر آنها به هر دری می زنم، از نزدیک آشنا شوم و حشر و نشر داشته باشم.
یک توصیه ای که راجع به شما زیاد به چشم می آید، موقعیت شناسی شماست، این که در هر مقطع زمانی چگونه فیلمی بسازید که بتوانید به حیات سینمایی خود ادامه دهید، قطب نمای شما خوب کار می کند و جهت موفقیت را بدرستی نشانتان می دهد؛ به عنوان نمونه در دوره ای فیلم هایی با عنوان دفاع مقدس می ساختید و الان روی ساخت فیلم های کمدی متمرکز شده است اید؟
فیلمساز باید هوشیار باشد و متوجه شود چه موضوعی در چه موقعیت زمانی یقه اش را می گیرد. اگر سوژه ای که فیلمساز به آن می پردازد، دغدغه مردم نباشد و حال آنها را خوب نکند، مسلما در کارش موفق نخواهد شد. هنگامی که فیلمساز فیلمی راجع به جنگ می سازد، اثرش باید حرفی جهت امروز داشته باشد. نباید فقط تاریخ را روایت کرد، باید سوژه مورد نظر حرفی جهت مردم امروزی داشته باشد.
و این روش فیلمسازی، شما را در دنیای سینما حفظ کرده است؟
با شانس نمی‌توان فیلمساز شد / سعید سهیلی
زمان جنگ دغدغه مردم، سیاستمداران، اقتصاددانان و… جنگ بود و طبیعی است که فیلمسازان هم سراغ آن عنوان می رفتند، بااهمیت ترین عنوان روز جنگ و اتفاقات آن بود. فیلمسازان هم در آن وقت نمی توانستند این عنوان را نادیده بگیرند و سراغ مباحث دیگری بروند، ولی در زمانه کنونی مردم نیاز به خوش حالی دارند و فیلمساز نمی تواند این نیاز عمومی را نادیده بگیرد و به عنوان نمونه فیلمی درام و بسیار غمگین بسازد. راجع به معضلات اجتماعی نیز این روند مشهود هست. هنگامی که مردم با مشکلاتی مانند طلاق، اعتیاد، بیکاری و… دست به گریبان هستند، فیلمساز نمی تواند آنها را نادیده بگیرد. به نظرم هر دوره ای اقتضائات خاص خود را دارد که فیلمساز را به سمت ساخت آثار متفاوت می برد.
آیا اکنون می توان گفت سعید سهیلی جهت دوام آوردن در سینما با پرسشها جنگیده است؟
برای موفقیت در کار اصلا به ورد خواندن اعتقادی ندارم! خیلی ها فکر می کنند بسادگی می توان وارد سینما شد و سال های متمادی در آن ماند و فیلم ساخت. همین جا می گویم که اصلا چنین چیزی نیست. جهت کارگردان شدن، اول باید عاشق کارت باشی و جهت رسیدن به معشوق، کفش آهنی به پا کنی و در ظل گرما و در توفان و بوران سرما به سمت معشوق حرکت کرد. باید مشکل ها را تحمل کنی.
سعید سهیلی را حالا می‌توان یکی از کارگردانان و تهیه‌کنندگان پولدار سینمای کشور عزیزمان ایران دانست. فیلم «گشت۲» توانست لقب یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سین
هیچ کس با شانس نه فیلمساز می شود و نه در سینما دوام می آورد. علاقه است که آدمی را به حرکت وادار می کند و او را به جلو می برد و از بزرگراه پر از دست انداز و سنگلاخ نمی ترساند. در یک کلام باید همت و صبر داشته باشی. آنهایی که می گویند شانس آوردند که مهندس، دکتر، فیلمساز و… شدند تصور اشتباهی هست. فقط با پشتکار می توان به نشانه رسید. در حوزه فیلمسازی هم اگر علاقه، عشق، صبر و تلاش نباشد، شاید یک فیلم بسازد، ولی دوام نخواهد آورد.
الان ۵۸ ساله هستید، از راهی که آمده اید احساس رضایت می کنید؟
با شانس نمی‌توان فیلمساز شد / سعید سهیلی
به نظرم احساس رضایت، نسبی هست. گاهی اوقات از بعضی کارها و راه هایی که رفته ایم شاید احساس خوبی نداشته باشیم. این که شغلت را دوست داشته باشی یا نه، یکی از شاخصه های رضایتمندی درونی هست. بارها گفته ام دو شغل را از کودکی دوست داشته ام؛ یکی فیلمسازی و دیگری چوپانی! بشدت به گوسفند و سالن سینما علاقه داشتم. اگر غیر از این شغل ها را گزینش می کردم، رضایتم از زندگی حتما به صفر می رسید، ولی الان که فیلمساز شده است ام احساس رضایتم بالای ۹۰ درصد هست، ولی باز هم صددرصد راضی نیستم، ولی کلا از راهی که طی کردم، خوشحال و راضی ام.
واژه های کلیدی: احساس | سینما | سینمای | فیلمساز | سینمایی | اخبار فرهنگی و هنری
