مالیخولیای قدرت طلبی در مدیریت شهری

عبارات مهم : ایران

پرسشها و آسیب های اجتماعی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در طول ۱۲سال گذشته شتابی افزایشی به خود گرفته هست. اصولگرایان در طول این سال ها نتوانستند از شتاب پرسشها شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به رغم در آمد های فراوان بکاهند. درنتیجه مردم تصمیم گرفتند همان گونه که در انتخابات۹۲ مسیر مدیریت کلان اجرایی کشور را عوض کردن دادند، در مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران نیز تغییراتی ایجاد کنند.

مالیخولیای قدرت‌طلبی در مدیریت شهری

آنها تصمیم گرفتند در امسال این نگاه را در اداره شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران حاکم کنند و شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را بعد از ۱۲سال به صورت کامل به اصلاح طلبان سپردند تا با گزینش شهرداری اصلاح طلب، مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را در مسیری صحیح، علمی و برنامه محور قرار دهند. امروز پرسشها اداری در مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران بر کسی پوشیده نیست. درآمد پایداری جهت اداره این شهر وجود ندارد.

به منظور بررسی نوع نگاه اصلاح طلبان در مدیریت شهر، غلامرضا انصاری، عضو شورای شهر تهران، با «آرمان» گفت و گو کرده است که در ادامه می خوانید.

پرسشها و آسیب های اجتماعی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در طول ۱۲سال گذشته شتابی افزایشی به خود گرفته هست. اصولگرایان در طول این سال ها نتوانستند از شتاب پر

در انتخابات اخیر مردم جهت گزینش اعضای شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران رأی بالایی به اصلاح طلبان دادند. اعضای شورای شهر چگونه و در چه مسیری باید حرکت کنند که در طول چهار سال آینده پاسخگوی اعتماد مردم باشند؟

شعار های اصلاح طلبان در شورای پنجم بر محور های استراتژیکی استوار بود. ازجمله این شعار ها، پاکدستی، دلیری و اصلاح طلبی هست. این شعار ها مورد توجه مردم قرار گرفت. شهردار آینده پایتخت کشور عزیزمان ایران باید سه شعار محوری فوق را در کارنامه خود داشته باشد. شهردار آینده پایتخت کشور عزیزمان ایران باید از نگاه مدیریت توام با هزینه به مدیریت تولیدی عوض کردن جهت دهد. مدیران فعلی شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران در انتظارند تا منابع مالی دریافتی پروژه عمرانی را تعریف و اجرا کنند. در گذشته بد ترین نگاه به مدیریت منابع را شاهد بودیم. مدیران شهری و شهرداران به فروش تراکم و تامین درآمد از این محل توجه داشتند. با در نظرگرفتن این نگاه مدیریتی غلط، شهردار آینده پایتخت کشور عزیزمان ایران باید به سوی درآمد های پایدار حرکت کند.

نوع نگاه اصلاح طلبان و مدیران شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران باید به سمت نگاهی نوین و استراتژیک که در اکثر شهر های دنیا حاکم هست، عوض کردن مسیر دهد. در بحث نیروی انسانی باید تغییراتی ایجاد شود. متاسفانه فاصله بین نسلی زیادی در این سال ها در نظام مدیریتی به وجود آمده هست. به عبارت بهتر، ما در تولید نیروی انسانی درجا زدیم. عموما مدیران فعلی از مدیران نسل دوم انقلاب هستند و نسل سوم و چهارم در مدیریت اجرایی و کلان سهمی ندارند. باید شرایطی به وجود آید که بستر ورود جهت مدیران جوان در عرصه های مدیریتی فراهم شود. همچنین در حوزه فرهنگی و اجتماعی شهر، نگاه علمی حاکم نیست.

مالیخولیای قدرت‌طلبی در مدیریت شهری

مدیریت شهری تازه باید تلاش کند نگاه علمی را در عرصه های گوناگون در مدیریت شهری ایجاد کند. باید نگاه به حوزه تولیدات اجتماعی معطوف به حل پرسشها اجتماعی و توجه به سرمایه های اجتماعی باشد. باید نگاه جدی به حوزه آسیب های اجتماعی صورت بگیرد تا تولیدات مدیران شهری در جهت پیشگیری از آسیب های اجتماعی باشد. از این طریق فرهنگ اجتماعی هم ارتقا خواهد یافت. اگر مدیریت تازه شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و اعضای شورای شهر شاخصه های فوق را مدنظر داشته باشند، با توجه به شرایط فعلی شاهد کم کردن پرسشها خواهیم بود. در این صورت می توان خدمات شایسته ای به شهروندان ارائه داد.

