معرکه‌گیری تازه محمود احمدی‌نژاد هم به جز انتقادات زیاد جهت او عایدی نداشت؛ چه او به این سؤال راحت پاسخ نداده است که اگر دستگاه قضایی را این چنین محل انتقاد می
چرا در آن هشت سال حرفی نزد؟
عبارات مهم : سیاسی
به گزارش کشور عزیزمان ایران ؛«سال ۸۴ علیه آیت الله هاشمی رفسنجانی، سال ۸۸ علیه ناطق نوری و اصلاح طلبان، سال ۸۹ علیه علی لاریجانی. و حال آیت الله آملی لاریجانی نشانه حملات محمود احمدی نژاد قرار گرفته هست. شهردار نه چندان نام آشنای تهران، از رهگذر همین تاخت و تازها مدیر جمهوری شد و مدیر جمهوری ماند و می خواست مدیر جمهوری تعیین کند.
چرا در آن هشت سال حرفی نزد؟
۱۲ سال پیش احمدی نژاد را غیر از کارکنان شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران و معدودی از مردم پایتخت نمی شناختند و بر همین پایه بود که کاندیداتوری وی در میان اشخاص صاحب نامی چون آیت الله هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، علی لاریجانی، محمدباقر قالیباف، زیاد مایه طنز و طعنه ستادهای انتخاباتی دیگر بود. اگر چه او اعلام کرد هدفش احیای گفتمان انقلاب است ولی تنها شیوه اش جهت تعریف خود نزد افکار عمومی، یورش بردن به فرد یا افرادی بود که به مراتب شأن و جایگاهی بالاتر از وی داشتند.
احمدی نژاد در هشت سال دوران ریاست جمهوری، با واگویه کردن شایعات و شائبات علیه رؤسای مجمع تشخیص مصلحت نظام، مجلس شورای اسلامی و دفتر بازرسی رهبری از تریبون های رسمی نشان داد جهت اتهام زدن، سرِ بی باکی دارد و هر بار با القای این که به نمایندگی و از زبان مردم سخن می گوید، دوغ و دوشاب را به هم آمیخت و از آن رهگذر به اهداف سیاسی و انتخاباتی خود دست یافت و البته هیچ گاه هم سند و مدرکی دال بر ادعاهایش منتشر نکرد.
معرکه‌گیری تازه محمود احمدی‌نژاد هم به جز انتقادات زیاد جهت او عایدی نداشت؛ چه او به این سؤال راحت پاسخ نداده است که اگر دستگاه قضایی را این چنین محل انتقاد می
پر بیراه نیست اگر بگوییم با اتمام دوران ریاست جمهوری اش، هم حامیان و هم منتقدانش نفس راحتی کشیدند؛ خرسندی منتقدان جهت آخر یافتن تصمیم گیری خلق الساعه، هیجانی و پر هزینه و «شو» های تبلیغی او بود که کشور را در عرصه داخلی با پرسشها بیشماری درگیر و در عرصه خارجی با بحران رو به رو ساخته بود. حامیان دیروز و پریروزش هم با اندک فاصله زمانی از منتقدان دریافتند پشتیبانی از احمدی نژاد، شرط بستن روی بازنده ای است که دیر یا سریع از اعتبار طرفداران سیاسی اش خواهد کاست. حامیان سرسخت او از آن روز به بعد کوشیدند خاطره احمدی نژاد و حتی حضور او را به فراموشی بسپارند و امیدوار باشند حافظه افکار عمومی نیز کوتاه مدت باشد.
البته همان طور که آینده نگری می شد، واگذاری نهاد قدرت جهت وی راحت نبود و بر همین اساس در ماه های نهایی دولتش تلاش کرد با حمایت از اسفندیار رحیم مشایی مدل «پوتین – مدودوف» را پیاده کند؛ پروژه ای که با رد صلاحیت مشایی عقیم ماند. احمدی نژاد از یک سال قبل جهت انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ خیز برداشته بود. او این بار کنایه ها و طعنه هایی به کار می برد که بعضی مرجع ضمیر آن را مسئولان ارشد نظام تلقی می کردند. احمدی نژاد در نهایت با وجود «نهی صریح» از کاندیداتوری، همراه با حمید بقایی در انتخابات ثبت نام کرد تا به زعم خود حداقل یکی از فیلتر شورای نگهبان بگذرد ولی هم او و هم بقایی رد صلاحیت شدند و احمدی نژاد ماند و حلقه تنگ یارانش و سودای ریاست جمهوری دوباره.
