آقای جهانگیری معاون اول مدیر جمهوری اخیراً از ضرورت گفت و گوی ملی صحبت کردند. پیش از این هم بعضی از اشخاص اصلاح طلب از ضرورت تعامل و گفت و گوی ملی صحبت کردند.
بهزاد نبوی:بعضی جناحها ازتظاهرات مشهد حمایت کردند/حوادث اخیر،اصلاح طلبان درون نظام را شاخص کرد
عبارات مهم : ایران
بهزاد نبوی با روزنامه کشور عزیزمان ایران مصاحبه ای انجام داده است.
بعضی جناحها ازتظاهرات مشهد حمایت کردند/ حوادث اخیر،اصلاح طلبان درون نظام را شاخص کرد ، بهزاد نبوی
بخشی از این گفت وگو را می خوانید:
آقای جهانگیری معاون اول مدیر جمهوری اخیراً از ضرورت گفت و گوی ملی صحبت کردند. پیش از این هم بعضی از اشخاص اصلاح طلب از ضرورت تعامل و گفت و گوی ملی صحبت کردند. سؤال این است که فکر می کنید جامعه و فعالان سیاسی با توجه به فضای کشور و ناآرامی های اخیر به این باور رسیدند که به گفت و گوی ملی به عنوان یک اصل نگاه کنند؟
بحث گفت و گوی ملی مدت هاست در فضای سیاسی کشور مطرح شده است هست. آقای جهانگیری هم این عنوان را بتازگی و به خوبی مطرح کردند و شاید مناسبت طرح این عنوان از سوی ایشان وقوع ناآرامی های اخیر در کشور بود و به همین علت زیاد مورد توجه قرار گرفت.
آقای جهانگیری معاون اول مدیر جمهوری اخیراً از ضرورت گفت و گوی ملی صحبت کردند. پیش از این هم بعضی از اشخاص اصلاح طلب از ضرورت تعامل و گفت و گوی ملی صحبت کردند.
با وقوع ناآرامی های اخیر همه متوجه شدند که مسائلی در درون جناح های سیاسی کشور مانند اصلاح طلبان و اصولگرایان که به اصل نظام معتقدند پیش می آید، می تواند مورد بهره برداری و سوء استفاده کسانی قرار بگیرد که به هیچ حزب و تشکیلات و جناحی پایبندی ندارند. مسأله گفت و گوی ملی که راجع به آن صحبت می کنیم با تعامل تفاوت هایی دارد.
آشتی ملی در واقع همان موضوعی است که مدتی قبل در یکی از روزنامه ها با عنوان «صلح دوفاکتو» منتشر شد. معنی صلح دوفاکتو این است که هرشخص، حزب یا جناحی با حفظ مواضع خود، هنگامی که پای منافع ملی در میان باشد با جناح مخالف یا متفاوت با خود به وحدت عمل برسد. البته شاید بتوان اسم بهتری هم جهت این مفهوم گزینش کرد ولی منظور این عنوان، همان آشتی یا گفت و گوی ملی هست. گفت و گوی ملی وجود جناح های سیاسی و تفکر و سلایق متفاوت را انکار نمی کند، بلکه مفهوم این است که همه جناح ها و طیف های اعتقاد به اصل نظام و حاکمیت جمهوری اسلامی بتوانند در مسائلی که به منافع ملی مربوط است به یک عقلانیت یکسان برسند و حداقل اگر با یکدیگر در این حوزه اختلاف نظر دارند و قرار نیست به یکدیگر کمک کنند، مانعی در برابر منافع ملی، وحدت ملی و کیان کشور نباشند.
یکی از مسائلی که در کشور این روزها مورد بحث هست، عنوان مصداق های منافع ملی هست. یعنی گاهی موضوعاتی که جهت دولت و حامیانش منفعت ملی به حساب می آید، طرف برابر آن را یک وسیله نفوذ و علیه منفعت ملی می داند برجام یکی از این موارد است.
