رسانه های منتقد دولت عزمشان را جزم کرده اند که قرارداد توتال را «بکوبند». حتی اگر نماینده های دلواپس بهارستان نشین هم از پاسخ های وزیر نفت قانع شده است باشند،
مستندات آمریکایی شریعتمداری
عبارات مهم : ایران
رسانه های منتقد دولت عزمشان را جزم کرده اند که قرارداد توتال را «بکوبند». حتی اگر نماینده های دلواپس بهارستان نشین هم از پاسخ های وزیر نفت قانع شده است باشند، امکان ندارد کیهان و فارس راضی شوند. هم گرایی این دو رسانه جهت «نفی» قرارداد کشور عزیزمان ایران با توتال به جایی رسیده است که «حسین شریعتمداری» با «فارس» گفت وگو کرده هست. او سخنانی تقریبا تکراری گفته هست. پیش از مدیرمسئول روزنامه کیهان، دقیقا هفت ماه و یک روز پیش، احمد توکلی همین اطلاعات را داده و نسبت به مذاکره با توتال اعتراض جدی کرده بود (در ادامه همین گزارش به گفت وگوی شریعتمداری با فارس پرداخته خواهد شد).
مستندات آمریکایی شریعتمداری
کیهانی ها درست فردای روزی که وزیر نفت جهت سه فوریت تعلیق قرارداد توتال به پارلمان رفت و توانست نماینده های منتقد را قانع کند، تیتر نخستشان را به «سند رشوه توتال به یک مقام دولتی ایران» تخصیص داده شده است دادند. آنها در تصویر صفحه نخستشان هم تصویری به شکل «اسکرین شات» از سایت اینترنتی وزارت دادگستری آمریکا کار کردند که به عنوان رشوه گرفتن مقام دولتی کشور عزیزمان ایران از توتال اشاره کرده هست. هرچند گزارش کیهان مطلب تازه و قابل توجهی از عنوان رشوه در بر نداشت؛ آنها تنها به گزارش خبری آنچه در مجلس گذشت و در چند جمله به محکومیت توتال از سوی وزارت دادگستری آمریکا پرداخته بودند.
در این گزارش آمده بود: «زنگنه درحالی ماجرای رشوه توتال را تکذیب می کند که براساس مستندات وزارت دادگستری آمریکا، توتال به طرف ایرانی در قرارداد پیشین رشوه داده و محکوم شده است و این محکومیت را پذیرفته هست. در سند رسمی وزارت دادگستری آمریکا آمده است که شرکت نفتی توتال به جرم رشوه دادن به یک مقام رسمی دولت اسبق کشور عزیزمان ایران (دولت اصلاحات)، محکوم به پرداخت بیش از ٢۴۵ میلیون دلار جریمه شده است هست. از سوی دیگر زنگنه همانند ماجرای برجام که گفته شد تحریم ها در روز نخست و با انعقاد قرارداد فسخ خواهد شد از ریشه هر نوع تحریمی در آینده را تکذیب می کند و می گوید تحریمی صورت نخواهد گرفت که توتال از کشور عزیزمان ایران برود، بعد از امضای برجام نیز چنین ادعاهایی مطرح شد ولی نه فقط تحریم ها برداشته نشد که بر میزان آنها نیز افزوده شد!».