مروری بر عملکرد وی در ۱۲ سال گذشته نشان می دهد در آستانه هر انتخابات، یکی از اشخاص ارشد سیاسی قربانی تهمت ها و افتراهای ثابت نشده وی می شود. احمدی نژاد این بار آیت الله آملی لاریجانی مدیر قوه قضائیه را نشانه گرفته هست؛ هفته گذشته زمانی که خرد تا کلان کشور درگیر کمک به زلزله زدگان کرمانشاه بود، احمدی نژاد به نام حمایت از حمید بقایی، در حرم عبدالعظیم حسنی علیه مدیر قوه قضائیه مخالف خوانی کرد و کوشید مسیر پرونده وی را عوض کردن دهد. او پنجشنبه گذشته نیز ویدئویی علیه مدیر قوه قضائیه منتشر و ادعاهای خود را به زبانی دیگر واگویه کرد.
چرا در آن هشت سال حرفی نزد؟
فارغ از محتوای سخنان احمدی نژاد و صحت و سقم ادعاهای آن، این سؤال جهت بعضی محافل سیاسی و رسانه ای پیش آمد که نشانه او از این حملات پی درپی چیست؟ به خاص که در ماه های آینده انتخاباتی در راه نیست و آیت الله آملی لاریجانی نیز رقیب انتخاباتی نیست.
عده ای معتقدند تحرکات اخیر احمدی نژاد مصداق ضرب المثل «عسس مرا بگیر» است و بازداشت او در روزها و ماه های آینده کسی را شگفت زده نخواهد کرد. بعضی می گویند او از سکوت و حاشیه نشینی خسته شده است و می خواهد باز هم به متن توجه جامعه برگردد ولی شاید گزینه محتمل تر فرار به جلوی او، جهت گریز از پاسخگویی خود و حلقه اطرافیانش در محکمه های قضایی باشد. چه آینده محمدرضا رحیمی معاون اول او جهت تک تک اطرافیانش قابل تکرار هست. به اعتقاد ناظران احمدی نژاد با فضاسازی علیه مدیر قوه قضائیه می کوشد هر حکم و محکومیتی را پیشاپیش به خصومتی شخصی با او و اطرافیانش تنزل بدهد یا با «بگم بگم» هایش تلاش کند دادگاه ها به صدور حکم نرسد.
معرکه‌گیری تازه محمود احمدی‌نژاد هم به جز انتقادات زیاد جهت او عایدی نداشت؛ چه او به این سؤال راحت پاسخ نداده است که اگر دستگاه قضایی را این چنین محل انتقاد می
نکته قابل تأمل ولی دادگاه هر لحظه برپای افکار عمومی است که در ۵ سال گذشته در جریان ۳ انتخابات اخیر نشان داد مردم راجع به احمدی نژاد، یارانش و مشی و مرامش تصمیم گیری کرده اند. معرکه گیری تازه او هم به جز انتقادات زیاد جهت او عایدی نداشت؛ چه او به این سؤال راحت پاسخ نداده است که اگر دستگاه قضایی را این چنین محل انتقاد می داند، آیا در هشت سال دوران ریاست جمهوری اش که جهت حفظ حقوق مردم سوگند خورده بود، حرفی نزد؟
همین چند سال پیش بود که آیت الله هاشمی رفسنجانی عضو شورای انقلاب، فرمانده جنگ، مدیر پیشین مجلس شورای اسلامی، مدیر جمهوری دولت سازندگی، مدیر مجلس خبرگان رهبری و مدیر مجمع تشخیص مصلحت نظام که «استوانه نظام» و «شناسنامه انقلاب»، مهدی، فرزندی که اتفاقاً بیش از همه دوست داشت را از انگلیس به کشور عزیزمان ایران خواند و اجازه داد دادگاه به اتهاماتش پیگیری کند؛ اتفاقاً آیت الله هاشمی رفسنجانی هم راجع به روند دادرسی نقطه نظراتی داشت ولی بعد از صدور حکم، به وداع با فرزند و ابراز امیدواری به آزادی او بسنده کرد تا سنگ روی سنگ بند شود.»
چرا در آن هشت سال حرفی نزد؟
واژه های کلیدی: سیاسی | انتخابات | لاریجانی | احمدی نژاد | احمدی نژاد | ریاست جمهوری | علی لاریجانی | هاشمی رفسنجانی | انتخابات ریاست جمهوری