بعضی جناحها ازتظاهرات مشهد حمایت کردند/ حوادث اخیر،اصلاح طلبان درون نظام را شاخص کرد ، بهزاد نبوی
ببینید، بعضی از جناح ها و طیف های سیاسی تصور می کنند اگر دولت کنونی در به دست آوردن نتایجی از توافق برجام موفق شود به زیان آنهاست. به همین علت ترجیح می دهند که دولت در ماجرای برجام شکست بخورد که این پیروزی عاید رقیب ارزش نشود.
منظور از این شکست خوردن چیست؟ یعنی توافق لغو شود؟
الزاماً لغو برجام نیست. برجام به خودی خود نمی تواند کاری انجام دهد. برجام شرایط ماقبل خود را عوض کردن داد. قبل از برجام روابط اقتصاد خارجی کشور عزیزمان ایران با دنیا تقریباً تعطیل بود و تنها از طریق کسانی مثل بابک زنجانی می توانستیم با دنیا خارج ارتباط برقرار کنیم. برجام این مانع را از بین برداشت و امکان ارتباط با دنیا خارج در زمینه اقتصادی را فراهم کرد. برجام بسترساز بود نه اینکه خودش معجزه باشد. تصور ما و همه مردم این بود که بعد از امضای برجام سیل سرمایه خارجی به سوی کشور روانه شود. ما جهت تولید اشتغال و گردش چرخ اقتصاد به وجود سرمایه گذار خارجی نیازمندیم. از سویی سرمایه گذاران هم به دنبال جایی هستند که سرمایه گذاری کنند تا سود به دست بیاورند. ولی سرمایه گذار جایی می رود که امنیت اقتصادی داشته باشد. برجام این زمینه را فراهم کرد، ولی متأسفانه بعضی از دوستان و جناح های سیاسی تصور می کنند اگر مانع این اتفاق شوند و نگذارند این اتفاق بیفتد، روحانی و دولتش شکست می خورد و بعد آن ها می آیند و می توانند مسئله را حل کنند. در حالی که اشتباه می کنند.
آقای جهانگیری معاون اول مدیر جمهوری اخیراً از ضرورت گفت و گوی ملی صحبت کردند. پیش از این هم بعضی از اشخاص اصلاح طلب از ضرورت تعامل و گفت و گوی ملی صحبت کردند.
مخالفان دولت باید این واقعیت را بدانند که اگر این دولت معتدل و میانه رو امکان جلب و جذب سرمایه گذار را نداشته باشد، قطعاً دولت هایی مثل دولت نهم و دهم به هیچ وجه این توانایی را نخواهند داشت. این تفکر یک سراب هست. حوادث و مناسبت های اخیر و ناآرامی ها نشان داد که جامعه، جامعه جنبش پذیری است و عمدتاً پرسشها معیشتی دغدغه مردم است.
دولت در این ۴ سالی که از عمرش می گذرد کارهای زیادی در اصلاح اوضاع اقتصادی انجام داده هست، ولی هنوز راه درازی در پیش دارد. این ایده که ما ۳ سال مراودات اقتصادی را با دنیا عقب می اندازیم تا دولت در حوزه سرمایه گذاری خارجی موفق نشود باعث شده است است که تقریباً در طول ۱۲ سال ما هیچ سرمایه گذاری خارجی قابل ذکری در کشور نداشته باشیم. فکر نکنیم که اگر در ادامه راه این دولت هم از سرمایه گذاری خارجی جلوگیری کردیم اتفاقی نمی افتد. ممکن است اگر باز هم به این روند ادامه دهند مشکلاتی پیش بیاید که «چو پر شد نشاید گرفتن به پیل».
