«اصولگرایان در هنگام کم کردن دمای سیاسی به خواب می‌روند و در هنگام گرم شدن فضای سیاسی بیدار و فعال می‌شوند.» این تحلیل امیر محبیان از شرایط پسا انتخاباتی اصولگر
محبیان: بعضی اختلاف را نردبان ترقی سیاسی کرده اند/ مسئله حصر در سایه حل می شود
عبارات مهم : سیاست
این فعال سیاسی اصولگرا همچنین تاکید دارد که «اگر سیاست را با نشانه ایجاد جامعه طیبه و به کرسی نشاندن اراده الهی دنبال می کنند؛ استراحت و تعطیلی معنا ندارد ولی اگر جهت کسب قدرت دنبال می کنند؛ همان به که هماره خواب باشند.»
بعضی اختلاف را نردبان ترقی سیاسی کرده اند/ مسئله حصر در سایه حل می شود ، محبیان
ارزیابی شما از آرامش نسبی ای که در فضای سیاسی بعد از چینش کابینه ایجاد شده است چیست؟
در هنگام انتخابات انرژی زیادی مصرف شد و آرامش امروز تا حدودی محصول خستگی آن مدت هست؛ ضمن آنکه وزرای تازه در حال ساماندهی و چینش نیروها هستند؛ وقت نقد نرسیده هست. احتمالا ظرف چند ماه آینده دوباره فضای سیاسی تا حدودی داغ خواهد شد. زیاد دلواپس طولانی شدن آرامش نباشید؛ عمر آرامش معمولا کوتاه است لیکن نفس انسان در کار خیر معمولا کند و کم فعالیت است و در هنگام کار شر و به هم ریختن امور و کار دنیا شدیدا بیش فعال می شود.
آیا در بستر این آرامش نسبی می توان به حل ریشه ای اختلافات جناح های سیاسی پرداخت و جلسات رودررو بین فعالان سیاسی جهت حل آنها برگزار کرد؟
«اصولگرایان در هنگام کم کردن دمای سیاسی به خواب می‌روند و در هنگام گرم شدن فضای سیاسی بیدار و فعال می‌شوند.» این تحلیل امیر محبیان از شرایط پسا انتخاباتی اصولگر
بهتر است از این وقت جهت این بازبینی و برطرف اختلافات و تفاهم بهره گرفته شود ولی تجربه متاسفانه ما را بدبین کرده هست. سیاستمداران ما معمولا در وقت حال فعالیت می کنند. آینده تا به حال تبدیل نشود به آن توجه نمی کنند. اختلافات موجود سیاسی بین جناح ها هم عمدتا در جهت کسب قدرت شکل می گیرد؛ گذشت آن زمانی که مبنای اختلافات تفسیرها و تاویل های عقیدتی از وقایع بود. شاید این برداشت خوشبینانه نباشد ولی شوربختانه واقعی است.
شخصا بر این باورم که مسئله مهم کشور ما ضعف در کارآمدی هست. هر کجا مدیریت کارآمدانه عمل کرده است ما شاهد جهش های بزرگ بوده ایم ولی در موارد بسیاری ناتوانی بعضی از مدیران همه ظرفیت ها را به باد می دهد. این همه تاکید بر مدیریت جهادی و امثالهم به واقع تاکید بر مدیریت کارآمد هست. در اختلافات سیاسی هم به جای آنکه از طریق برطرف اختلافات بی جهت و ایجاد هم افزایی نیروها؛ اختلاف نظر را روی کارآمدتر کردن و برطرف پرسشها توده مردم ببرند متاسفانه اختلافات را نردبان ترقی سیاسی کرده اند؛ لذا بعضی ها توصیه به برطرف اختلافات را معادل قطع رزق و روزی خود می دانند.
