برانکو ایوانکوویچ به کشورش برگشته و مشغول استراحت هست. او با قهرمانی به منزل برگشت و نخستین مربی‌ای بود که تیمش را به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱
برانکو: موفقیت هر لحظه تنبلی می آورد!
عبارات مهم : برانکو
روزنامه خبرورزشی نوشت: برانکو اخلاق و منش خاصی دارد. گاهی از در دروازه رد نمی شود و گاهی از سوراخ سوزن بیرون می رود! او یک روز از محسن مسلمان به عنوان معمار تاکتیکی تیمش نام می برد و روز دیگر همین بازیکن را چنان با نیمکت نشینی تضعیف می کند که دل هر تماشاگری به حالش می سوزد.
این واکنش‌ها ایوانکوویچ البته مسبوق به سابقه هست. در تیم ملی هم با بعضی بازیکنان لجبازی می کرد و به رغم موفقیت هایی که داشت، غالباً جو جامعه علیه او بود چون بازیکنانی را کنار می زد که عملکرد خوبی داشتند و به بازیکنانی مثل علی بداوی، جلال کاملی مفرد، ابراهیم میرزاپور و… بازی می داد. بازیکنانی که باکیفیت تر از آنها را در لیگ خودمان و حتی بین لژیونرها داشتیم ولی برانکو یک لیست واحد داشت که سال ها با همان لیست، هدایت تیم ملی را به دست گرفت و به صورت محدود از بازیکنان دیگری غیر از آنها سود می برد.
موفقیت هر لحظه تنبلی می‌آورد! / برانکو
با این حال برانکو را باید مربی موفقی دانست لیکن بدون مسلمان، منشا، رفیعی، طارمی و سرتن چوک هم تیمش را قهرمان لیگ می کند و از گردنه سخت لیگ قهرمانان به مرحله یک چهارم نهایی می رساند. او مربی موفقی است و این ادعا را آمار و ارقام دارد نه نگارنده این مطلب. در شماره روز گذشته، تمام این آمارها را نوشتیم تا بار دیگر ثابت شود پرسپولیس چطور توانسته دو فصل پشت سر هم قهرمان شود و آیا نسبت به سایر تیم ها، عملکرد بهتری داشته است.
دیروز همه چیز را نوشتیم به غیر از یک جمله که می تواند کلید تمام این موفقیت ها باشد. مدتی قبل و در واقع چند روز پیش از بازی پرسپولیس برابر سپیدرود، فرصتی دست داد تا ملاقاتی با برانکو داشته باشیم. در این ملاقات دوستانه، او جمله ای به کار برد که می تواند تمام زوایای موفقیت هایش را دربر بگیرد: «من عاشق کارم هستم. همه مربیان باید این طور باشند وگرنه مشاغل ساده تری نسبت به مربیگری هم وجود دارد و جهت پول درآوردن، می توان شغل دیگری را برگزید ولی مربیگری را دوست دارم چون هر لحظه در آن چالش های جدیدی نهفته هست. هم پرورش بازیکنان را می بینیم و هم تکامل آنها را.»
برانکو ایوانکوویچ به کشورش برگشته و مشغول استراحت هست. او با قهرمانی به منزل برگشت و نخستین مربی‌ای بود که تیمش را به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱
برانکو حرف هایش را این طور ادامه داد: «من موفقیت و پیروزی را دوست دارم. هر لحظه جهت هیچ یا همه، تیمم را به میدان می فرستم و اعتقادم این است که یا باید برنده بود یا یک تیم کاملاً معمولی و البته من نمی خواهم معمولی باشم. به همین علت است که تیم من به صورت مداوم تمرین می کند و حتی بعد از هر برد یا موفقیتی که به دست می آوریم، فشار تمرینات را زیاد کردن می دهم. من اعتقاد دارم موفقیت، می تواند آدم ها را تنبل کند. مثلاً بگوییم ما که دیگر قهرمان لیگ شده است ایم و همه چیز تمام شده است است ولی این طور نیست. بعد از قهرمانی، داستان تازه ای شروع می شود و باید از قهرمانی تان دفاع کنید. من موفقیت را دوست دارم ولی باید چالش تنبلی بعد از موفقیت را هم پیش روی خودم بپذیرم و با آن مبارزه کنم. بازیکنانم آن قدر حرفه ای شده است اند که این عنوان را درک کنند.»
این نگاه حرفه ای است که یک مربی به موفقیت هایش دارد. اینکه نباید زود، سیر شد و نباید گفت: «ما که قهرمانیم، غم دیگری باقی نمانده» و آن وقت دوباره به یک تیم معمولی بدل شد. چقدر این شرایط جهت تیم های ایرانی آشناست ؛ تیم هایی که خود را به آب و آتش می زنند تا قهرمان لیگ شوند ولی فصل بعد از قهرمانی، از مدیریت تا کادر فنی و بازیکنان می خواهند از تیم قهرمان فرار کنند و به تیم دیگری بروند چون اعتقادشان این است که امکان تکرار قهرمانی وجود ندارد ولی برانکو حرف دیگری می زند و طور دیگری فکر می کند. شاید نام این حرف ها «حرفه ای گری» باشد.
موفقیت هر لحظه تنبلی می‌آورد! / برانکو
واژه های کلیدی: برانکو | قهرمان | موفقیت | قهرمانان | لیگ قهرمانان آسیا | برانکو ایوانکوویچ | اخبار ورزشی و نتیجه های مسابقات