بعضی جناحها ازتظاهرات مشهد حمایت کردند/ حوادث اخیر،اصلاح طلبان درون نظام را شاخص کرد ، بهزاد نبوی
در این پرسشها جناح های سیاسی باید دقت کنند. این عنوان را ما به عنوان گفت و گوی ملی مد نظر داریم که باید پرسشها و منافع ملی را بشناسیم. در این گفت و گوهاست که معلوم می شود منافع ملی و وحدت ملی چه تعریف و اهمیتی دارد. گفت و گوی ملی در نهایت به سود کشور و ملت است نه یک جناح سیاسی.
آقای مهندس! شما از عدم توافق بر سر منافع ملی سخن می گویید. فکر می کنید که در این بحث، تعریف مشخصی از منافع ملی وجود ندارد که اینگونه بر سر آن اختلاف نظر وجود دارد یا تعریفی مجهول از این اصل در بین گروه ها و جناح های سیاسی موجود است که بتوان با گفت و گو آن را حل کرد؟
من نمی توانم تعریف تخصصی از مفهوم منافع ملی داشته باشم چون رشته و تخصص من نیست. ولی به زبان راحت می توان گفت منافع ملی یعنی منافع کل کشور، ملت و حاکمیت کشور. طبیعی است با توجه به مثالی که زدم اگر سرمایه خارجی به کشور وارد نشود ما بزودی دچار بحران های بزرگ اقتصادی در کشور خواهیم شد. در این اوضاع هنگامی که دولت با کسری بودجه روبه رو است و کمیسیون تلفیق نیز پیشنهادهای دولت را رد نکرده، طبیعی است که بودجه عمرانی کشور صفر خواهد شد. نمی توان هزینه های جاری، حقوق کارمندان و یارانه ها را پرداخت نکرد و آنچه که مظلوم واقع می شود بودجه عمرانی کشور هست. بنابراین با توجه به اوضاع کشور اگر کسی بخواهد با سرمایه گذاری خارجی در کشور عزیزمان ایران مخالفت کند یعنی به منافع ملی ضربه زده است.
باید واقع بین بود. آقای جهانگیری اعلام کرده اند که جهت ایجاد شغل در سال آینده به ۶۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز هست. کل در آمد نفت ما ۴۰ میلیارد دلار نیست. چگونه ما می خواهیم از داخل کشور این مبلغی که آقای جهانگیری گفته است را جذب کنیم؟ صحبت ما از منافع ملی همین هست. تعریف کلاسیک مورد نیاز نیست بلکه باید نگاه عملی به منافع ملی داشت. بعد از امضای برجام ده ها هیأت بزرگ آسیایی و اروپایی به کشور عزیزمان ایران سفر کردند. آنها جهت کار به کشور عزیزمان ایران آمده بودند. آیا این رفت و آمد ها تعطیل شد؟ حتماً ما کاری کردیم که سرمایه جرأت حضور در کشور عزیزمان ایران را پیدا نمی کند؟ این سؤالات را باید از خودمان بپرسیم.
شاید رسماً کسی اعلام نکند که با سرمایه گذاری خارجی مخالفم چون نمی توان این صحبت را مطرح کرد. ما زمانی که جوان بودیم فکر می کردیم سرمایه گذاری خارجی عامل وابستگی است ولی اینگونه نیست. بنابراین با اصل سرمایه گذاری خارجی مخالفت نمی شود ولی اتفاقی که می افتد این است که سرمایه از کشور عزیزمان ایران فرار می کند. البته در این روند همکاری ترامپ هم با برادران خودمان در کشور عزیزمان ایران مؤثر هست. او هم به این فرار سرمایه کمک می کند. ولی از او توقعی نیست. او بر اساس منافع امریکا باید به برجام ضربه بزند تا زمینه سرمایه گذاری بعد از برجام در کشور عزیزمان ایران پیدا نشود. ولی کسانی که در داخل وقت سرمایه گذاری در کشور را می گیرند به کشور و ملت ضربه می زنند.