حل مساله حصر در این فضا ممکن است؟ ایده شما جهت حل این عنوان در فضای کنونی کشور چیست؟
در فضای بدبینی نسبت به همدیگر درست ترین کارها هم نتیجه منفی می دهد. مولانا می فرماید: گفت هر مردی که باشد بد گمان/ نشنود او راست را با صد نشان/ هر درونی که خیال اندیش شد/ چون علت آری خیالش بیش شد.
بعضی اختلاف را نردبان ترقی سیاسی کرده اند/ مسئله حصر در سایه حل می شود ، محبیان
افعال سیاسی چون حصر و امثالهم ماهیت امنیتی دارند و تا فضای امنیتی ذهن های تصمیم گیرنده تعدیل نشود؛ تصمیمات عوض کردن نخواهد کرد. البته محصورین هم تلاشی در این زمینه نمی کنند؛ هنگامی که آنها خود را محق می دانند لابد مسوولیت آنچه رخ داده را قبول دارند. در هر حال معمولا پرونده های امنیتی آن هم در این سطح پیچیده و همچون هزارتویی است که البته گاه با یک حرکت راحت حل می شود و گاه با هر حرکت گره کورتر می شود.
پیشنهاد من این است که این مساله به محور مطالبات تبدیل نشود لیکن فلسفه وجودی حصر به خاطر محاسبه خطرات امنیتی است هنگامی که آن را محور مطالبات کنید طبعا گره ها محکم تر می شود؛ چون اتفاقا در حال تایید کردن منطق حصر هستید؛ این بحث باید در حاشیه و در سایه برایش جواب یافت نه در روی سن نمایش!
«اصولگرایان در هنگام کم کردن دمای سیاسی به خواب می‌روند و در هنگام گرم شدن فضای سیاسی بیدار و فعال می‌شوند.» این تحلیل امیر محبیان از شرایط پسا انتخاباتی اصولگر
به نظر شما علت استعفای علیرضا زاکانی و حسین فدایی از دبیرکلی جمعیت رهپویان و جمعیت ایثارگران چه بوده است؟
من معمولا در مورد اشخاص نظر نمی دهم و تلاش دارم افکار و جریانات را تحلیل کنم. علت استعفای این مردها را باید از خودشان بپرسید. ولی بعضی اهل سیاست (البته سخنم ناظر به این مردها نیست)، متاسفانه، معمولا به افراد، نهادها، ساختارها و حتی جریانات با نگاه ابزاری می نگرند. هر فرد و جریان و تشکیلاتی که در جهت اهداف ارزش نبود یا در جهت کسب قدرت به کار نیامد خودبه خود کنار گذاشته می شود ولی در میان سیاستمدارانی که قدرت را نشانه نمی دانند و احقاق حق را نشانه خویش گرفته اند قضیه جز این هست؛ آنها هم همه چیز را من جمله خود را ابزار می دانند؛ نه نشانه ولی ابزاری جهت احقاق حق نه کسب قدرت. لذا مسیر احقاق حق آخر نایافتنی است و هر قدرتی جز قدرت خدا، از منظر سیاستمدار دینی مهذب، توهم و نهایتا در مسیر بت سازی و بت پرستی و محکوم به نابودی است.
بعضی اختلاف را نردبان ترقی سیاسی کرده اند/ مسئله حصر در سایه حل می شود ، محبیان
پس از اتمام انتخابات گروه ها و احزاب اصولگرا چه وضعیتی دارند؟
آسیب شناسی جریانات اصولگرا نشان می دهد که آنها خونسردند و در هنگام کم کردن دمای سیاسی به خواب می روند و در هنگام گرم شدن فضای سیاسی بیدار و فعال می شوند. بعید نیست اصلاح طلبان نیز چنین باشند ولی در هر حال اصولگرایان باید بدانند کار جهت خدا تعطیلی ندارد. اگر سیاست را با نشانه ایجاد جامعه طیبه و به کرسی نشاندن اراده الهی دنبال می کنند، استراحت و تعطیلی معنا ندارد. ولی اگر جهت کسب قدرت دنبال می کنند، همان به که هماره خواب باشند.
