چالش ۲۰ میلیون متر مربع تراکم!/مدیریت پسماند پایتخت کشور عزیزمان ایران قائم به شخص و البته افرادی در شورای شهر است

عبارات مهم : ایران

شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به عنوان پایتخت نظام اسلامی، این روزها در حال پوست اندازی مدیریتی در حوزه شهری است و بسیاری از شهروندان توقع دارند در سایه این تغییر، بخشی از پرسشها زمین مانده شهر حل شود. مشکلاتی که در حوزه های ترافیکی، زیست محیطی، ساخت و ساز، بافت های فرسوده و …. شهروندان را آزار می دهد و باید با نگاه جامع و دقیق به امورات شهر، بر طرف شوند.

مدیریت پسماند پایتخت کشور عزیزمان ایران قائم به شخص و البته افرادی در شورای شهر

اینکه پایتخت کشور عزیزمان ایران در این حوزه ها در چه شرایطی به سر می برد و راههای برون رفت از مشکلات آن چیست، عنوان گفت وگو با «داود تاجران» کارشناس برجسته شهری و مدیر ارشد شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران در سال های قبل هست. تاجران که در سال های مدیریت موفق کرباسچی در شهرداری تهران، در زمره مدیران موفق شهرداری بود و آثار مدیریتش در مناطق ۲۰ و ۱۵ پایتخت کشور عزیزمان ایران و نیز شرکت بازیافت و تبدیل مواد باعث تحولاتی بسیار در این حوزه ها شد.

تحول محیط زیست شهری و فرایند مدیریت زباله های شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران از یک سو و کارها در نوسازی بافت های فرسوده شهرری و منطقه ۱۵ جملگی نتیجه تصمیمات کارشناسی و علمی مدیریت تاجران بود که امروز نقدهای مختلفی را به مدیریت پایتخت دارد. وی در سال های اخیر نیز مشاور شهردار کابل بوده هست. او در گفت و با قانون از چالش های امروز مدیریت شهری پایتخت کشور عزیزمان ایران گفت که در ادامه می خوانید:

شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به عنوان پایتخت نظام اسلامی، این روزها در حال پوست اندازی مدیریتی در حوزه شهری است و بسیاری از شهروندان توقع دارند در سایه این تغی

ابتدا از حوزه محیط زیست شهری شروع کنیم. در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بعضی کاندیداها در مورد اوضاع زیست محیطی پایتخت کشور عزیزمان ایران و فعالیت هایی که درحوزه مدیریت پسماند در پایتخت کشور عزیزمان ایران صورت گرفته، گزارش هایی دادند که با نقد جدی به خصوص راجع به اوضاع زباله سوز شهر تهران، بحث شیرابه ها و حمل و نقل زباله مطرح شد. به عنوان کسی که سال ها در حوزه پسماند کار کردید، اکنون اوضاع مدیریت پسماند پایتخت کشور عزیزمان ایران را به خصوص در آخر ۱۲ سالی که آقای قالیباف شهردار پایتخت کشور عزیزمان ایران بودند،چگونه ارزیابی می کنید؟

روزانه هفت هزارتن زباله در پایتخت کشور عزیزمان ایران تولید می شود که اگر آنالیز فیزیکی زباله های پایتخت کشور عزیزمان ایران در سال ۱۳۷۸ را در نظر بگیریم،۳۰ درصد زباله خشک یعنی کاغذ، مقوا، پلاستیک، شیشه، منسوجات، نان خشک، چوب و … و ۷۰ درصد تر است.

این زباله ها، ضرفیت خوبی برای درآمد زایی در شهر است که متاسفانه به دلیل مدیریت های سیلقه ای، این اتفاق رخ نداده و اکنون به جای درآمدزایی از زباله ها چه در بخش زباله خشک و چه در بخش زباله تر این اتفاق نمی افتد.

مدیریت پسماند پایتخت کشور عزیزمان ایران قائم به شخص و البته افرادی در شورای شهر

در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران میانگین عمر مدیریتی در حوزه پسماند زیر یک سال و نیم است و همین عنوان نیز باعث شده است تا به خروجی مناسبی در حوزه مدیریت زباله نرسیم. انتقادی که به ادعاهای تحول در حوزه مدیریت پسماند در سال های اخیر شد، از آن جهت بود که گزارش های مدیریت شهری با آنچه در شهر وجود دارد متفاوت است.

