ورزشکارانی که گول سینما را خوردند!

عبارات مهم : سینما

به گزارش مجله مهر، طی چند روز گذشته نام احمد نجفی بازیگر و کارگردانی که بیشترمان با «کارآگاه علوی» او را به خاطر می آوریم، با اقدام عجیب و متفاوتی که انجام داده بر سر زبان ها افتاده هست. او که به تازگی فیلمی را تهیه کرده و در صدد اکران عمومی آن بوده هست، در جریان پروانه نمایش گرفتن و مشکلاتی که در مسیر وجود داشت، اعتراض هایی را نسبت به شورای صنفی نمایش ابراز کرد. بعد از اینکه فیلمش از ۱۸ بهمن ماه در سینماهای کشور اکران شد، حالا نسبت به شرایط اکران اعتراض هایی را وارد دانسته و البته شبانه با خودش خاک و آب بُرده و در ورودی محل شورای صنفی را به گفته خودش «گِل» گرفته و همه را در دیده نشدن فیلمش مقصر دانسته است.

من یک ایرانی ام!
فیلمی که احمد نجفی بابت آن صدای اعتراضش را بلند کرده، «من یک ایرانی ام» نام دارد، به کارگردانی محمدرضا آهنج و علیرضا حیدری کشتی گیر آزادکار کشور که افتخارات متعددی در این رشته ورزشی کسب کرده، بازی می کند. ولی توصیه اش، این است که «من یک ایرانی ام» در حدود ۲۰ روزی که در سینماهای کشور اکران شده، نتوانسته توجه مخاطبان را به خودش جلب کند و پیوند حیدری با سینما به عنوان نقش اول چندان به مذاق اهالی هنر خوش نیامده و فیلم در این مدت هم نتوانسته فروش چندانی داشته باشد. در چنین شرایطی شاید به نظر برسد که نجفی با کارهایش می خواهد نام خود و فیلمش را بر سر زبان بیندازد تا در سینما دیده شود!

البته کارگردان فیلم هم از اینکه او را از جریان پخش فیلم باخبر نکردند، ابراز نارضایتی کرده و گفته بود که حتی خودش را به اکران شخصی فیلم دعوت نکرده اند و هنوز نتوانسته فیلم را روی پرده سینما ببیند و حتی از مردم هم می خواهد که جهت دیدن فیلم به سینما نروند.

ورزشکارانی که گول سینما را خوردند!

حضور در سینما و تلویزیون از آن دسته اتفاق های جالب جهت هر آدمی هست، حتی اگر خیلی خجالتی باشید و از تصور جلوی دوربین رفتن تمام بدنتان عرق کند، باز هم اگر فرصتی جهت حضور در این حوزه را داشته باشید، احتمالا آن را از دست نمی دهید.

جلوی دوربین رفتن علاوه بر اینکه می تواند از طریق درس و تحصیل، رفاقت و آشنا داشتن باشد، حتی ممکن است از طریق ورزش اتفاق بیفتد! شاید در ابتدا بی ربط به نظر برسد، ولی در روزگاری بسیاری از فیلمسازها جهت اینکه بتوانند مخاطبان را جهت دیدن فیلم های ارزش به سینما بکشانند، از ورزشکاران معروف بهره می گرفتند؛ نمونه ای که در مورد محمدعلی فردین، رضا بیک ایمانوردی و سعید راد نتیجه مثبتی در پی داشت و این افراد ضمن حضور در فضای ورزشی در سینما هم خوش درخشیدند. به نظر می رسد در دورانی که مردم از داستان بزن بزن خوششان می آمد، حضور این ورزشکاران که هم ظاهر خوبی داشتند هم می توانستند پیروز دعواهای ناموسی باشند؛ جهت مخاطبان جذابیت داشت و این طور شد که توانستند جای خودشان را در دل مخاطبان باز کنند و حتی امروز هم نام ارزش را با احترام و یاد خوش به زبان بیاورند. هرچند همه ورزشکاران مشتاق در این حوزه موفق نبودند.

در هر صورت جادوی سینما هرکسی را جذب خودش می کند، شاید جذابیت حضور در آن جهت ورزشکاران به این علت باشد که آن ها روزگاری جهت خودشان شهرت داشتند و آشنا می شدند، ولی به واسطه اوج رفتن سن بخشی از محبوبیت و آشنایی را از دست دادند و فکر می کنند احتمالا سینما می تواند حلقه مفقوده آن ها جهت برگشت میان مخاطبان باشد. در حالی که این تصور جهت همه نتیجه یکسانی ندارد و موردهای زیادی که شکست خورده اند، نشان می دهد جهت رسیدن به شهرت در بازیگری فقط یک ورزشکار مشهور بودن کفایت نمی کند.