آسیب شناسی جمنا و نقد آن از سوی بعضی اشخاص اصولگرا صورت می گیرد. به نظر شما اولویت های سیاست ورزی اصولگرایان در حال حاضر چه مساله ای باید باشد؟با چه دست فرمانی می توانند از وضعیتی که به آن گرفتار شده است اند، نجات یابند؟
شناخت من از اصولگرایان و به عنوان یک اصولگرا باعث می شود جهت ایجاد هر تحولی در اصولگرایی ابتدا این پرسش را از خود بپرسیم: ما جهت چه وارد سیاست شده است ایم؟ کسب قدرت یا کسب قدرت جهت به کار گرفتن آن در مسیر تحقق اوامر الهی در جامعه و تسهیل مسیر کسب سعادت دنیوی و اخروی جهت خلق خدا. اگر کسب قدرت جهت قدرت نشانه بود که انحراف از همان شروع شکل گرفته است و این عین ظلم است و هر چه بکوشیم ولو قرآن بخوانیم لا یزیدُ الظالِمین إِلا خساراً. ولی اگر قیام مان جهت الله باشد بسیاری از رنجش ها و منیت ها که محصول نفسانیت است نباید در رفتارمان تظاهر کند. از درخت طیبه الهی و واکنش‌ها خدایی جز قشنگی و احترام و ادب نباید بروید. بعد اگر در رفتاری بی ادبی و بی عدالتی و کینه جویی دیدیم نشان از انحراف هست. معمولا اشتباه در شروع رخ می دهد. اگر نیت خود را اصلاح کنیم و انگیزه الهی را در کارهای مان به کار گیریم، بسیاری از پرسشها و عمده اختلافات به سرعت ناپدید خواهد شد؛ من ریشه بسیاری از اختلافات و پرسشها را در عدم تهذیب اهل سیاست می دانم؛ اهل سیاست در پی جلب قلوب مردم هستند ولی مسیر را اشتباه می روند.
تایید نفسانیات مردم تایید موقت ولی نفرتی دایمی را در صورت آگاهی مردم ایجاد می کند. قلوب در دست خداست. فقط باید مومن باشیم و عمل صالح را انجام دهیم (إِن الذِین آمنُوا و عمِلُوا الصالِحاتِ سیجْعلُ لهُمُ الرحْمنُ وُدًّا) . این ناموس الهی هست. جهت جلب رای و نظر مردم آنها را به سوی خدا و ارزش های پاک بخوانیم نه به سوی خود. روی سخن من فقط به اصولگرایان نیست. این گام نخست را اصلاح کنیم راه جهت اصلاح سایر گام ها باز می شود. (یهْدِی الله لِنُورِهِ من یشاء)
ضعف های پسا انتخاباتی اصولگرایان کجا است؟
ضعف ها را در چند مورد می توان دسته بندی کرد. ندیدن واقعیت آن چنان که است نزد بعضی ها، دیدن واقعیت رخ داده ولی تاویل واقعیت مطابق میل خود نزد بعضی های دیگر، بعضی دیگر هم واقعیت را دیده و روحیه را باخته اند و بعضی هم واقعیت را دیده ولی به دنبال کشف فرد یا جریاناتی هستند که تقصیر شکست ها را به دوش آنها بیندازند. ولی به واقع هر رخدادی علتی دارد و هر عملی دلیلی. عدم پیروزی اصولگرایان و رفتن آرا به سوی رقیب در حالی که محبوبیت را تا حدودی از دست داده بود، دلایلی دارد که باید با درایت و واقع بینی به تحلیل آنها نشست. سهم مسوولیت ها در شکست را با دلیری پذیرفت و به جای فرافکنی علت شکست به حل مساله شکست پرداخت.