مدیریت شهری تهران، این ادعا را دارد که از مجموعه حدود هفت هزار تن زباله ای که تولید می شود، کمتر از پنج درصد آن دفن و باقی در این فرآیند جداسازی یا به کمپوست و یا به برق تبدیل می شود حتی چند سال پیش، مراسم خوش حالی آخر دفن مستقیم زباله پایتخت کشور عزیزمان ایران را نیز برگزار کردند؛ آیا شما چنین ادعایی را قبول دارید؟

بر اساس گزارش ها و مشاهداتی که داشتم، امروز متاسفانه زباله های مان به کمپوست تبدیل نمی شود. ما فقط چند پشته در کهریزک داریم که ماشین ها در آنجا زباله های موجود را هوادهی می کنند تابه اصطلاح از تخمیر بی هوازی جلوگیری و آن را تبدیل به تخمیر هوازی کند.

شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به عنوان پایتخت نظام اسلامی، این روزها در حال پوست اندازی مدیریتی در حوزه شهری است و بسیاری از شهروندان توقع دارند در سایه این تغی

به همین جهت، بوی بد شدیدی از محل تخمیر بی هوازی ایجاد شده است که تا فرودگاه امام نیز می رود. متاسفانه باید گفت که بر خلاف ادعای مدیریت شهری، امروز دفن مستقیم زباله در پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود دارد که سهم آن نیز قابل توجه است.در سال های اخیر یک کارخانه تبدیل زباله به کمپوست در جنوب پایتخت کشور عزیزمان ایران با ظرفیت هزار تن ایجاد شده است که در آن زباله ها بر روی یک نوار نقاله لاستیکی به حرکت درآمده و تعدادی کارگر به تفکیک آن ها می پردازند.

پس از جدا شدن ، زباله خشک را پیمانکار می برد و مابقی زباله ها نیز دفن می شود! این دفن نیز حاصلی به نام شیرابه زباله دارد که قرار بود این شیرابه ها در تصفیه منزل ای که در کهریزک ایجاد شده، تصفیه شود ولی این تصفیه منزل نیز متاسفانه کار نمی کند و کارگران مجبورند شیرابه را روی زباله های مخروطی شکل پمپاژ کنند.

مدیریت پسماند پایتخت کشور عزیزمان ایران قائم به شخص و البته افرادی در شورای شهر

شما آخرین دفعه ای که از مرکز دفع زباله پایتخت کشور عزیزمان ایران بازدید داشتید، چه زمانی بود و آیا در این مرکز نسبت به سال های قبل تغییراتی ایجاد شده است بود؟

آخرین بار سال گذشته بود که به کهریزک جهت استحصال گاز متان ناشی از زباله ها رفتم. قرار بود در استحصال گاز متان، بتوانیم جهت گرمایش، گاز را بسوزانیم و به برق تبدیل کنیم ولی چون قیمت مصوب دولت برای خرید برق عوض کردن کرد، کار اقتصادی نبود و متوقف شد.

تغییراتی در حوزه مدیریت زباله پایتخت کشور عزیزمان ایران ایجاد شده است بود که یکی از آن ها عنوان زباله سوز پایتخت کشور عزیزمان ایران بود. زباله سوزی که دو سال قبل افتتاح شد و در مراسم افتتاحیه ، مسئولان شهرداری اعلام کردند که دستگاه با ظرفیت ۲۰۰ تن زباله کار می کند که البته بعد از مدتی، دستگاه خراب شد و الان نمی دانم که دستگاه زباله سوز در حال فعالیت است یا نه.

وضعیت مدیریت پسماند پایتخت کشور عزیزمان ایران را هم به لحاظ آثار زیست محیطی و هم به لحاظ اقتصادی را خودتان چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا حال زباله های پایتخت کشور عزیزمان ایران اکنون خوب است و یا اینکه حال خیلی بدی دارد؟

من حال زباله های پایتخت کشور عزیزمان ایران را خوب نمی بینم. به علت اینکه تصمیم گیری ها، تصمیم گیری های تخصصی نیست و جاهایی نیز شهامت از مدیران متخصص و متدینی که می توانند نسانسی در این زمینه ایجاد کنند، گرفته می شود.