در شرایط فعلی منبع درآمدی مطلوبی جهت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران آینده نگری نشده هست. در این شرایط چگونه می توان به سوی ایجاد درآمد های پایدار حرکت کرد؟

به طور قطع این امکان وجود دارد که با توجه به امکانات فعلی به سمت ایجاد درآمد پایدار جهت اداره شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران حرکت کنیم. بخشی از این درآمد ها در مصوبات اخیر دولت دیده شده است هست. ضمن اینکه با نگاه تازه به بحث های گوناگون، ازجمله خدمات الکترونیک، در ارائه آن به مردم در برابر دریافت وجه، همچنین جلب و جذب سرمایه های خارجی که بستر آن در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود دارد، می توان به سوی درآمد پایدار در حوزه هزینه های شهر ها حرکت کرد.

پرسشها و آسیب های اجتماعی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در طول ۱۲سال گذشته شتابی افزایشی به خود گرفته هست. اصولگرایان در طول این سال ها نتوانستند از شتاب پر

ازجمله اینکه در حمل ونقل مدرن شهری می توان از جذب سرمایه گذاری خارجی استفاده کرد. از این طریق به صورت مستقیم و غیرمستقیم جهت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران درآمد های پایدار ایجاد خواهد شد. با استفاده از سرمایه گذاری خارجی می توان معضل ترافیک و آلودگی هوا را در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران حل کرد. با ارائه خدمات جهت مدیریت ترافیک و کم کردن آلودگی هوا، می توان درآمد های پایدار جهت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران ایجاد کرد.

در درآمد پایدار شهر پرسشها قانونی وجود دارد، آیا نمی توان با توسل به طرح یا لایحه درآمدی این مسئله را حل کرد؟

مالیخولیای قدرت‌طلبی در مدیریت شهری

دو لایحه در شورای چهارم با پیگیری اصلاح طلبان و همراهی دولت، در دستور بررسی قرار گرفت. در شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران چندین کمیته هزاران ساعت روی این دو طرح کار کردند و در نهایت این دو لایحه اساسی و استراتژیک به تصویب رسید. یکی از این قوانین بحث مدیریت یکپارچه شهری است که کل خدمات در حوزه های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در مدیریت شهری متمرکز می شود.

با تصویب این لایحه شهردار به مدیر دولت محلی و شورای شهر به پارلمان شهری تبدیل خواهد شد. براساس این دو لایحه، دولت خدمات زیرساختی و زیربنایی را تا پشت دروازه های شهر و در سطح ملی اجرا کرده و اجرای برنامه ها و مدیریت شهر ها به شهردار ها انتقال یافته خواهد شد. همچنین لایحه درآمد های پایدار نیز تحت عنوان درآمد های پایدار شهری تدوین شده است است.

کار کار شناسی و تدوین این دو لایحه در کمیسیون های تخصصی تدوین شده است و اکنون تصویب آن در دستور کار دولت قرار داد. آقای مدیر جمهور در سالروز تاسیس شورا ها قول دادند تا آخر سال قبل این دو طرح تقدیم مجلس شود که متاسفانه تا این لحظه تاخیر در تصویب این دو لایحه به وجود آمده هست. امیدواریم با پیگیری های صورت گرفته هرچه سریع تر این قانون به تصویب رسیده و این دو قانون مبنای مدیریت شهر ها قرار گیرد. با توجه به این دو لایحه و نگاه تازه به وجودآمده در شورا ها به طور یقین سیمای مطلوب و قابل دفاعی در نظام مدیریت شهری در آینده به وجود خواهد آمد.

اعضای شورای شهر می توانند به تصویب این لایحه سرعت ببخشند؟

بله، در حال حاضر نگاه واحدی بین دولت و شورای شهر پنجم وجود دارد. قطعا اعضای شورای شهر و حتی شورای عالی استان ها می توانند جهت تصویب سریع تر این دو قانون با دولت مشورت کنند و در مجلس نیز به تصویب نهایی آن سرعت ببخشند.