رسانه های منتقد دولت عزمشان را جزم کرده اند که قرارداد توتال را «بکوبند». حتی اگر نماینده های دلواپس بهارستان نشین هم از پاسخ های وزیر نفت قانع شده است باشند،
چند روز بعد (یعنی دیروز) شریعتمداری، در گفت وگویی که با «فارس» کرد، باز هم بر همان سخنان پیشین تأکید کرد. او البته سخنان احمد توکلی، نماینده سابق مجلس، استاد اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی و دارنده مؤسسه دیدبان شفافیت را تکرار کرده است ولی پیش از آنکه به ادله اش جهت رشوه دهی توتال به مقام ایرانی بپردازد، به رسانه های منتسب به اصلاح طلبان، تهمت هایی مانند «کم سوادی»، «فهم کم»، «نوشتن فرمایشی» زده و بعد هم با ادبیات دور از روزنامه نگاری حرفه ای، دقیقا از عبارت «پادو» جهت روزنامه نگاران استفاده کرده است.شریعتمداری به فارس گفته است: «کم سوادی بعضی از رسانه های حامی دولت و ناتوانی آنها از فهم مسئله ای به این سادگی تعجب آور نیست و البته از آنها که به فرموده می نویسند انتظاری هم نیست ولی مدیران مهم این رسانه ها به یقین از ماجرا باخبرند که با دستپاچگی پادوهایشان را به میدان فرستاده اند».
گفته های تکراری کیهان به فارس
«تاریخ ٢٩ می ٢٠١٣ که بالای سند درج شده، تاریخ محکومیت توتال در دستگاه قضائی آمریکاست و در همان سند آمده است که جرم این شرکت یعنی پرداخت رشوه به مقام دولتی ایران در دو نوبت و در سال های ١٩٩۵ و ٢٠٠۴ انجام شده است است که مربوط به دولت های سازندگی و اصلاحات است». اینها را مدیرمسئول کیهان به فارس گفته هست. به بیان مدیر مسئول کیهان، محکومیت توتال بعد از کشف جرم انجام شده است که در متن سند هم آمده هست. توتال در سال ١٩٩۵ مبلغ ١۶ میلیون دلار و در سال ٢٠٠۴ مبلغ ۴۴ میلیون دلار به مقام دولتی ایران رشوه داده است که در مجموع مبلغ رشوه ۶٠ میلیون دلار است و همه این توضیحات در متن سند آمده است و معلوم نیست مدعیان اصلاحات و سازندگی و اعتدال کدام بخش از این سند را انکار می کنند که انگار سر برف زردآلو پیدا کرده اند. شریعتمداری در ادامه گفت: ۶٠ میلیون دلار مبلغ کلانی است و برای توتال که این رشوه کلان را داده هست، استخدام تعدادی پادو برای انکار این سند کار دشواری نیست و از سوی دیگر کسی که این رشوه کلان را دریافت کرده هست، وقتی موقعیت خود را در خطر می بیند دور از انتظار نیست که اندکی از آن را بین بعضی ها تقسیم کند تا خیانت او را درز بگیرند. مدیرمسئول کیهان همچنین تصریح کرد: وقتی یک سوی قرارداد اخیر شرکت توتال است که سابقه رشوه دهی در پرونده خود دارد و از سوی دیگر رشوه قبلی توتال و نیز قرارداد مفسده انگیز کرسنت در دوران وزارت آقای زنگنه اتفاق افتاده هست، از ایشان انتظار می رود هوشیاری بیشتری داشته باشند و به توتال اجازه غارت دوباره منابع ملی را ندهند.