به عنوان ناآرامی ها اشاره کردید، بعضی معتقدند شروع این ناآرامی ها گامی در جهت پروژه شکست اقتصادی دولت بود؟
ناآرامی هایی که در کشور رخ داد همه هم نظرند که سرآغاز این ناآرامی ها از مشهد و چند شهر دیگر استان خراسان رضوی بود. اطلاع هم داریم که در جریان این ناآرامی ها بعضی از جناح های سیاسی تلاش داشتند با نیت قربت الی الله نقشی در حمایت از اعتراضات اولیه داشته باشند. ولی خیلی سریع همان مردها و جناح سیاسی متوجه شدند که این ناآرامی هامی تواند دامن یک کشور و حاکمیت را بگیرد. این افراد فکر می کردند اگر در مشهد چند شعار علیه روحانی داده شد، روحانی را وادار می کنند که استعفا دهد. ولی دیدیم و دیدند که چگونه شعارها و اعتراضات عوض کردن ماهیت داد و چه جهتی را پیش گرفت.
البته باید از درایت توده های مردم و طبقات متوسطی که باوجود همه مشکلاتی که دارند هوشیارانه وارد این دام نشدند و با این جریانات همراهی نکردند، تقدیر کرد. این همراهی نکردن باعث شد که مسأله گسترده نشود. از سویی دیگر دیدیم که چگونه همه دشمن های مردم کشور عزیزمان ایران هم آمادگی کامل داشتند که از این ناآرامی ها بهره برداری کامل به نفع خود بکنند و خبر پیروزی بدهند. بسیاری از رسانه های خارجی که اظهار بی طرفی هم می کنند در این داستان دستپاچه شدند و ماهیت خودشان را به همه نشان دادند. اگر ما به منافع ملی بی توجه باشیم و به دنبال گفت و گوی ملی نباشیم رویدادهایی مانند ناآرامی های اخیر محتمل است.
یکی از نکات قابل توجه در ناآرامی های اخیر قرار گرفتن طیف های سیاسی در کنار یکدیگر و همراهی نکردن با جریان ناآرامی ها بود. البته از طرفی اصلاح طلبانی که در مورد ناآرامی ها موضع مخالف گرفتند مورد حمله قرار گرفتند. به نظر شما علت این امر چه بود؟
این ناآرامی های اخیر یک حسن اگر داشته باشد این است که صف ها را از یکدیگر جدا کرد. من از زندان که بیرون آمدم مشاهده کردم که خیلی ها خود را در صف جنبش سبز یا اصلاح طلبان قرار داده اند؛ ولی هنگامی که با آن ها صحبت می کردم می دیدم که اندیشه هایشان با اصلاح طلبی متفاوت بود. ما می گفتیم اصلاح طلب کسی است که اصل نظام را قبول دارد و می خواهد وضع موجود را عوض کردن دهد. ولی بعضی از این افراد مرادشان از عوض کردن وضع موجود نبودن جمهوری اسلامی بود. این یعنی اصل جمهوری اسلامی را نفی می کردند.
در این ماجرای اخیر این صف ها از هم جدا شد. همه اصلاح طلبانی که از داخلی ها و خارجی ها فحش خوردند، کسانی بودند که جزو دسته اول بودند که اصل نظام را قبول دارند واعتراف می کنم که من هم جزو همین افراد هستم. مطلوب ما اصلاح وضع موجود است نه براندازی نظام. من اعتقاد دارم از منافع مهم این رخداد اخیر این است که این صف ها از هم جدا شد و اصلاح طلب های اعتقاد به اصل نظام و اعتقاد به براندازی از هم جدا شدند. نمی گویم باید این افراد را که اصل نظام را قبول ندارند اعدام کرد؛ صحبتم این است که باید صف این افراد از کسانی که اصل نظام را قبول دارند و به اصلاح در چارچوب معتقدند جدا کنند.
واژه های کلیدی: ایران | خارجی | سیاسی | ناآرامی | اصلاح طلب | اصلاح طلبان | سرمایه گذار | سرمایه گذاری