برخی اعتقاد دارند سیستم اداری شهرداری ها مستعد بروز فساد هست. با توجه به شرایط فعلی آیا امکان اصلاح این پرسشها وجود دارد؟

خاطره ای تاریخی از دوران امیرکبیر در مورد کم کردن فساد نقل می شود. از امیرکبیر پرسش می شود چگونه نظام فاسد اداری را سالم کردی؟ او اعلام می کند خودم دزدی نکردم، مسئولان سالم گزینش کردم و با این روش سلامت اداری را در نظام سیاسی تضمین کردم. اکنون نیز شعارمحوری اصلاح طلبان، استفاده از مدیران پاکدست بوده و اگر این نگاه در مدیریت کلانشهری ایجاد شود، به طور قطع و یقین می توان سالم سازی سیستم اداری شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را در دستور کار قرار داد و سالم سازی را در نظام اداری مدیریت شهری مدیریت کرد.

در این زمینه مسئله قانونی وجود ندارد. به نظر من بیش از اینکه قوانین مسئله داشته باشد، در انتصاب ها و رفتارهای مدیریتی دچار مسئله هستیم. هنگامی که همه به اجرای مر قانون احترام بگذارند و ساختار مدیریت فعالی عوض کردن کند، شهرداری نیز از محل عوارض و خدمات پایدار هزینه اداره شهر را به دست آورد، آن وقت شاهد کم کردن پرسشها شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران خواهیم بود. اگر درآمد های شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران از عوارض پایدار باشد و مردم نیز بر نوع هزینه شدن آن به صورت مستقیم و غیرمستقیم نظارت داشته باشند، همزمان با زیاد کردن کیفیت خدمات شهری می توان کیفیت خدمات شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران را زیاد کردن داد.

همواره مشکلاتی بین دولت و شهرداری های کلانشهر ها وجود داشته هست، ولی در شرایط فعلی به نوعی نگاه حاکم بر دولت، مجلس و شورای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران یکسان هست. امکان همکاری بین شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران و شورای شهر در چه سطحی ممکن است؟

یکی از آسیب های جدی که در مدیریت کلانشهری با آن روبه رو بودیم، این است که نوعی مالیخولیای قدرت طلبی در میان مدیران شهری وجود دارد. شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و مدیریت بر آن پلکانی جهت جهش جایگاه سیاسی افراد هست. این نگاه موجب شد بخش عمده ای از منابع شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران از بین برود تا پروژه های نمایشی به منظور جذب نگاه مردم اجرایی شود. بخش قابل توجه درگیری بین دولت و مدیریت شهری به همین علت است.

مدیران شهری قصد داشتند تبلیغاتی را به نفع خود با پروژه های نمایشی صورت دهند و با هجمه به دولت قصد داشتند ضعف های خود را پوشش دهند، ولی با کارآمدی و عوض کردن نگاه مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و طعمه قرار ندادن حوزه های گوناگون، سلامت مورد نیاز در مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به وجود می آید. حرکت بر مدار قانون و برنامه در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و عدم نگاه پلکانی به مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران می تواند نوعی هماهنگی بین اعضای شورای آینده، شهردار پایتخت کشور عزیزمان ایران و دولت ایجاد کند تا با استفاده از ظرفیت های دولت، مسیر توسعه شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و کم کردن پرسشها این شهر هموار شود.

اصلاح طلبان بر برنامه محوری در اداره پایتخت کشور عزیزمان ایران تاکید دارند. چگونه می توان عقب ماندگی از برنامه توسعه شهری را در پایتخت کشور عزیزمان ایران جبران کرد؟

برنامه های شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران نوعی توصیه های کلان و رفتاری هست. به طور یقین اگر براساس معیارهای متفاوت اعلام شده است از سوی اعضای شورای شهر برنامه ریزی شده است و آن برنامه ها، مورد پیگیری اعضای شورای آینده قرار بگیرد، قطعا ظرفیت بالقوه ای در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به وجود خواهد آمد، لیکن زیرساخت های خوبی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود دارد و زمینه های ایجاد منابع پایدار درآمدی در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران فراوان هست. افرادی که جهت شهرداری آینده پایتخت کشور عزیزمان ایران مطرح هستند نیز باید تسلط کامی بر اجرای برنامه های شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران داشته باشند.