متاسفانه در سال های اخیر، عمده کار در این حوزه قائم به فرد و البته افرادی در شورای شهر می شود. اگر حاشیه را از روی زباله های پایتخت کشور عزیزمان ایران بردارند، به طور قطع مشکلات آن ظرف همین دوره شورای شهر تازه یک بار جهت هر لحظه حل و مراسم خوش حالی عدم دفن واقعی گرفته می شود. پایتخت کشور عزیزمان ایران می تواند ظرف چهار سال آینده با همتی که شورای شهر دارد و شهامتی که به مدیران می دهد، بدون اینکه بودجه خاصی بخواهد مشکل زباله هایش راحل کند.

در شرایطی که در بعضی کشورهای دنیا از زباله به عنوان طلای کثیف یاد می شود و جهت بعضی استان ها و شهرهای بزرگ دنیا نیز سودآور هست؛ با توجه به حجم و کیفیت زباله ای که در پایتخت کشور عزیزمان ایران تولید می شود، نه تنها زباله سودآور نبوده، بلکه بسیار زیان ده بوده است و اکنون مدیریت شهری پایتخت کشور عزیزمان ایران در سال حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد تومان، طبق اعلام خودشان دارند هزینه می کنند. چه اتفاقی باید بیفتد که این هزینه ها به صفر برسد و از طرفی یک درآمدزایی نیز جهت مدیریت پایتخت کشور عزیزمان ایران اتفاق بیفتد ؟

اگر قرار است این کار انجام شود، فقط کافی است که هیات مدیره شرکت پسماند، اعضای صاحب نظر در این زمینه باشند و در عین حال اهل ریسک بوده و مدیران شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران به آن ها اختیار بدهند تا از طریق مشارکت با بخش خصوصی، هم هزینه های حمل زباله را حداقل ۳۰ درصد کم کردن دهند و هم در بخش بازیافت و تبدیل مواد، در شهر درآمد زایی ایجاد شود. متاسفانه تصمیم گیری های شخصی و سلیقه ای در مدیریت زباله پایتخت کشور عزیزمان ایران در سال های اخیر آسیب زیادی داشته هست. شورای شهر و شهردار آینده پایتخت کشور عزیزمان ایران باید بیش از پیش به اهمیت مدیریت بهینه زباله های شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران توجه داشته باشند. باید از انتصاب های سیاسی و خطی و جناحی در حوزه زباله دست برداشت و بر اساس تخصص ها و شایسته سالاری، امکان مدیریت علمی و صحیح بر زباله های شهر داده شود.

در سال های اخیر، بخش قابل توجهی از زباله های ارزشمند پایتخت کشور عزیزمان ایران در همان مخازن محلی جمع آوری زباله، به وسیله گروه های متفاوت و شبکه های مافیایی جداسازی شده است و به دزدی می رود و این ضربه ای است به درآمدهای تهران. بعضی مدیران شهری، جداسازی زباله ها از سوی افراد غیر را فرصتی می دانند که هزینه های مدیریت زباله را کم می کند و برخی دیگر نیز آن را به ضرر شهر می دانند. به نظر شما آیا می توان برای عنوان زباله دزدی در شهر و تفکیک اصولی زباله ها در منزل کاری کرد؟

قبل از انقلاب، جداسازی زباله را در مبادی تولید داشتیم؛مبادی تولید منازل، ادارات، واحدهای صنعتی، بیمارستانی و … هستند،آن وقت افرادی با چرخ دستی یا گاری، درب منازل شهروندان می رفتند و در ازای چوبک و نمک و گاهی بعضی مصنوعات پلاستیکی، زباله دریافت می کردند. این اتفاق در سال های اخیر به گونه ای دیگر رخ داده و آن برداشتن زباله های ارزشمند ازدرون مخازن، قبل از رسیدن به مراکز دفع زباله هست. بعد این کار اسمش زباله دزدی نیست، فرهنگ جداسازی در مبادی تولید است که ما از قبل فرهنگش را داشتیم. ولی اگر اکنون تفکیک زباله در داخل مبادی تولید صورت گیرد، ۳۰ درصد از حجم زباله پایتخت کشور عزیزمان ایران کم شده است و به پنج هزار تن می رسد. اگر ما زباله را از مبادی تولید به صورت تفکیکی بگیریم، دیگر آلودگی ها و میکروب ها و گرفتاری های بهداشتی نخواهیم داشت.