جادوی سینما جهت هرکسی هیجان‌انگیز هست، حتی اگر ورزشکاری باشد که شهرت خودش را کسب کرده است! سینما می‌تواند همه را جهت حضور جلوی دوربین وسوسه کرده و بعد او را در

افول ستاره های ورزشی در سینما
با اینکه روند استفاده از ورزشکاران در فیلم ها و سریال ها از قبل انقلاب بوده، ولی بعد از انقلاب حضور افرادی چون علی پروین، احمدرضا عابدزاده، هادی ساعی، علی انصاریان، علیرضا نیکبخت واحدی، حمید استیلی، جواد زرینچه، نیما نکیسا، کریم باقری، مجید سبزی و… خیلی جهت ارزش دستاورد خاصی نداشت. شاید یکی از نکات دیده نشدن این ورزشکارها را در کار نکردن آن ها با آدم های آشنا شده است دانست، از طرفی استفاده از همه توانایی ها و کارهایی که در دوران ورزش انجام داده بودند در فضای سینما و فیلم جذابیت چندانی نداشت و مهم نبود فرد چقدر در در زمین چمن یا روی تشک کشتی مورد احترام باشد، سینما اقتضائات خودش را می طلبید، آدم ها و روابط ارزش با دنیای ورزش تفاوت می کرد و حتی ممکن بود بعضی برخوردها جهت ورزشکاران عجیب و ناراحت کننده باشد. در بعضی موارد هم این ورزشکاران که به هر حال جهت خودشان جایگاهی داشتند، می درخواست کردند یک شبه در سینما هم دیده شوند، در حالی که سینما این طور نبود و امکان اینکه ورزشکار دیروز و بازیگر امروز در نخستین حضور جلوی دوربین مورد پرسش و نقد قرار بگیرد، خیلی زیاد نبود، نقدهایی که در بعضی موارد هم چندان به مذاق افراد خوش نمی آید. موارد مختلفی بود که حضورشان چندان مثبت نبوده و حتی بعد از یک یا دوبار تجربه بازی این حوزه را رها کرده اند، مجید سبزی در سریال «به سوی افتخار» به کارگردانی سیروس مقدم بازی کرد و نامش را دوباره بر سر زبان ها انداخت و حتی میتوان گفت حضور او در این سریال روند حضور ورزشکارها را دوباره شروع کرد.

جواد زرینچه از دیگر فوتبالیست هایی بود که در نقش خودش و در یک فیلم سینمایی به نام «مثلث آبی» به کارگردانی هادی صابر بازی کرد. البته علی کفاشیان و آندرانیک تیموریان هم در «پایتخت۳» و در نقش خودشان حضور پیدا کردند.

علی پروین و حمید استیلی از دیگر فوتبالیست هایی هستند که جلوی دوربین رفتند، فیلم سینمایی «فوتبالیست ها» به کارگردانی علی اکبر ثقفی با بازی این دو ورزشکار ساخته شد که البته فیلم چندان موفقی نبود و این نام ها هم نتوانست کسی را به سینما بکشد.

در این میان احمدرضا عابدزاده در سال ۷۹ و زمانی که هنوز دروازه بان تیم پرسپولیس بود، جلوی دوربین کاظم معصومی رفت و در فیلم «ازدواج غیابی» بازی کرد. فیلمی که داستانی تخیلی از زندگی واقعی عابدزاده را روایت می کرد، البته این دروازه بان دیگر در هیچ فیلمی بازی نکرد. توصیه اینکه ازدواج غیابی جهت عابدزاده حاشیه هایی را هم داشت و به علت اختلافاتی که با تهیه کننده پیدا کرده بود از ادامه بازی انصراف داد و مجبور شدند آخر این فیلم را عوض کردن دهند.

ورزشکارانی که گول سینما را خوردند!

مورد متفاوت پژمان جمشیدی
قطعا یکی از معروف ترین کسانی که بعد از ورزش به سینما روی آورد و اتفاقا موفق هم بود، پژمان جمشیدی هست. سال ۹۰ جمشیدی در سریال «ساختمان پزشکان» و در نقش خودش بازی کرد، حضورش در این مجموعه جرقه ساخت سریالی بر اساس زندگی فوتبالی اش را در ذهن برادران قاسم خانی زد و «پژمان» در سال ۹۲ ساخته شد. سریالی که هم سر و صدای زیادی داشت هم مخاطبان با آن ارتباط گرفته بودند.

او بعد از فوتبال، حالا در سینما، تلویزیون و تئاتر بازی می کند و هم مخاطبان و هم کارگردان ها از کارش راضی هستند. پژمان جمشیدی علاوه بر اینکه خودش استعداد بازیگری داشت، این شانس را پیدا کرد که بازیگری را با آدم های حرفه ای و مشهور این حوزه شروع کند و البته جمشیدی آمده بود که بماند و جهت این ماندن تلاش کرد تا جایی که امسال و در سی و ششمین دوره جشنواره فیلم جهت بازی در فیلم «سوتفاهم» نامزد دریافت جایزه عالی ترین بازیگر مکمل نقش مرد شد.

جادوی سینما جهت هرکسی هیجان‌انگیز هست، حتی اگر ورزشکاری باشد که شهرت خودش را کسب کرده است! سینما می‌تواند همه را جهت حضور جلوی دوربین وسوسه کرده و بعد او را در

واژه های کلیدی: سینما | دوربین | سینمایی | ورزشکاران | کارگردانی | اکران عمومی | پژمان جمشیدی | سینماهای کشور

ورزشکارانی که گول سینما را خوردند!