مدیریت آینده شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران باید بررسی و مطالعه عملکرد ۵۰سال گذشته شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران را در اولویت کاری خود قرار دهد تا سرعت بیشتری به اجرای برنامه های توسعه شهر داده شود. با توجه به حجم بالای بدهی که به مدیران آینده شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به ارث می رسد و از سوی دیگر بخش قابل توجهی از املاک و مستغلات شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران تها تر شده، شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران در آینده با بن بست مواجه خواهد شد. در نتیجه نگاه جدیدی به مجموعه مدیریت شهری باید به وجود آید.

تا امروز در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران افراد به جای برنامه ها مطرح بودند و هیچ برنامه ای در عرصه عمومی منتشر نشده که بتوان در چارچوب آن به نوع مدیریت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران نقد علمی داشت و نقاط ضعف و قوت برنامه ها را بیان کرد، ولی اگر مردم و رسانه ها در جریان برنامه ها و اهداف شورای شهر قرار بگیرند، آن وقت کار شناسان با نقد آن برنامه ها توسعه پویا را جهت شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به وجود آورده و رسانه ها نیز پیگیر اجرای برنامه های اعلامی از سوی شهرداری، شهردار و شورای شهر خواهند بود. به عبارت بهتر با توسل به این موارد ما شاهد توسعه برنامه محور و نه شخص محور در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران خواهیم بود.

مدیریت شرکت بهزیستی و پیگیری پرسشها اجتماعی در کارنامه شما دیده می شود. اعضای شورای شهر آینده چگونه باید واکنش‌ها کنند تا از میزان آسیب های اجتماعی در پایتخت کشور عزیزمان ایران کاسته شود؟

مهم ترین مشکلی که در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود دارد، این است که نگاه علمی به حوزه اجتماعی حاکم نیست. متاسفانه نگاه ما در حوزه پرسشها اجتماعی صحیح نیست. با این نگاه، جهت آسیب های اجتماعی تنها مسکن تجویز می شود. در حالی که نگاه به آسیب های اجتماعی در کشورهای توسعه یافته کاملا عوض کردن کرده است.

در حال حاضر نیازمند یکپارچگی خدمات در حوزه اجتماعی هستیم. در قبل از انقلاب وزارت رفاه به پرسشها اجتماعی نگاه متمرکزی داشت. در دولت اصلاحات وزارت رفاه جهت حل پرسشها اجتماعی ایجاد شد. در دوران اصلاحات عمر نگاه خاص به این مساله کوتاه بود و نتوانستیم از این ظرفیت استفاده کنیم. دولت دوازدهم باید مدیریت یکپارچه رفاه اجتماعی را به صورت علمی محقق کند. در چنین شرایطی ما قطعا توجه به نشاط اجتماعی و تخلیه هیجانات مثبت را در نظر خواهیم گرفت. به هر میزان نشاط و امید به آینده گسترش یابد و از چالش های خشن در حوزه ادبیات جلوگیری شود، آن وقت گام اولیه سالم سازی اجتماعی اجرا خواهد شد.

بعد از این مورد، مساله پیشگیری از آسیب های اجتماعی و توانمند سازی آسیب دیدگان باید در نظر گرفته شود. در چنین جامعه ای که امید به آینده و نشاط وجود داشته باشد، می توانیم شاهد کم کردن آسیب های اجتماعی باشیم. تا هنگامی که دولت به صورت کلان به این مساله توجه نکند، شهرداری ها به صورت منفرد نمی توانند تاثیر مهمی بر حوزه آسیب های اجتماعی داشته باشند. اگر نگاه علمی به مدیریت شهری حاکم شود، شاهد کم کردن آسیب های اجتماعی خواهیم بود.

واژه های کلیدی: ایران | مدیریت | برنامه | مدیریت | سال آینده | شورای شهر | برنامه ریزی | شورای شهر تهران | آسیب های اجتماعی