این کار در طرح جامع زایدات جامد پیش بینی شده است است که ماشین هایی با ملودی های خاص درروزهای خاص، از شهروندان زباله تفکیک شده است تحویل بگیرند که متاسفانه به مرحله اجرا نرسیده است.

در مورد اوضاع کلی پایتخت کشور عزیزمان ایران بگوییم؛ شما تجربه مدیریت اجرایی در دو دهه قبل شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران را به طور مستقیم داشته اید و امروز که ما در آستانه عوض کردن ساختار شورای شهر و شهرداری قرار داریم، پایتخت کشور عزیزمان ایران در وضعیتی قرار گرفته که برخی، با عبارات شهر سوخته و آوارهایی که در شهرمانده از آن یاد می کنند و بعضی دیگر می گویند پایتخت کشور عزیزمان ایران نسبت به دو دهه قبل پیشرفت داشته و زیرساخت های بیشتری در حوزه حمل و نقل، فرهنگی اجتماعی و حوزه فضای سبز در آن ایجاد شده است هست؛ آیا پایتخت کشور عزیزمان ایران نسبت به دو دهه قبل یا نسبت به یک دهه، رو به عقب گرد بوده یا شهری بوده است که توانسته پیشرفت هایی داشته باشد؟

در زمینه احداث پل، راه، تعریض و ایجاد بزرگراه هایی در دل شهر، کارهای خوبی در ۱۲ سال گذشته داشته ایم.

منتهی در جاهایی جهت اینکه پول این طرح ها را دربیاوریم،امتیازهایی به بخش های شخصی و غیرخصوصی دادیم که آن ها در آینده نه چندان دور فشار زیادی روی پایتخت کشور عزیزمان ایران خواهند آورد که کمر این شهر را خم می کند. امروزه در بدترین نقاطی از شهر که خودش دچار گرفتاری پیچیده ترافیکی هست، چند ۱۰ هزار مترمربع مال ساخته شده است که زندگی و تردد را در اطراف آن ها،سخت می کند. یا در منطقه ۲۲ مجوز ساخت و سازهایی داده شده است است که گرفتاری های زیادی را به دنبال خواهد داشت.

بزرگراه های شهید همت و شهید حکیم اکنون قفل هستند و مال ها و برج های منطقه ۲۲ نیز که بهره برداری شود، قفل تر خواهند شد.

در سال های اخیر بسیار گفته شده است است که به خاطر همین امتیازها، پایتخت کشور عزیزمان ایران پیشخور شده است یابه اصطلاح پیش فروش شده است ولی هیچ وقت شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران نه این را می پذیرد و نه در قبالش پاسخگو هست؛ این عنوان را قبول دارید؟

آمار دقیقی در این باره ندارم ولی حدود ۲۰ میلیون مترمربع که قرار بوده در۳۰ سال و به تدریج در شهر بازگذاری شود، پیش فروش شده است هست. یکی از نشانه های این عنوان این است که اکنون در هر آژانس املاکی می بینید که تراکم، خرید و فروش می شود.

فروش این تراکم یعنی همان پیش فروش، برای فردای پایتخت کشور عزیزمان ایران پرسشها ایجاد می کند. من قصدم این نیست که جایی را تایید و یا تکذیب کنم؛ کارهای خوبی که در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران انجام شده است کم نبوده هست، در مقابلش ما امتیازاتی داده ایم که چند برابر آن درآمدها را باید هزینه کنیم تا معضل را از بین ببریم.