مستندات آمریکایی شریعتمداری
چند پرسش
هرچند سیدحمید حسینی، از بنیان گذاران اصلی اتحادیه صادرکنندگان فراورده های نفتی، در ادامه همین گزارش ابعاد موشکافانه تری از ادعای رشوه به «شرق» می دهد ولی پیش از آن می توان از منتقدان و دلواپسان خواست که به چند پرسش پاسخ دهند:
یک| اگر به راستی سایت وزارت دادگستری آمریکا و البته نهادهایی از این دست در ایالات متحده، مرجعی قابل استناد برای ایران هستند، بعد آیا می توان به دیگر ادعا هایشان علیه ایران اعتماد کرد؟ نکته آنکه نباید فراموش کرد اینها همان مراجعی هستند که حکم هایی راجع به سپاه پاسداران جمهوری اسلامی و البته برخی مقام های ایرانی صادر کرده اند. دلواپسان باید پاسخ دهند که آیا به همان اندازه که راجع به توتال به این نهاد استناد می کنند، راجع به پرسشها دیگر هم این نهاد را تأیید می کنند؟
رسانه های منتقد دولت عزمشان را جزم کرده اند که قرارداد توتال را «بکوبند». حتی اگر نماینده های دلواپس بهارستان نشین هم از پاسخ های وزیر نفت قانع شده است باشند،
دو| پرسش دیگر این است که آیا بهتر نیست به جای تاختن به توتال به عنوان رشوه دهنده، به فردی که رشوه را دریافت کرده هست، تاخته شود؟ «توتال» می تواند برای ایران اعتبار و سرمایه و تکنولوژی جدیدی بیاورد؛ آیا ایران به اینها نیاز ندارد؟
سه| خوب است منتقدان پاسخ دهند اگر در دوره محمود احمدی نژاد، چنین قراردادی بسته می شد باز هم منتقد و دلواپس بودند یا حامی و راضی؟
مستندات آمریکایی شریعتمداری
نان به قیمت روز خوردن!
«این دوستان منتقد هرکجا که منفعتشان ایجاب کند، به سخنان و ادعای خارجی ها و حتی آمریکایی ها استناد می کنند و آن را به عنوان یک مدرک قابل قبول می پذیرند؛ هرکجا هم به ضررشان باشد، از آن با عنوان توطئه استکبار جهانی یاد می کنند. احتمال اینکه آمریکا برای اینکه این قرارداد منعقد نشود و ایران ضرر کند، این سند را منتشر کرده باشد بسیار زیاد هست. روشن است که کشورهایی چون عربستان سعودی، اسرائیل و آمریکا از چنین قراردادی ناراضی هستند».
اینها را سیدحمید حسینی، از بنیان گذاران مهم اتحادیه صادرکنندگان فراورده های نفتی و یکی از اعضای اتاق بازرگانی ایران، به «شرق» می گوید. به بیان او: نکته این است که آمریکا نه به خاطر ایران، بلکه به خاطر نفع خودش علیه توتال ادعایی را مطرح کرد و توتال هم به این دلیل که نمی خواست سهامش در بورس آمریکا دچار چالش شود، توافق کرد که جریمه پرداخت کند. همان طور که بسیاری از بانک ها در بحث های عملکرد با ایران، کوبا و… پذیرفتند که غرامت بپردازند. اینکه حال در ایران، آیا مقام مسئولی رشوه گرفته است یا خیر؟ من بعید می دانم. در گزارش های ایران، سندی دال بر اینکه فردی رشوه گرفته باشد، نیامده هست. ممکن است فردی ادعا کرده و خودش را به بدنه حاکمیت ایران وصل کرده باشد، پول را گرفته باشد و هیچ ربطی هم به آقای زنگنه و وزارت نفت نداشته باشد.
حسینی توضیح می دهد: واقعیت این است که توتال آن قدر اسم و تکنولوژی و منابع مالی و… دارد که برای ورود به کشوری نیاز به رشوه و کارهایی از این دست ندارد. به گفته این فعال صنعت پتروشیمی، متأسفانه منتقدان دقت نمی کنند که در این یک سالی که توتال در حال مذاکره با ایران بوده هست، باید پیگیری می کردند تا روشن شود آن فرد یا افرادی که رشوه گرفته اند چه کسانی بوده اند؟ نه اکنون که ایران قرارداد را بسته و این رفتارها سرمایه گذاران دیگر را هم فراری می دهد. آیا از طریق قوه قضائیه پیگیری نکرده اند؟ آیا همواره به دنبال حاشیه و بلوا هستند؟ آیا همواره به دنبال بی اعتمادکردن مردم نسبت به مدیران دولت هستند؟
اخبار سیاسی – شرق
واژه های کلیدی: ایران | ایران | ایرانی | قرارداد | رسانه ها | اخبار سیاسی و اجتماعی