تا انتخابات مجلس بعدی، اصولگرایان با چه استرات‍ژی و تاکتیکی می توانند از بن بست خارج شوند؟
ابتدا باید ببینیم که بن بست ادعایی کجاست؟ من بن بستی را در مسیر کسب قدرت نمی بینم. این مسیر ادامه یابد اصولگرایان هم کم کم یاد می گیرند که در مسیر تمایلات نفسانی مردم حرکت کنند و با توجیه واقع گرایی، آرزوی بزرگ گرایی را کنار نهند و چند صباحی تعدادی اندک از آنها بر کرسی پست و مقام و قدرت تکیه زنند و در نهایت اکثریت اصولگرایان در بیابند که آخرت خود را به بهای دنیای جمعی اندک به باد داده اند. مسیر کسب قدرت بسته نیست که بن بستی جهت آن بدانیم ولی قیمت دارد، آخرت را بدهید این بن بست جهت شما باز می شود. این راه گشوده می شود ولی به کجا؟ من جهت خروج اصولگرایان از این سرگردانی که گرفتار آن شده است اند؛ جز صداقت، جز بازگشت به ارزش ها و ایستادگی خردمندانه بر سر آنها و جز تهذیب درون و راندن قدرت طلبان دنیاگرا از میان خود نمی شناسم.
هر توصیه ای جز اینکه راه را به قدرت دنیوی جهت آنان باز کند توصیه ای
عمر و عاص گونه است و از آنان معاویه خواهد ساخت نه پیرو علی(ع). می دانم کم نیستند کسانی که توصیه به تهذیب را آن هم در این جایگاه جهت خود اهانت می شمارند ولی باید این تازیانه ها را بر آنان زد تا قفل گوش ها و دل های ارزش باز شود.
عملکرد اصلاح طلبان مجلس و شورای شهر و دولت را چطور ارزیابی می کنید؟
نمی خواهم در مورد آنان قضاوت یکپارچه ای داشته باشم ولی اگر بخواهم تصویر ذهنی خودم را راحت سازی کنم، بعضی به مقام رسیده؛ آرام گرفته و وعده ها را فراموش کرده اند. بعضی به یافته ها قانع نیستند در جوش و خروشند تا زیاد بیابند؛ بعضی در پی کسب سهم زیاد از یافته ها هستند؛ بعضی هم حتما نیت کار جهت مردم دارند؛ همه اینها باشد؛ کاری نداریم فقط مردم را فراموش نکنند و بدانند که خیلی سریع دیر می شود.
آیا به نظر شما روحانی در چینش کابینه از اصلاح طلبان عبور کرد؟
آنچه جاری هست؛ بازی هست. اصلاح طلبان گمان دارند با روحانی بازی می کنند تا دورشان رسد. روحانی هم با آنان بازی می کند و چیزی درخور دست ارزش نمی دهد.
چرا اقطاب اصولگرا در حال حاضر اوضاع و نقش آفرینی موثرتری نسبت به احزاب اصولگرا دارند؟
کار تیمی ضعف بزرگ کار سیاسی و حتی اجرایی در کشور ما هست. ما در طول تاریخ به جای منظومه ای از ستارگان هر لحظه در پی خورشیدی بوده ایم که دورش بچرخیم. این گونه تربیت شده است ایم. سرعت تصمیم گیری جهت افراد و به قول شما اقطاب بالاست و البته کثرت اشتباه هم؛ ولی چه باک کسی که مسوولیت اشتباهاتش را برعهده نمی گیرد! باید دوباره باب تربیت را باز کنیم و نسلی را با تفکر جمعی بیافرینیم؛ نسلی که دلیری تصمیم گیری و بالاتر از همه دلیری پذیرش مسوولیت نتیجه های تصمیماتش را داشته باشد. در هر حال فعلا امید ما عقلانیت اقطابست.
اخبار سیاسی – اعتماد
واژه های کلیدی: سیاست | سیاسی | اصولگرا | اختلافات | اصولگرایان | اصلاح طلبان | اخبار سیاسی و اجتماعی