فکر می کنید در حال حاضر با توصیفی که خودتان از پایتخت کشور عزیزمان ایران و مدیریت یک دهه گذشته آن، بااهمیت ترین چالشی که مدیریت آتی پایتخت کشور عزیزمان ایران با آن مواجه خواهد بود چیست؟

مهم ترین چالش، بدهی سنگینی است که شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران دارد. پروژه هایی نیمه کاره مانده که پول آن پرداخت نشده است و از طرفی تعداد زیادی پیمانکار طلبکار وجود دارد که پول ارزش را می خواهند.بدهی های شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران از ۲۰ هزار تا ۶۰ هزار گفته شده است که مدیریت آن کار بسیار سختی است.

مدیریت بعدی پایتخت کشور عزیزمان ایران باید در ایجاد منابع درآمد پایدار که هر لحظه شعارش داده شده است ولی هیچ اقدامی صورت نگرفته، باشد.

منابع پایدار شهرداری در سال های قبل، فقط تراکم فروشی و شهرفروشی بوده که حداکثر درآمد شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران از این راه بوده که اشتباه است .

آیا فکر می کنید در چهار سال آینده با توجه به هم سویی دولت و شهرداری، پایتخت کشور عزیزمان ایران بالاخره روی خوش را در بحث درآمدها و پولی که باید تزریق شود،می بیند یاخیر؟

با توجه به شرایط کنونی کشور، این اتفاق می تواند و باید بیفتد تا چاره بسیاری از مشکلات کنونی شهر باشد. این هماهنگی و هم سویی بسیار می تواند موثر باشد اگر در بخش های مختلف، اتاق فکرهای کاری فعال شود و آن ها نیز بلافاصله برنامه وقت بندی بدهند تا مشکلات مالی شهر حل شود. باید در سال های پیش رو، جهت سرمایه های داخلی و خارجی یک فرودگاه امن ایجاد کنیم. در این صورت، بخش مهمی از دغدغه های مالی و سرمایه ای در شهر حل می شود. پایتخت کشور عزیزمان ایران برای خروج از مشکلات خود، نیازمند مشارکت جدی تر بخش خصوصی و مردم در ادامه امور شهر هست. از طرفی، شورای شهر باید فرد مناسبی را برای شهردار گزینش و تا آخرین لحظه حمایت کند تا بتواند طرح ها و برنامه های خود را به خصوص در حوزه های مالی و اقتصادی اجرایی کند. ارتباط خوب و هماهنگ مدیریت شهری با دولت امروز از نیازهای اصلی پایتخت است تا هم سهم دولت از درآمدهای شهری به موقع پرداخت شود و هم مدیریت شهری بتواند با استفاده از اعتبار های دولتی، منابع جدید درآمدی ایجاد کرده و بر مشکلات مالی فایق آید.

به بحث بافت فرسوده اشاره کردید؛اکنون در پایتخت کشور عزیزمان ایران نزدیک به سه هزار و ۳۰۰ هکتار بافت فرسوده داریم که با سرعتی کم در حال نوسازی هست. مسئله بافت فرسوده پایتخت کشور عزیزمان ایران را چه می دانید؟

اگر خاطرتان باشد، در یک مقطع زمانی شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران ۲۰ منطقه داشت. هنگامی که مناطق ۲۱ و ۲۲ تاسیس شدند، قرار بود سرریز جمعیت، بافت فرسوده پایتخت کشور عزیزمان ایران را جابه جا کند تا وقت برای نوسازی بافت های فرسوده پیش آید.

به این شکل که ساکنان در ساختمان های یک و دو طبقه بافت فرسوده به ساختمان های بلند در مناطق ۲۱ و ۲۲ انتقال یافته و ساختمان های فرسوده ارزش نوسازی شده است و زیرساخت مورد نیاز برای زندگی ارزش ایجاد شود.

اما این اتفاق نیفتاد و سرمایه گذاران سرمایه های خود را به بافت فرسوده نبرده و به جای آن به ساخت وساز در دو منطقه غربی پرداختند؛ در حالی که اگر مدل های نوسازی بافت فرسوده پایتخت کشور عزیزمان ایران اجرایی می شد، امروز این چالش جدی وجود نداشت. با این حال مشکل نوسازی بافت های فرسوده پایتخت کشور عزیزمان ایران در حال حاضر حل شدنی است و می توان با فریز کردن محلات در بافت فرسوده و رهسپار کردن سرمایه های سرمایه گذاران در آن، همراه با تسهیلات کم بهره ای که دولت و مدیریت شهری به مالکان بافت های فرسوده می دهد، امکان نوسازی را فراهم کرد.

یعنی مشابه کاری که در محله نواب ۲۰ سال قبل انجام شد؟

بخشی از کار نوسازی محله نواب، کار بسیار خوب و پسندیده ای بود ولی بخشی از آنکه همان گسست اجتماعی بود، نه.

در حقیقت باید از گذشته مان درس بگیریم، یعنی اصلاح شده است طرح نواب را در همین بافت فرسوده فعلی اجرایی کرد. در نوسازی بافت فرسوده، باید صد درصد با سرمایه گذاران شخصی کار شود و اصلا دولت مداخله مستقیم نداشته باشد، چون هر جا دولت ورود به کار داشت، صدمات اقتصادی آن هم جهت شهروند و هم جهت دولت جبران ناپذیر بوده هست. در نوسازی بافت فرسوده باید کار را به بخش شخصی بدهیم.

این نگاه شما قرار بود در دو دهه قبل در لکه بزرگی از بافت فرسوده پایتخت کشور عزیزمان ایران به اسم حریم حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) اجرا شود ولی این مدل تا جایی پیش رفت و متوقف شد؛دلیل این عنوان چه بود؟

دولت وقت در آن وقت برای اجرایی شدن طرح نوسازی بافت فرسوده حرم حضرت عبدالعظیم از سوی شهرداری تهران، به شدت حمایت کرد و حاصلش این شد که حتی خود رهبری جهت دیدار به شهر ری تشریف آوردندکه انسجامی ایجاد شد و این اتفاق خوب افتاد.اما بعد از آن گرفتاری هایی در شهرداری پیش آمد که باعث شد ناقص بماند و اگر بار دیگر شهرداری و شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به عنوان توجه کنند،می توان راه های رفته را تکمیل کرد.

این روزها عنوان گزینش شهردار پایتخت کشور عزیزمان ایران از سوی منتخبان شورای شهر بسیار داغ و قرار است در روزهای آینده تکلیف شهردار جدید پایتخت کشور عزیزمان ایران و پایان دادن به حضور ۱۲ ساله قالیباف در شهرداری مشخص شود. به عنوان یک کارشناس، چه شرایطی را برای گزینش شهردار آینده پایتخت کشور عزیزمان ایران پیش بینی می کنید؟

ابتدا امیدوارم اعضای شورای شهر تهران، فردی را گزینش کنند که درب هیات دولت به رویش باز و به عنوان عضو دایمی هیات دولت در جلسات مثل وقت مرحوم آقای هاشمی حضور داشته باشد.

در آن دوران، ما آثار هماهنگی دولت و شهرداری را در پایتخت کشور عزیزمان ایران دیدیم که گره های بسیاری در شهر باز شد. دوم اینکه کسی که به عنوان شهردار پایتخت کشور عزیزمان ایران گزینش می شود، گارانتی بدهد حداقل در دوران مسئولیتش، کاندیدای ریاست جمهوری، مجلس و غیره نشود؛زیرا این عنوان در سال های گذشته آسیب زیادی به پایتخت کشور عزیزمان ایران وارد کرد و باعث فاصله گرفتن نگاه کارشناسی در اجرای کارها شد. سوم اینکه در سایه این انسجام و مطالب دوگانه ای که عرض کردم، شاهد این باشیم که مدیریت منسجم شهری را در پایتخت کشور عزیزمان ایران جا بیندازیم. در اکثر نقاط دنیا، شهردار، رییس جمهور شهر است ولی در کشور ما شهردار فقط شهر را نگه می دارد و وزارتخانه های متفاوت کار خودشان را می کنند؛ از این نظر شهروندان هر شهری هزینه های بسیار سنگینی را جهت این ناهماهنگی و عدم انسجام مجبور می شوند که باید پایان یابد.

اخبار اجتماعی – قانون

واژه های کلیدی: ایران | زباله | مدیریت | مدیریت | شهرداری | اخبار اجتماعی